[yns]

Και κλασικά εγώ συνέχισα με κάποιες νυχτερινές φωτογραφίες!










Αυτή μου αρέσει πολύ και αντιπροσωπεύει το φετινό μου καλοκαίρι (που στο νησί δεν έχει ακόμα τελειώσει...)




Το πρωί κατά τις 9 (ο βράχος του Λέντα στα ανατολικά έκρυβε για πολύ ώρα τον ήλιο) σηκώθηκα, μάζεψα σκηνή και ανέβηκα στην ταβέρνα ακριβώς από πάνω για καφεδάκι. Τα παιδιά θα συνέχιζαν ανατολικά και εγώ αποφάσισα να επιστρέψω δυτικά κάνοντας τον ίδιο δρόμο για να βγω Μάταλα και Κομμό. Αποχαιρετιστήκαμε και δώσαμε ραντεβού σε κάποια άλλη «μάχιμη» βόλτα.




Παραλία «Λιμανάκι» ανατολικά του Δισκού.




Το «Κεφάλι» μέρα με όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου σε θάλασσα και ουρανό..




Η παραλία στους Καλούς Λιμένες όπου πέρυσι είχαμε κατασκηνώσει με τα παιδιά από Ηράκλειο. Πλέον οι σκηνές είναι λίγες.




Φτάνοντας στον Κομμό διαπίστωσα πως η «καβάντζα» όπου ήθελα να στήσω τη σκηνή ήταν πιασμένη. Και μάλιστα από σκηνή φάντασμα. Από αυτές που τις αμολάνε για να πιάνουν το μέρος κάποιοι έξυπνοι. Σκέφτηκα να βγάλω τα πασσαλάκια και να την πάρει ο αέρας αλλά ήδη είχα χαλαστεί. Έτσι αποφάσισα να πάω στην Αλμυρίδα στον Βορρά όπου βρίσκονταν η οικογένειά μου για φαγητό και λίγο ύπνο και να επιστρέψω στο Ηράκλειο. Όμως οι επαρχιακοί δρόμοι που θα ακολουθούσα κυκλώνοντας τον Ψηλορείτη ήταν λίγο μπερδεμένοι και καθότι δεν είχα GPS επιστράτεψα την φαντασία μου. Από ένα κομμένο μουκάλι λαδιού για ξυλοκοπτικό και με λίγα δεματικά δημιουργήθηκε βάση για το σμαρτφόνι για να χρησιμοποιήσω τον πλοηγό του!




Η κατασκευή άντεξε μέχρι τον προορισμό και μετά από ένα καλό φαΐ και ένα δίωρο ύπνο στην αιώρα επέστρεψα στο Ηράκλειο. Λίγο πριν βγω από την Εθνική συνάντησα τους Χανιώτες φίλους στο αντίθετο ρεύμα που επέστρεφαν.

Η διαδρομή που έκανα τη δεύτερη μέρα.




Γιάνναρε, να δώσεις πολλά χαιρετίσματα στα παιδιά και σας περιμένουμε όλους στο μοτοκάμπινγκ στις 28-30 Σεπτεμβρίου!