[Vagelis Gar]

Ο δρόμος χάνεται μέσα στο βουνό και οι εναλλαγές των χρωμάτων εκπληκτικές. Καλοκαίρι και η φύση δίνει το δικό της ρεσιτάλ μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου.
Χρώματα, αποχρώσεις, ήχοι, αρώματα, ο θεός ο ίδιος...

Η ώρα του ραντεβού μου με τον Βασίλη και τον Χάρη είχε πλησιάσει και εγώ βρισκόμουν ακόμη στην Άρτα. Άλλα 90 χιλιόμετρα ακόμα μέχρι την Πρέβεζα και ο χρόνος αδυσώπητος. Τηλεφωνώ στον Βασίλη και με καθυσηχάζει πως θα με περιμένουν σε κεντρικό σημείο της Πρέβεζας.
Δεν θυμάμαι είναι η αλήθεια πόση ώρα μου πήρε για να φτάσω στην Πρέβεζα, δεν θυμάμαι καν αν η διαδρομή είχε κάτι ενδιαφέρον.
Με την άφιξή μου στο σημείο του ραντεβού 2 μοτοσυκλέτες φορτωμένες με τα μπαγκάζια τους και στην άκρη οι αναβάτες τους με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους. Ωραίο συναίσθημα να αντικρύζεις χαμογελαστούς ανθρώπους...


Καφές και πρωϊνό για τους ταξιδιώτες και από τις πρώτες κουβέντες κατάλαβα πως δεν έκανα λάθος για τους χαρακτήρες των παιδιών. Βασίλη, Χάρη ελπίζω κάποια στιγμή να τα ξαναπούμε.

Στον δρόμο λοιπόν για τα Ελληνο - Αλβανικά σύνορα.
Με την πυξίδα να δείχνει βόρεια (τι την θέλεις αγόρι μου την τεχνολογία, αφησέ την για τους άλλους. Ακολούθησε το ένστικτό σου. Και αν δεν βγεις στα Ελληνο - Αλβανικά και βγεις στα Ελληνο - Βουλγάρικα σύνορα τι έγινε? Το πολύ πολύ αντί για mirëmbrëma να πεις добър вечер )

Πανέμορφη διαδρομή δίπλα στην θάλασσα, με λίγη κίνηση και πολλά να θαυμάσεις και να φωτογραφίσεις.
Βασίλης








Είσοδος στην Εγνατία λίγο πριν την Παραμυθιά και ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΒΑΡΕΤΑ χιλιόμετρα μέχρι τα Ιωάννινα.