Φιλαράκο, είναι το σύνδρομο του καινούργιου που παύει να είναι καινούργιο, το περνάμε όλοι:
Συνήθισέ το γιατι στην πορεία, θα βλέπεις διάφορα μέρη ν' αλλάζουν χρώμα και υφή και οι αλοιφές και τα γυιαλιστικά κρατάν για λίγο κι έτσι, θα 'σαι συνεχώς με ένα πανί στο ένα χέρι και ένα κερί στο άλλο (τα έχω περάσει κι εγώ, μη νομίζεις) μα το γήρας θα προηγείται πάντα!
Είναι σα κάτι γριές που τρων όλη τους τη σύνταξη σε κρέμες της Ασλάν και με'ι'κάπ μα, στο τέλος καταλήγουν στην κάσα, έχοντας το χάλκινο χρώμα που ανέφερες...
ΥΓ:Αν μετά απ' αυτό χρειαστείς αντικαταθληπτικά, έχω κάτι καλά της wurth!
