Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

Nαι, θα έφευγα έξω!!.
Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι
επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι
συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς
σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους
επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια
πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την
πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας
παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε κάν τους
στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς - και δεν έχει και κανέναν σκοπό
να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον
αόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μ@κ@κ@ς
- να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ'το να του βρει δουλειά
μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα,
παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο
εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά
κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον
σκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται να μαζέψει τα
κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του
τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια
ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα
βάζει άλλα κάγκελα - λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως
κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα
μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι,
λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένος
σ'ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα
όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να
ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της
οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της
συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη
χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε
θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν
γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι'αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά
κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν
δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.

:mad::(

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

Πολύ καλά τα λες και θα συμφωνήσω σε όλα.
πριν από τρία χρόνια πήγα στην Αγγλία που διαμένουν τα τελευταία 5 χρόνια οι κουμπάροι μου και οι οποίοι δεν σκέφτονται επ ουδενή να ξαναγυρίσουν Ελλάδα, όχι επειδή πληρώνονται περισσότερα από τους μισθούς που είχαμε εώς και πριν 2 χρόνια στην Ελλάδα αλλά επειδή η ποιότητα της ζωής τους είναι πολύ μα πολύ καλύτερη από δω.
Από υπηρεσίες υγείας από δημόσια ασφάλεια (κι ας έχουν παντού κάμερες) από καθαριότητα, και εν γένη από ποιότητα ζωής.
Όταν επέστρεψα και πήρα το αμάξι κατεβαίνοντας την Αττική οδό, κοιτούσα δεξιά κι αριστερά τους Έλληνες οδηγούς, την συμπεριφορά τους, τις ταμπέλες και τις αφίσες σε κάθε κολώνα και γέφυρα και απογοητεύτικα.Έβλεπα τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια,λες και είναι parking και όχι για πεζούς.
Ένιωσα ότι ζω σε κάποια τριτοκοσμική χώρα και όχι στην γενέτειρα του Πολιτισμού.
Ντρέπομαι που λέω ότι είμαι από την Ελλάδα πια και που ζω σε αυτή την ζούγκλα!!!!

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

συμφωνω απολυτα και με τους τρεις απο πανω...

εγω, αν μπορουσα να φυγω...!!!!!

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

Και σκεφτόμουν να το βάλω κι εγώ!
Οποίος έχει παιδιά,δεν ειναι δυνατόν να μην τα σκέφτεται αυτά..
Εγώ αν και έχω δουλειά καλή (προς το παρόν) έχω αρχίσει να ψαχνομαι και μέσω τις εταιρείας μου και γενικά.Καλυτερα να το αποφασίσω εγώ παρά η απελπισία μου.

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

παντα θυμαμαι τα λογια ενος αγνωστου σε εμενα, οταν το 1988 εφευγα για γερμανια, και βλεποντας με στον σταθμο του τραινου στεναχωρημενο, μου λεει:
ρε συ, μην κλαις, εδω δεν κλαινε αυτοι που ερχονται, θα κλαις εσυ που φευγεις?
απο την αλλη, παντα ημουν ευτυχισμενος με αυτα που ειχα, και οχι με αυτα που ΘΑ ειχα.
η ξενιτια ειναι δυσκολη, και το λεω εγω οντας λατρης του τροπου ζωης των Γερμανων...

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

μου αρεσει αυτο που εγραψες φιλε και το νιωθω απο τοτε που τελειωσα τις σπουδες μου στην παλαι ποτε ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
ετσι ειμουν και εγω αγανακτιζμενος απο το 1992 που γυρισα μετα απο τη εξαετη αποχη απο την ΕΛΛΑΔΑ μας
μετα κατα τυχη ξεκινησα να διαβαζω ελληνικη ιστορια και σιγα σιγα διαβαζοντας μου εφυγε η αγανακτηση διοτι καταλαβα το dna μου
τον ελληνα που απο αρχαιωτατων χρονων πολεμαει τον ελληνα και που ευτηχως που υπηρχε ο δαρειος και ο ξερξης μαζι με τον αλεξανδρο και δεν καταστραφηκαμε μεταξυ μας
που σκοτωσαμε τον καποδιστρια που φυλακισαμε τον κολοκοτρωνη που δεν στειλαμε τα καραβια μας να σωσουν το μεσολογγι γιατι τα λεφτα που ζηταγανε οι καπετανεοι ηταν πολλα
που κατεβασαμε τον βενιζελο απο το τιμονι της χωρας και μετα χασαμε τα αυγα με τα καλαθια
που μετα τον δευτερο παγκοζμιο πολεμο οταν επρεπε να διαχειριστουμε την νικη μας εμεις σκοτωναμε ο ενας τον αλλο με τα ανταρτικα και με τους ταγματασφαλιτες
και πολλα πολλα αλλα
γενιες ολοκληρες αληλοτρωγονται και θα αλληλοτρωγονται γιατι φιλε μου αυτο ειναι το DNA μας
αλλα απο την αλλη ενω κανουμε δεκα βηματα πισω και ενα εμπρος αυτο το μπροστινο βημα ειναι που μερικες φορες αξιζει οσο πενηντα πισω
τουλαχιστον ας πιστεψουμε σε αυτο το ενα!!!!!!!!!!!

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

Ενώ δεν μπορώ να διαφωνήσω με τους προλαλλήσαντες, εν τούτοις, την πλέον ολοκληρωμένη άποψη διατύπωσε το πουλι!
+1200 Στέργιο μου!




Κι όχι γιατί είσαι λέλος....;)

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

Εν ολίγεις δηλαδή τα κάναμε όλα όσα έπρεπε σαν πολίτες αυτής της χώρας. Είπαμε φτάνει πια να είμαστε σωστοί, να πληρώνουμε τους φόρους μας, τις εισφορές μας, να δίνουμε και να παίρνουμε αποδείξεις, να μη φοροδιαφεύγουμε, να πετάμε τα σκουπίδια μας στους σωστούς κάδους όσο μακριά κι αν είναι απ΄το σπίτι μας, να καπνίζουμε όπου πρέπει γιατί σεβόμαστε το φαγητό του άλλου, να τηρούμε τα ωράρια κοινής ησυχίας, να είμαστε νόμιμοι πριν την εκπνοή της ημερομηνίας για τα αυθαίρετα μας, τα δάνειά μας, τέλος πάντων όλες τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε. Βαρεθήκαμε να παρκάρουμε εκεί που πρέπει, να χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να βοηθήσουμε το κοινωνικό σύνολο, να προσφέρουμε εθελοντική εργασία σε διάφορους χώρους, υπηρεσίες σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, να είμαι ενεργός πολίτης σε όλα όσα έχω υποχρέωση. Αφού λοιπόν εγώ τα έκανα όλα αυτά μπούκωσα, πνίγηκα και είπα φτάνει. Έβαλα στο μάτι το γείτονα, τον συνάδελφο, τον συμφορουμίτη και αφού εκείνος είναι λαμόγιο, σκέφτηκα να του μοιάσω και να κάνω τα ίδια αλλά με την προϋπόθεση ότι θα αγανακτώ και καλά ή ακόμη καλύτερα θα το παίξω αηδία και θα την κάνω μακριά θα πάω αλλού στο όνειρο να σωθώ εγώ εγώ, εγώ να σωθώ αρκεί. Να κολυμπήσω κι άλλο? Δεν μπορώ είμαι μειονότητα τόσος σεβασμός, ηθική, αξιοπρέπεια, βλάπτει. Σε άλλη χώρα μόλις πάω θα μεταμορφωθώ μόλις περάσω τα σύνορα θα γίνω σωστός άνθρωπος εκεί θα είναι ο κόσμος αγγελικά πλασμένος και θα με βοηθήσει να του μοιάσω. Γιατί εγώ δεν έφταιξα θύμα βρε είμαι των καταστάσεων...
Θέλω να ελπίζω, δεν μπορώ αλλιώς, δεν αντέχεται ο αφανισμός το σκόρπισμα μας, δεν σώνεται η χώρα με τη μετακόμιση μου, να μείνουμε να το παλέψουμε δε μας χαρακτηρίζει το λιποτάκτισμα....εγώ μένω εδώ μες στα #####...κάπου θα βρω τον θησαυρό, τα έργα μας μας χαρακτηρίζουν εξάλου.

Απάντηση: Ναι, θα έφευγα έξω!!
 

:ye31: