[nkavoura1970]

Πέρασαν γρήγορα οι επόμενες μέρες, με τόσες έγνοιες που είχα ούτε που κατάλαβα πώς. Τα 30$ που πλήρωσα στην Olga για να τακτοποιήσει την όλη διαδικασία (και κυρίως για να διεκπεραιώσει τη χαρτούρα που απαιτούνταν), ήταν ίσως, το πιο ανταποδοτικό έξοδο όλου του ταξιδιού, χωρίς αυτά ακόμη θα παιδευόμουν. Το πρωί της Τρίτης κατεβήκαμε στο λιμάνι για να διευθετήσουμε μερικά ζητήματα με το ρώσικο τρόπο. Παρεμπιπτόντως, είναι ακριβώς ίδιος με τον ελληνικό. Με 40$ ο υψηλόβαθμος κύριος Alexander θα έπειθε τον καπετάνιο να ανεβάσουμε τη μοτοσυκλέτα στο κατάστρωμα, κάνοντας τη χρήση του container περιττή πολυτέλεια. Η Τετάρτη πέρασε συμπληρώνοντας (…η Olga), υπηρεσιακές φόρμες και περιμένοντας emails επιβεβαίωσης. Μετά πήραμε σβάρνα τα γραφεία για να τα καταθέσουμε. Στο ενδιάμεσο κουβεντιάζουμε διάφορα, οι περισσότερες αποστολές στο «Δρόμο των Οστών» έχουν περάσει από το γραφείο της. Μέχρι και στην Alaska μπορεί να στείλει container, ρούβλια να υπάρχουν. Την Πέμπτη καταθέσαμε το τραπεζικό έμβασμα στη ναυτιλιακή εταιρεία. Το ποσό των 1.100$ είχε γίνει 250$, καθόλου άσχημα, έτσι δεν είναι; Την Παρασκευή ανέβασαν τη μηχανή στο vessel «Anatoliy Torchinov», που από τα ξημερώματα ήταν δεμένο στην αποβάθρα και ξεφόρτωνε. Ten dollars ζήτησε ο Vladimir για να οδηγήσει και να φορτώσει τη μοτοσυκλέτα στο πλοίο καθώς το κύριο τμήμα του λιμανιού θεωρείται border zone στο οποίο δεν είχα πρόσβαση. Πως έγιναν τα πράγματα πίσω από τον ψηλό τοίχο, ποτέ δεν θα μάθω. Τώρα, πάντως, ήμασταν έτοιμοι να τακτοποιήσουμε και τη δική μου αναχώρηση.