Ειναι απο τις ελαχιστες φορες στη ζωη μου -ισως η μονη- που αυτο που εβλεπαν τα ματια μου το μυαλο μου αρνουνταν να το πιστεψει....
Ειχα ακουσει για αυτο το μερος παλιοτερα και νομιζα οτι ηξερα τι θα δω... Τελικα ομως αυτο το θεαμα απο κοντα σε εκανε να χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου....
Χιλιαδες κρανια γυρω μου.... Αμετρητα οστα.... Και ολα αυτα, ενα προς ενα ηταν καποτε ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν ολους εμας που τωρα ημασταν εδω και κοιτουσαμε αναυδοι....
ΣΟΚ και ΔΕΟΣ με ολα τα γραμματα κεφαλαια...
