Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι
κάποιου σπιτιού. Δεν υπήρχε σ' όλη την Αθήνα πιο φτηνό φαγητό από ένα πιάτο φακές.
Μ' άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές, σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση
απόλυτης ανέχειας.
Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες
λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές».
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα
μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν
αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα».