Η επιστροφη..
Moskow – Kozani
Μετα απο δεκα μερες χαλαρωσης στη Μοσχα, ηρθε η ωρα να αποχαιρετισω αυτη την πανεμορφη μεγαλουπολη, μαζι της και την Ρωσια ολοκληρη. Αυτη τη φορα ειχα συνοδοιπορους τον Αρεκ, τον Μαρικ και τον Παβελ, τους Πολωνους που ειχα γνωρισει στη Μογγολια. Προορισμος μας αυτη τη φορα ηταν η Πολωνια μεσο της Ουκρανιας.
Ξεκινησαμε το ταξιδι νωρις το πρωΪ για να αποφυγουμε το κυκλοφοριακο της πολης. Μας επιασε δυνατη βροχη μολις βγηκαμε εξω απο τα ορια της Μοσχας, ευτυχως για λιγη ωρα. Ολη η διαδρομη μεχρι τα συνορα της Ουκρανιας αλλη μια ευθεια χωρις τιποτα το αξιομνημονευτο. Περασαμε τα συνορα χωρις καμια ταλαιπωρια και κατευθυνθηκαμε προς το Κιεβο. 200km πριν τη πρωτευουσα αρχισε δυνατη βροχη η οποια μας ακολουθησε μεχρι να νυχτωσει. Περασαμε μεσα απο το Κιεβο που ειχε απιστευτο μποτιλιαρισμα. Περνουσαμε αναμεσα απο τα αυτοκινητα με πολυ μεγαλη δυσκολια, ηταν ακρως επικινδυνη κατασταση. Καναμε δυομιση ωρες να βγουμε απο την πολη για να βρουμε ενα μοτελ να διανυκτερευσουμε. Μετα απο συνολικα 850km και πολυ νερο επιτελους ηρθε η ωρα της ξεκουρασης και της ζεστασιας.
Την αλλη μερα φορεσαμε τα βρεγμενα μας ρουχα και υπο συνθηκες ψιλης βροχης συνεχισαμε την πορεια μας προς τη Πολωνια. 80km πριν τα συνορα ηρθε η ωρα να αποχαιρετισουμε τον Μαρικ και τον Παβελ, οι οποιοι θα πηγαιναν σπιτι τους απο τα βορεια συνορα. Εγω και ο Αρεκ συνεχισαμε προς Krakow. Με το που περασαμε τα συνορα αλλαξε και το τοπιο. Πυκνα δαση με τα δεντρα να ειναι συριζα του δρομου, μικρα γραφικα χωρια και τον ηλιο να δυει εναλλασοντας τα χρωματα του τοπιου. Μετα απο τοσα χιλιομετρα δε καταλαβαινεις κουραση αντικριζοντας ομορφα μερη σαν αυτα που περιγραφω. Δυστυχως πηγαιναμε “καρφι” και δεν εχω εικονα του σκηνικου. Στις δεκα και μιση το βραδυ και μετα απο 870km φτασαμε στο σπιτι του Αρεκ στη Κρακοβια.
Σαββατο πρωι ειχε ξεναγηση στη πολη, μια πολη που ειναι παρα πολυ ομορφη με παλια κτιρια, μεγαλες πλατειες, καστρα και καθολικους ναους με ιδιαιτερη αρχιτεκτονικη. Μουσικους να παιζουν στους δρομους με τα οργανα τους (κυριως κλασσικη μουσικη). Ολα μαζι να δημιουργουν μια παραμυθενια συναμα ρομαντικη ατμοσφαιρα που σε ταξιδευε σε αλλες εποχες, πισω στο χρονο.
Μια μερα την αφιερωσα στα στρατοπαιδα συγκεντρωσης Auschwitz και Auschwitz ΙΙ … Δε μπορω να περιγραψω τα συναισθηματα μου με το που αντικρυσα το μερος, σοκαριστικα. Ειναι η ζωντανη ιστορια του β’ παγκοσμιου πολεμου. Ηταν ολα στημενα λες και την προηγουμενη μερα διαδραματιζονταν η τραγωδια των 1.500.000 δολοφωνιων.
Ηρθε η μερα να αναχωρησω απο Πολωνια, προς Ρουμανια μεσο Σλοβακιας, Ουγγαριας. 530km τρεις χωρες σε εξι ωρες. Ειχα ακουσει για δυο πανεμορφες μοτοδιαδρομες την Transalpina και την Transfugarasan στη Ρουμανια. Ειναι λενε κατι αντιστοιχο με τους δρομους των Αλπεων. Δυο δρομοι απιστευτου φυσικου καλους, που ξεπερνας τα 2000μ υψομετρο. Ευκαιρια μετα απο χιλιαδες χιλιομετρων να ανεβω βουνα και να πλαγιασει η μηχανη.
Δυο μερες ευχαριστηθηκα βουνο, φυση και στροφες. Επρεπε ομως να συνεχισω το τελευταιο κομματι του οδοιπορικου μου προς την Ελλαδα μεσο της Βουλγαριας. Περασα το ποταμο Δουναβη που ειναι το φυσικο συνορο Ρουμανιας – Βουλγαριας με μια “παντοφλα” και 80km απο εκει εκανα την τελευταια διανυκτερευση σε ξενο εδαφος. Μου εμειναν αλλα 540km περιπου ως την Κοζανη μεσο Προμαχωνα. Ηταν τα ποιο ευκολα χιλιομετρα του ταξιδιου.
Πλεον δε σκεφτομουν τιποτα αλλο παρα μονο να φτασω στο τελος…
Η ημερομηνια ηταν 10-09-13, ημερα Τριτη και ωρα η 16:00 το απογευμα, οταν εφτασα μετα απο 79 ημερες και 30.000km πισω στο σπιτι μου.
Η συνολικη πορεια μου …
Οδοιπορικό στη Σιβηρία | Αριστοτέλης Καρακώστας