[Magelanos]

13-8-11-ΣΑΒΒΑΤΟ:


Συννεφιά και ψιλοβρόχι, δεν είναι και το καλύτερο για να ξεκινάς την μέρα σου. Φεύγω με κατεύθυνση την λίμνη εκεί που είδα το πλοιάριο-δελφίνι χθες. Φτάνω στην κεντρική στρογγυλή πλατεία της πόλης. Γύρω από αυτήν περιστοιχίζονται νεοκλασικά κτήρια, και στο κέντρο της υπάρχει μνημείο του Λένιν.













Σε λίγο φτάνω στο κιόσκι που φεύγουν τα πλοία για το νησί Kizhi-Κιζι. Κόσμος αρκετός, πολλά γκρουπ από παιδιά, αλλά όλοι αποτελούσαν τον εγχώριο τουρισμό. Εκείνη την στιγμή ήμουν ο μοναδικός τουρίστας εκτός χώρας.

Οι ανακοινώσεις στα ρωσικά, και μπαίνω μέσα για να δω τις τοιχοκολλώμενες πληροφορίες όπου ευτυχώς ήταν και στα αγγλικά. Κάτι κατάλαβα, αλλά δεν ήμουν και σίγουρος, και κατευθύνομαι στα ταμεία. Μιλούσαν αγγλικά, και μου είπαν το επόμενο φεύγει στις 12:15 και κάνει 1:30 ώρα για να φτάσει αρκετή απόσταση!!! Επιστροφή στις 17:45, μιλάμε για όλη την μέρα σχεδόν. Η ώρα τώρα είναι 11:30 οπότε δίνω 2200 ρούβλια για το δελφίνι. Και περιμένω μέσα στον χώρο υποδοχής. Δεν μπορούσα και να κάνω κάτι γιατί έξω έβρεχε για τα καλά. Το καλό έχω πάρει μαζί μου ένα σάντουιτς από το ξενοδοχείο και φραπέ να φτιάξω.

Φτάνοντας η ώρα κάτι λένε από τα μεγάφωνα και βλέποντας να μαζεύονται πάω κ’εγω. Το θέμα ήταν ότι έφευγαν δυο μαζί, λόγο ότι είχε αρκετό κόσμο. Φτάνοντας στην είσοδο του πλοίου, μια Ρωσίδα υπάλληλος ( εντάξει μιλάμε για απίστευτη γυναίκα άντε για λέμε..) δείχνοντας το εισιτήριο, έδωσε και μια κάρτα με κορδέλα για τον λαιμό. Αυτή η κάρτα είχε επάνω γραμμένο το νούμερο του πλοίου, μαζί με νούμερο επιβάτη. Αν και ότι συμβεί ξέρουν για να σε ψάξουν. Αυτό γραφόταν και σε τετράδιο μπαίνοντας.

Η θέση που βρήκα ήταν μπροστά. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν καινούριο αλλά εντάξει!!! Κάτι περίεργους μεταλλικούς θορύβους τους είχε, αλλά και η λίμνη ήταν με αρκετό κύμα λόγο άστατου καιρού. Όντως μεγάλο ταξίδι, και τελικά φτάνουμε και δένει στην ιδικά διαμορφωμένη προβλήτα.






Βγαίνοντας ευτυχώς δεν έβρεχε, και περπατάμε σε μονοπάτι, φτιαγμένο με ξύλινες σανίδες. Φτάνω σε άλλο κιόσκι όπου και βλέπω πάλι ταμεία. Βλέποντας γύρω μου υπήρχε περίφραξη και αναγκαστικά πρέπει να περνάς από εδώ . τελικά για να μπεις στο νησί έχει και την τιμή του. Δίνω άλλα 650 ρούβλια (ξεκληρίστηκα πρέπει να βγάλω χρήματα ξανά) και μια γυναίκα με σταματά να δει το εισιτήριο.

Και με ενημερώνει στα αγγλικά ότι δεν πρέπει να παρεκκλίνω από τα μονοπάτια που είναι καθαρά και πατημένα, σε όλο το νησί. Το γιατί υπάρχουν πολλά δηλητηριώδες φίδια και σίγουρα δεν θα ήθελε να έχει κανείς ραντεβού με αυτά!!!
Το μουσειακό νησί Κιζι περιλαμβάνει 60 ιστορικά ξύλινα κτίσματα. Οι δυο ιστορικές εκκλησιές που υπάρχουν εδω αποτελούσαν παλιότερα το κέντρο της θρησκευτικής λατρείας των ορθοδόξων χριστιανών.

Είναι ότι ποιο ασυνήθιστο υπάρχει σε ξύλο κτίσμα σε όλη την χώρα. Φυσικά περιλαμβάνονται στον κατάλογο της UNESCO. Το πρώτο ξύλινο κτίσμα που φαίνεται από παντού είναι ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (1717).




































Αυτός ο θαυμάσιος ναός, εγώ θα πω ένα ξύλινο υπερθέαμα, έχει οκταγωνικό περίγραμμα, και την στέγη του στολίζουν 22 τρούλοι που είναι τοποθετημένοι σε επίπεδα. Οι τρούλοι έχουν σκοπό να επεκτείνουν το εξωτερικό σχήμα της Εκκλησίας.







Προσπερνώ και συνεχίζω για μια βόλτα στο νησί. Άλλα κτίσματα όπως, ανεμόμυλοι, σπίτια των κατοίκων, στάλοι, αποθήκες με τα γεωργικά τους εργαλεία, είναι παντού διασκορπισμένα. Βλέπω κάποια από αυτά, και έτσι τελειώνω την μια πλευρά του νησιού. Επιστρέφω στην Εκκλησία της Μεταμόρφωσης του σωτήρος και μπαίνω μέσα.
























Η απλότητα του χώρου και η σπάνιες εικόνες Αγίων με καθήλωσαν κυριολεκτικά!!! Μετά από εδώ και βλέποντας ότι έχω χρόνο, λέω να πάω στην άλλη πλευρά του νησιού, όπου μένουν λιγοστοί κάτοικοι.







Αρχίζω και βλέπω τα πρώτα σπίτια, και μάλιστα ο καπνός που έβγαινε από τις καμινάδες μαρτυρούσε ότι υπάρχουν κάτοικοι. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πόσο αγνό τρόπο ζωής απολαμβάνουν.






















Μπορεί να είναι απομακρυσμένοι από τον πολιτισμό, αλλά έχουν ελικοδρόμιο, και μια μονάδα εκτάκτου ανάγκης, με σκάφος τύπου χοβερκραφτ.






Είδα και ένα μικρό πούλμαν που εξυπηρετεί τους κατοίκους στις μικρές αποστάσεις του νησιού, και ποιο πολύ μέχρι την αποβάθρα με τα πλοία. Ακόμα και γήπεδο είδα, και μάλιστα εκείνη την ώρα είχαν κάτι σαν πρωτάθλημα, με απονομή μεταλλείων.












































Η ώρα όμως πέρασε, και περπατώ προς την προβλήτα. Τελευταία στάση στα μαγαζάκια με τα αναμνηστικά, και άμα ήθελες είχε και εστιατόριο για να κάτσεις. Μπαίνουμε όλοι στο δελφίνι και αποχωρούμε. Θα μου μείνει βαθειά χαραγμένη στην μνήμη μου η στιγμή της επίσκεψης μου πάνω στο νησί. Φτάνοντας πάλι έβρεχε περισσότερο από όταν ξεκινήσαμε. Δεν είχα κάτι μαζί μου για προφύλαξη και αποφασίζω να κάτσω στην αίθουσα με τα ταμεία μπας και κόψει. Το μόνο όμως που με είχε κόψει ήταν η πείνα. Τι να κάνω ξεκινώ και περπατώ μέχρι το φαστ φουντ το χθεσινό. Στα σίγουρα δεν ήταν καιρός για ψάξιμο. Μετά από εδώ καταλήγω στο ξενοδοχείο μούσκεμα και πάω για ξεκούραση.