Πριν μερικές μέρες έγινα μάρτυρας ενός ατυχήματος χωρίς ευτυχώς σοβαρούς τραυματισμούς.
Δύο κυρίες τράκαραν λίγο μετά την Ρενώ στην έξοδο για τα φανάρια του Βλάχου στο ρευμα προς Λαμία.
Το ένα αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε στην αριστερή λωρίδα ενώ το δεύτερο στην βοηθητική-εξόδου.
Φτάνοντας δευτερόλεπτα μετά την σύγκρουση είδα οτι κανείς δεν ενδιαφερόταν για το πως θα ασφαλίσει ο δρόμος και με έλουσε κρύος ιδρώτας.
Ήταν και αργά την νύχτα γύρω στις 2 και οι διερχόμενοι έτρεχαν σαν τρελλοί.
Στην μέση του δρόμου υπήρχαν σπασμένα γυαλιά, πλαστικά, και μεγαλύτερα κομμάτια.
Πανικόβλητος γυρίζω την μηχανή ανάποδα με τα φώτα προς τα διερχόμενα οχήματα και αρχίζω να κάνω σινιάλο με την μεγάλη σκάλα+αλάρμ+ομίχλης.
Αρκετοί διερχόμενοι έκοψαν ταχύτητα- άλλοι πάλι πέρασαν ανάμεσα απά τα τρακαρισμένα οχήματα με 130....
Η τροχαία έκοψε γρήγορα την κυκλοφορία αλλά αφού τους βοηθήσαμε να πάνε τα οχήματα στην άκρη χωρίς να κάνουν τον παραμικρό έλενχο στο οδόστρωμα έδωσαν τον δρόμο και πάλι στην κυκλοφορία.
Υπήρχαν λάδια και διάφορα αντικείμενα εδώ και κει.
Με αφορμή αυτό το περιστατικό θυμήθηκα τα μαθήματα οδήγησης στην Γερμανία όπου το ΠΡΩΤΟ πράγμα που μαθαίνει κάποιος είναι το ΠΩΣ να ασφαλίζει τον δρόμο σε περίπτωση ατυχήματος και τον επαγγελματισμό των σωμάτων αντιμετώπισης τέτοιον καταστάσεων.
Νομίζω οτι πρόκειται για μια πολύ σοβαρή κουβέντα.