View Single Post
  #1  
Παλιό 13-06-2013, 22:32
Ταξιδευτης Ο/Η Ταξιδευτης βρίσκεται εκτός σύνδεσης
Senior Member
 
Ημερομηνία εγγραφής: Feb 2011
Περιοχή: Αττική
Μoto: Honda VFR750 RC36 II
Μηνύματα: 697
Προεπιλογή Η Τυχη, η Ατυχη και το Καρμα: Ενα γερικο αλογο που δεν ηθελε να το βαλει κατω.

Εχω μια ιστορια που θελω εδω και καιρο να μοιραστω μαζι σας...

Προκειται για την ιστορια μιας μηχανης που καποιοι απο εσας πιθανον να γνωριζετε. Μιας μηχανης που καποιοι ισως δικαιολογημενα δεν θελουν να ξαναδουν στα ματια τους.
Μιας μηχανης για την οποια μπορει να ακουστηκαν τα χειροτερα και που ισως να απεκτησε κακο ονομα χωρις ομως τελικα να φταιει η ιδια.

Ξεκινησε τη ζωη της στο Ιταλικο εργοστασιο της Απριλια διπλα στα αδερφακια της, καπου το '94-'95.
Απο τοτε το τι εκανε και που βρεθηκε ειναι τελειως αγνωστο.
Η αδεια της δειχνει οτι το 2000 καταχωρηθηκε στην Ελλαδα ως πρωτη κυκλοφορια αλλα περαν τουτου ...ουδεν.

Ποσοι ιδιοκτητες περασαν απο τη ζωη της; Τρεις; Πεντε; Δεκα; Αγνωστο.
Που περασε τη ζωη της; Ηταν σε χωρια; Σε πολεις; Σε ποιες χωρες της Ευρωπης; Επισης αγνωστο.

Το μονο σιγουρο ομως ειναι οτι προκειται για μια μηχανη που ειχε μια πολυ ατυχη ζωη, που την κακομεταχειριστηκαν μεχρι εκει που δεν επαιρνε και που επεσε στα χερια ανθρωπων αδιαφορων, χωρις καμια αγαπη, χωρις κανενα μερακι, χωρις να νοιαζονται αν αυριο αυτο το τσουρμο μεταλλα και πλαστικα θα δουλευε η αν θα τα ειχε τιναξει.

Πληρης ελλειψη φροντιδας, πτωσεις, χοντροκομμενες πατεντες, συντηρηση που περισσοτερο αγγιζε τα ορια της εγκληματικης αδιαφοριας παρα οτιδηποτε αλλο, χιλιαδες χιλιομετρα χωρις καμια απολυτως μηχανικη συμπαθεια και προσοχη...

Και στο τελος εχοντας μηδενισει το κοντερ στις 100.000 την πεταξαν σαν το σκυλι εξω απο ενα τρισαθλιο μικρο συνεργειο καπου μεσα στη πολη και την αφησαν εκει να σαπισει. Με σκισμενη σελα, ξεφτισμενα πλαστικα, κιλα σκουριας παντου, σπασμενους τροχους, κομμενο υποπλαισιο μοτερ, διελυμενο σασμαν, με τις βροχες να την χτυπανε το χειμωνα και τον καυτο ηλιο να την ψηνει το καλοκαιρι, περιμενοντας υπομονετικα ενα αδοξο τελος...

Εδω θελω προκαταβολικα να ζητησω συγνωμη απο τους ειδικους.
Ουτε επαγγελματιας του χωρου ειμαι, ουτε δηλωνω ειδημων. Το μονο που θα δειτε παρακατω ειναι μια εντελως ερασιτεχνικη ιστορια αγαπης και φροντιδας, η αλλιως τη δικη μου προσπαθεια να βοηθησω μια ατυχη υπαρξη να εχει μια δευτερη ευκαιρια σε μια καλυτερη ζωη απο αυτη που της εμελλε να συναντησει οταν εβγαινε απο το εργοστασιο της 18+ χρονια πριν...
Reply With Quote