[Markas]

Ξεκινάνε λοιπόν ορεξάτοι με ακμαίο ηθικό. Ο καιρός που τόσο τους φόβισε τις προηγούμενες μέρες τελικά έδειχνε καλύτερος από τις προσδοκίες τους. Σιγά, μια βροχούλα θα τους φόβιζε; Προς τα πού όμως; Τα βουνά φαίνονταν γεμάτα χιόνι μέχρι τους πρόποδές τους. Ο Θαρραλέος και η Extreme είχαν παραδοθεί στην κρίση του Διπλού μιας και πίστεψαν πως θα είχε κάποιο πλάνο της διαδρομής που θα ακολουθούσαν. Φευ! Ό,τι κάτσει και όπως κάτσει πρόγραμμα! Το μόνο σίγουρο ήταν πως έπρεπε να φτάσουν νότια για να φύγουν από το χιονιά. Πάμε μαζί τους λοιπόν στο δρόμο για Μοίρες!

Φθινοπωρινή μέρα είπαμε; Ακμαίο ηθικό είπαμε; Ξεχάστε αυτά που είπαμε. Λίγα χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου το σκηνικό αλλάζει πολύ απότομα! ΧΙΟΝΙ! Θερμοκρασία που πέφτει απότομα στους 4 και τρεις παλαβοί που αρχίζουν να ανησυχούν…

Ο δρόμος φαίνεται να έχει περαστεί από εκχιονιστικό, έχει αμάξια να κινούνται πάνω κάτω αλλά πάντα υπάρχει ο φόβος του πάγου. Βέβαια, όσο η θερμοκρασία είναι πάνω από 3 και έχει κίνηση, αυτό δεν είναι πολύ πιθανό, αλλά ποτέ δε ξέρεις.

Ρίχνουν την ταχύτητα σε πιο ασφαλή χιλιόμετρα (40-60), αν και η μηχανή δείχνει ακλόνητη.

Μέχρι τώρα οι προβλέψεις έχουν βγει σωστές. Χιονόνερο και παγωνιά! Βέβαια άλλο να κάνεις προβλέψεις στη ζεστασιά του σπιτιού σου και άλλο να το ζεις.

Πάντως όσο ανεβαίνουν υψόμετρο, τόσο η θερμοκρασία πέφτει, τόσο το τοπίο γίνεται πιο άσπρο, τόσο το χιονόνερο γίνεται χιόνι.

Ο Θαρραλέος κρυώνει.

Κάποιοι τρελοί που πήγαν να οδηγήσουν στο χιόνι το προηγούμενο βράδυ, αποκλείστηκαν και άφησαν τα αμάξια τους στη μέση του δρόμου.

Ο δρόμος ήταν γεμάτος από τα θύματα της πιο άγριας χιονοθύελλας που είχε ζήσει η Κρήτη εδώ και χρόνια. Όχι τόσο για το ύψος του χιονιού, όσο για τον ύπουλο τρόπο με τον οποίο εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά.

Φτάνουν επιτέλους σε έναν οικισμό. Μα, τι γράφει εκεί; …άρα; …arvara; Μάλλον Αγία Βαρβάρα θα γράφει, στο κέντρο της Κρήτης και στο ψηλότερο σημείο (580 μέτρα) του δρόμου για το νότο.

Πράγματι, ιδού η χιονισμένη Αγία Βαρβάρα!

Φτάνουν σε μια χιονισμένη διασταύρωση. Ευθεία ο δρόμος προς νότο και την υποσχόμενη διέξοδο από το χιονιά. Δεξιά προς Γέργερη, στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Ο Διπλός στρίβει δεξιά στον σχετικά χιονισμένο ακόμα δρόμο χωρίς να το σκεφτεί, με την προοπτική να σταματήσουν παρακάτω που έχει ωραία θέα να βγάλουν φωτογραφίες. Ο Θαρραλέος όμως νομίζει πως ο άλλος τρελάθηκε! Σταματάει στην άκρη του δρόμου, κορνάρει, «εγώ δε το κουνώ απ΄επαέ» δηλώνει! Γίνονται μερικές διευκρινίσεις και ύστερα από μια δυναμική παρέμβαση ντόπιας γιαγιάς που διαβεβαιώνει πως πέρασε το εκχιονιστικό από εκεί, συνεχίζουν το δρόμο τους για μερικές εκατοντάδες ακόμα μέτρα. Το αμάξι μπροστά πάντως φορούσε αλυσίδες και κάποια στιγμή έκανε αναστροφή…

Λεπτομέρεια: Η γιαγιά πρότεινε να κατέβουνε να τους κεράσει μια ρακή να ζεσταθούνε προτού συνεχίσουν το δρόμο τους αλλά αυτοί αρνήθηκαν ευγενικά μιας και είχαν πολύ δρόμο μπροστά τους ακόμα.

Στη νότια πλευρά του Ψηλορείτη δείχνει να έπεσε τουλάχιστο ίδια ποσότητα χιονιού. Πού στο καλό είναι το άνοιγμα του καιρού που τόσο ανέμεναν; Παρότι ο δρόμος φαίνεται πράγματι να έχει περαστεί από μηχάνημα, τη στιγμή που σταματούν αρχίζει να χιονίζει, ενώ βλέπουν και αρκετά υπολείμματα χιονιού στην άσφαλτο.

Αναστροφή λοιπόν για τα δύο παλικάρια ενώ η Extreme βγάζει φωτογραφίες της προσπάθειας.

Οι μηχανές πλέον ασφαλώς παρκαρισμένες στην άκρη του δρόμου να κοιτάζουν προς τη σωστή κατεύθυνση (της επιστροφής) ανεβάζουνε τη διάθεση των πιλότων μας, ειδικά του Θαρραλέου, όπως φαίνεται.

Κάθονται μερικά λεπτά και απολαμβάνουν το τοπίο ενώ βγαίνουν και μερικά νοστιμότατα χορτοπιτάκια της μαμάς του Θαρραλέου, για να χορτάσουν την παρέα, ειδικά τον Διπλό που τρώει και τη μερίδα της Extreme…

…που θυμώνει αρκετά ώστε να του πετάξει μια καλή χιονόμπαλα στην κεφάλα, όσο αυτός έψαχνε για νέα φαγώσιμα στο βάθος της μπαγκαζιέρας.

Βγήκαν και μερικοί ξηροί καρποί ανακατεμένοι με σταφίδες, παραδοσιακή συνταγή για να γεμίσει ενέργεια τους ορειβάτες στο κρύο (η θερμοκρασία είχε πέσει πια σε ένα στρογγυλό μηδέν!). Εδώ ο Διπλός ψάχνει το φουντούκι που του έπεσε στη θήκη της φωτογραφικής.