Το κείμενο ρολάρει σαν μπόξερ... κρίμα που αφορά εναν παροιιώδη βρόντακα μηδενικώ συγκινήσεων...
Αλλά πάλι τα γούστα είναι γούστα. Τις προάλλες μου έλεγε ένας γνωστό ότι πια ανάβει μόνο με γκόμενες με βρακί γιαγιαδίστικο, δεν μπορεί άλλο τα τάγκα και τα στρινγκ. Θέλει να πιάνει ένα τόπι ύφασμα λέει να γεμίζει η παλάμη του.
Πολλά χαϊκού στριμώχτηκαν στην τσουλήθρα που πάει από τον πρόσθιο λοβό μου στην γλώσσα μου αλλά στο μπερμπ επάνω θυμήθηκα τα αθάνατα λόγια του ποιητή "και τι μπορεί να πει κανείς για το βρακί της αλληνής;" και ετουμπέκιασα.
ΥΓ: Μόνο άμα πάρεις ντόμι να τσεκάρεις ότι δεν έχεις κάνα σφράγισμα χαλαρό γιατί μπορεί να ξεκινήσεις για τα βάθη του ορίζοντα και να καταλήξεις στε ιατρικό κέντρο κωμόπολης να γελάνε μαζί σου και οι ασκούμενοι.