ΚΑΤΕΒΑΙΝOΝΤΑΣ ΣΤΗΝ MISURINA
Αφού χορτάσαμε από εικόνες πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, περνώντας από την λίμνη Misurina. Από τα 2700 μέτρα περίπου κατηφορίσαμε προς την κοιλάδα της λίμνης στα 1754 μέτρα (χίλια μέτρα υψομετρική διαφορά).
Το μέρος εξαίσιο. Πολύ ρομαντικό. Η λίμνη πανέμορφη να μοιάζει σαν ένας τεράστιος καθρέπτης, στα κρυστάλλινα νερά της οποίας καθρεπτιζόταν και απολάμβαναν την ομορφιά τους στα όρια του ναρκισσισμού οι Άλπεις.
Λίμνη Misurina ( Στην διάλεκτο Cadorino : Lago de Meśorìna )
Eίναι η μεγαλύτερη φυσική λίμνη της Cadore και είναι 1.754 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας , κοντά στο Auronzo di Cadore ( Μπελούνο ) . Η περίμετρος της λίμνης είναι 2,6 χλμ., ενώ το μέγιστο βάθος είναι 5 m .
Κοντά στη λίμνη υπάρχουν περίπου δέκα ξενοδοχεία με δυνατότητα φιλοξενίας περίπου 500 ατόμων .
Τα ιδιαίτερα κλιματικά χαρακτηριστικά της περιοχής γύρω από τη λίμνη και ο αέρας της, την κάνουν ιδιαίτερα καλή για όσους έχουν ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος . Κοντά στη λίμνη είναι το μόνο κέντρο στην Ιταλία για τη φροντίδα του παιδικού άσθματος.
Η λίμνη ήταν το θέμα σε ένα διάσημο τραγούδι του Claudio Baglioni . Η λίμνη Misurina είναι επίσης το θέμα της θεατρικής παράστασης του Longane di Lozzo .
Εδώ σ’ αυτή τη λίμνη , πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων της Cortina d'Ampezzo το 1956 οι αγώνες ταχύτητας πατινάζ - η τελευταία φορά που τέτοιοι αγώνες σε επίπεδο Ολυμπιακών αγώνων διεξήχθησαν σε φυσικό πάγο .
Λαογραφία
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο διαφορετικοί μύθοι – εκδοχές που συνδέονται με τη λίμνη Misurina και την δημιουργία της.
Στην πρώτη εκδοχή, η οποία επίσης έγινε διάσημη από ένα τραγούδι που ονομάζεται " Sabato pomeriggio " από τον Claudio Baglioni η Misurina ήταν ένα λίγο ιδιότροπο και μοχθηρό κορίτσι που ζούσε κυριολεκτικά στην παλάμη του χεριού του γιγαντιαίου πατέρα της , βασιλιά Sorapiss.
Για να εκπληρώσει άλλη μία επιθυμία της, και να λάβει γι 'αυτήν την μαγικό καθρέφτη από τη Βασίλισσα της Monte Cristallo , αυτός προκειμένου να το καταφέρει μετατρέπεται σε ένα βουνό . Κατά τη διάρκεια των τελευταίων σταδίων του μετασχηματισμού, βλέπει την κόρη του να πέφτει από την παλάμη του και να σκοτώνεται. Τεράστια δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια του ,δημιουργώντας ένα ποτάμι και τη λίμνη κάτω από την οποία η κόρη του θα βρίσκεται για πάντα με το μαγικό καθρέφτη να κοιτάει τον ουρανό.
Τo τραγούδι Sabato pomeriggiο εκτελεσμένο από έναν νεαρό Ιταλό σε διαγωνισμό τραγουδιού της RAI
Σταματήσαμε να πιούμε τον καφέ μας στην άκρη της λίμνης. Δεν θέλαμε να φύγουμε. Το κέφι στα ύψη. Άλλωστε ότι ίχνος μιζέριας και να έχει κάποιος, τέτοια μέρη την εξαφανίζουν με την ομορφιά τους.
Είμαστε όμως στις Άλπεις όπου ο καιρός αλλάζει μέσα σε λίγα λεπτά.Άρχισαν να μαζεύονται απειλητικά σύννεφα. Η υποψία βροχής μας ανάγκασε να καβαλήσουμε τις μηχανές μας και να φύγουμε. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να βάλουμε αδιάβροχα.
Ο δρόμος της επιστροφής ήταν ανάλογης ποιότητας και ομορφιάς. Να καταπίνεις χιλιόμετρα και να εύχεσε να μην τελειώσουν ποτέ. Να οδηγάει κανείς ώρες και να μην πονάνε, ούτε καρποί, ούτε ώμοι, ούτε πλάτη, ούτε …μαλακά μόρια. Τελικά όλα είναι στο μυαλό.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο Bel Sit, τακτοποιώντας τις μηχανές μας στον κλειστό χώρο, δίπλα στην Μultistrata του ιδιοκτήτη. Μπανάκι, λίγη ξεκούραση και το βραδάκι κατεβήκαμε για φαγητό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου το οποίο έσφυζε από κόσμο. Υπέροχο φαγητό, η παρέα ανεβασμένη, συντροφιά με κρασάκι τα έλεγε μέχρι αργά. Η ώρα πέρασε ευχάριστα και γρήγορα. Επικοινωνήσαμε με τους δικούς μας και μετά πήγαμε για… ύπνο.
Αύριο το μενού έχει Δολομίτες, ανάβαση με τελεφερίκ στην κορυφή Marmolada και πέρασμα από πολλά, μα πάρα πολλά και γνωστά passo.
Συνεχίζεται….