[Jefe]

Φίλοι μου καλημέρα!
Δυστυχώς τελείωσε κ αυτό το ταξίδι! Γιατί όλα τα καλά να έχουν ένα τέλος? Θα σας κάνω μια σύντομη περιγραφή κ με την πρώτη ευκαιρία θα ανεβάσω κ τις φωτό. Πέντε ζευγάρια λοιπόν, ο Άρης(Artemis) κ η Ματούλα, ο Όθωνας(Zervas) κ η Αγγελική, ο Θόδωρος(Filokali) με την Μίνα, ο Τάκης με την Αλεξάνδρα, κ ο γράφων Θανάσης (Jefe) με την Βάνα, ετοιμάζαμε αυτό το ταξίδι για αρκετό χρονικό διάστημα όταν τελικά αναχωρήσαμε από Πάτρα για Ανκόνα στις 26/6 ημέρα Παρασκευή.




Μετά από ένα άνετο ταξίδι με πλοίο της ΑΝΕΚ φτάσαμε στην Ανκόνα την Παρασκευή στις 14:00. Όλα τα Meteosites μας είχαν προϊδεάσει ότι θα συναντούσαμε ισχυρές βροχοπτώσεις. Πρώτος μας προορισμός ήταν το Rovereto της Ιταλίας το οποίο βρίσκεται ΒΑ της χώρας κ νότια του Trento, μόλις 415 χιλ. δρόμος. Η τοποθεσία που βρίσκεται το χωριό τρομερή! Ένα χωριό το οποίο είχε πληγεί τόσο άσχημα από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο που τα περισσότερα μνημεία είναι για να θυμίζουν στους νεότερους την τραγωδία που έζησε το χωριό κ τις απώλειες που είχε κατά την διάρκεια του πολέμου. Έτυχε το βράδυ να έχει μια συναυλία με Ιταλικά συγκροτήματα κ να διασκεδάσουμε μαζί με τους κατοίκους που είχαν κατακλύσει τον χώρο.
Tο πρωινό της Κυριακής αποχαιρετήσαμε tο Rovereto- πρώτο σταθμό στο ταξίδι μας-ύστερα όμως από την επιβεβλημένη επίσκεψή μας στην ιστορική καμπάνα 20 τόνων που κατασκευάστηκε από το λιώσιμο των κανονιών του Α’ Παγκοσμίου πολέμου που βρέθηκαν στην περιοχή όταν κηρύχθηκε η παύση του.





Αναχωρήσαμε με κατεύθυνση προς Δυσμάς. Το Colmar της Γαλλίας μας περίμενε! Αρχικά υπολογίζαμε να πάμε από επαρχιακούς δρόμους μέσα από την Ελβετία, αλλά ο χρόνος κ ο βαρύς καιρός μας έκανε να αλλάξουμε σχέδια κ να πάμε μέσω Innsbruck-Ravensburg-Freiburg στο Colmar. Φτάσαμε αργά το απογευματάκι στο ξενοδοχείο μας, διανύοντας 645 χιλ. κάνοντας μια απίστευτης ομορφιάς διαδρομή. Ο Άρης είχε αναλάβει να φροντίσει για την διαμονή μας σε ξενοδοχεία κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού με μεγάλη επιτυχία, αφού συνδύαζαν το ωραίο κ άνετο με το οικονομικό.
Δυστυχώς είχαμε κι ένα ατύχημα κατά την διαδρομή. Η πλαϊνή βαλίτσα του Θόδωρου, υπερθερμάνθηκε από την εξάτμιση της μοτοσυκλέτας, κ έπιασε φωτιά! Ευτυχώς ο γρήγορος εντοπισμός της φωτιάς από τον Άρη που ακολουθούσε τον Θόδωρο κ η αντίδραση του οδηγού κ της συνεπιβάτισσας της μοτοσυκλέτας, δεν
έφεραν μεγαλύτερα προβλήματα πέρα από την απώλεια της βαλίτσας με τα ρούχα της Μίνας.
Λίγο πριν το Freiburg, κάναμε μια στάση για φαγητό σε ένα Γερμανικό εστιατόριο που μας αντάμειψε για την επιλογή μας με τα καταπληκτικά φαγητά του. Ο παραδοσιακά μεταφραστής μας Όθωνας σε άπταιστα ελληνικά ρώτησε τι είδους μπύρες διαθέτει η κάβα του μαγαζιού και ο σερβιτόρος επίσης σε άπταιστα γερμανικά άρχισε να του απαριθμεί τα ουκ ολίγα είδη μπύρας τους, είχαμε πέσει κάτω από τις καρέκλες από το γέλιο
Ήμουν σίγουρος.... Η ομάδα είχε αρχίσει την προθέρμανση για αξέχαστες διακοπές.
Το Colmar, μία πόλη 80.000 κατοίκων περίπου, θεωρείται πρωτεύουσα της Αλσατίας κ η επιλογή του έγινε με κριτήριο την φυσική ομορφιά της περιοχής με τα παραμυθένια χωριά και τους τρομερούς αμπελώνες τους. Η επιλογή του Colmar ανήκει στον Θόδωρο και ήταν πάρα πολύ καλή γιατί δύο μέρες που περιηγηθήκαμε το φυσικό κάλος της περιοχής μας άφησε άφωνους. Καταλύσαμε στο ξενοδοχείο μας κ μετά από την απαραίτητη αναζωογόνηση (μπανάκι κ αλλαγή ρούχων μοτό με κάτι πιο ελαφρύ...) εκδράμαμε στην πόλη η οποία ήταν λες και είχε ξεχαστεί από τους ρυθμούς του πολιτισμού. Τα σπίτια παραδοσιακά χτισμένα σε χαμηλό ύψος δύο ορόφων το πολύ και η ρυμοτομία που σε έκαναν να θυμάσαι μικρά ξεχασμένα χωριά στο βάθος των αναμνήσεων σου στην ελληνική επαρχία. Βέβαια η οργάνωση και η χωροθέτηση φιλική προς τους κατοίκους της σε έκανε να σταματήσεις τις συγκρίσεις. Μάλλον σε πίκραιναν. Μονοδρομήσεις, ποδηλατοδρόμοι, τραμ ήταν λίγα από τις ρυθμίσεις του δημάρχου στις υπηρεσίες των πολιτών. Απλά πράγματα! Μια πόλη φιλική στους κατοίκους της!
Κάπου πιο έξω από την πόλη μία απομίμηση του αγάλματος της Ελευθερίας, τιμή στον κατασκευαστή του πρωτοτύπου που κοσμεί την είσοδο της Νέας Υόρκης μιας και το Colmar είναι η γενέτειρα του.


Την επόμενη μέρα (Δευτέρα 29/6), επισκεφθήκαμε τα γνωστά κρασοχώρια, κ μείναμε έκθαμβοι από την φυσική τους ομορφιά! Περικυκλωμένα από ατελείωτους κ καλά φροντισμένους αμπελώνες βρίσκονταν το Kayserberg, το Ribeauville, το Riquewihr, το Mittelwihr που στα μάτια μας φάνταζαν λες κ βγήκαν από κάποιο παραμύθι. Παραδοσιακά σπίτια, λιθόστρωτα σοκάκια, καταστήματα που πουλούσαν τοπικά καλούδια, υπέροχες boulangerie κ brasserie. Απολαύσαμε ένα κομμάτι απο τα 170 χιλ. της RuedeVinκ καταλήξαμε στο Riquewihr, όπου είχαμε ένα υπέροχο γεύμα(τοπική κουζίνα) κ γευτήκαμε ένα τρομερό κρασί της περιοχής. Ίσως προσέξατε πως παρότι γαλλικά χωριά τα ονόματά τους είναι γερμανικά και αυτό είναι διότι την συγκεκριμένη περιοχή την εποφθαλμιούν και οι δυο χώρες και σε κάθε εμπόλεμη εποχή την καταλαμβάνουν με μεγάλη ευχαρίστηση.







Συνεχίζεται.....