[Markas]

Οι άγριες διαθέσεις της παρέας γρήγορα ξεθυμαίνουν βέβαια στην εθνική. Πρώτος ο Διπλός με τους υπόλοιπους να εναλλάσσονται στις επόμενες θέσεις.

Σεβόμενος τα χωμάτινα λάστιχα που φοράνε όλοι τους ο Διπλός, που καθορίζει το ρυθμό από μπροστά, κρατάει σταθερή ταχύτητα 120χλμ/ώρα(και όταν λέμε σταθερά εννοούμε σταθερά! Στροφές, ευθείες, προσπεράσεις, παντού!)

Ο καλός δρόμος δίνει σύντομα στο ύψος της Σταλίδας τη θέση του σε επαρχιακό και σύντομα φτάνουν στα Μάλια για να βάλει βενζίνη ο Chef και να τσεκάρουν τον αέρα στα λάστιχα οι υπόλοιποι.

Ο Έμπειρος ελέγχει την πίεση στα λάστιχα και αφού βγάζει λίγο αέρα σταματάει ικανοποιημένος στην πίεση 15 Psi. Έρχεται η σειρά του Διπλού ο οποίος στην αρχή προσθέτει λίγο αέρα, έπειτα βάζει λίγο ακόμα και τέλος σταματάει στο νούμερο 28!
Ο Έμπειρος ψυλλιάζεται πως κάτι δεν πάει καλά: Να σε ρωτήσω λίγο. Πόση πίεση βάζεις στα λάστιχα;
Διπλός αδιάφορα: Κανονικά 25-26 αλλά επειδή τώρα είναι ζεστά και δείχνει παραπάνω έβαλα 28.
Έμπειρος έτοιμος να πάθει εγκεφαλικό: Ρε είσαι τρελός; Στα μαθήματα Enduro μας έβαζαν σε όλους 15-17 ΤΟ ΠΟΛΥ! Με τόσο αέρα θα ###### το λάστιχο πέρα δώθε!
Διπλός: Ε, σε χωματόδρομους πάμε, έτσι και αλλιώς θα κατακτυπηθούμε οπότε λίγο παραπάνω…
Έμπειρος: Ρε μα τι λες; Στο χωματόδρομο άμα πέσουμε ειδικά σε λάσπες θα γλιστράει ο μπροστινός σου τροχός πολύ, δε θα μπορείς να οδηγήσεις έτσι!
Διπλός: Σιγά, στο χώμα έτσι πρέπει να γίνεται, να γλιστράει λίγο να έχουμε αγωνία. Αν ήταν να έψαχνα κράτημα θα έμενα στην άσφαλτο…
Έμπειρος, κάγκελο: Και είσαι και Διπλός; Ε, αν τα καταφέρεις θα είσαι ΗΡΩΑΣ!
Διπλός: Κοίτα, όχι απλά θα τα καταφέρω αλλά στο τέλος της ημέρας θα έχω και τη μικρότερη κατανάλωση μια και θα πηγαίνω πιο χαλαρά από όλους σας!

Αρκετά φλυάρησαν όμως οι φίλοι μας που ανεβαίνουν αμέσως στις μηχανές και κατευθύνονται προς το στόχο τους. Εδώ βρίσκονται στην περιφερειακή του Αγίου Νικολάου…

…κοντά στην Παχιά Άμμο…

..και επιτέλους γύρω στις 10:45 φτάνουν στο Καβούσι όπου στρίβουν δεξιά στην πινακίδα. Στο βάθος δεξιά φαίνεται το φαράγγι μέσα από το οποίο θα ανέβουν στο βουνό.

Λίγα μέτρα έξω από το χωριό αλλά πριν μπουν στο χωματόδρομο σταματάνε να κρυώσουν λίγο τα λάστιχα. Όλα τα λάστιχα καλό είναι να μην είναι πολύ ζεστά όταν μπαίνετε σε χωματόδρομο γιατί μπορεί να φύγουν κομμάτια. Ειδικά τα χωμάτινα ζεσταίνονται πολύ γρήγορα στην άσφαλτο και μια ολιγόλεπτη στάση επιβάλλεται. Ένα τσιγάρο για τους καπνίζοντες και μια ανάσα για τους υπόλοιπους λοιπόν, με το ηθικό να είναι ακμαίο και τον Έμπειρο να περιεργάζεται το Διπλό και την Extreme, περιμένοντας προφανώς ανά πάσα στιγμή να ανακοινώσει πως τελικά η βόλτα είναι ασφάλτινη ή πως η Extreme αποχωρεί.

Αστεία λεπτομέρεια: Περνάει ένα αγροτικό και σταματάει να περιεργαστεί ο συμπαθής γεράκος τους μηχανόβιους μας.
Γεράκος: Πού πάτε παλικάρια;
Διπλός: Θρυπτή παππού.
Γεράκος: Θρυπτή;
Διπλός: Ναι παππού, Θρυπτή καλά πάμε;
Γεράκος: Χάχα, ναι , καλά πάτε, χαχαχα. Καλό δρόμο παλικάρια!
Έμπειρος: Γιατί γελάει Νίκο ο παππούς;