Έχοντας κάνει αρκετές εκατοντάδες χλμ σε ομαδικές βόλτες (στις περισσότερες αυτών ως leader), έχω συναντήσει σχεδόν όλους τους τύπους αναβάτη. Τον "οδηγώ με την ταυτότητα στο στόμα", τον "πάω αργά γιατί βιάζομαι", τον "χαζεύω την φύση τα πουλάκια και τις πεταλούδες" αλλά και τον άπειρο άσχετο και πολύ επικίνδυνο λόγω της άγνοιας οδηγό.
4-5 πράγματα έχω πάντα κατά νου όταν ξεκινάμε.
1) Πάμε βόλτα και σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά. Θέλουμε όσοι φύγαμε τόσοι να γυρίσουμε και το πρόγραμμα της εκδρομής δεν περιλαμβάνει κανένα νοσοκομείο ως αξιοθέατο.
2) Οδηγούμε με τους ρυθμούς του πιο αργού και προτρέπουμε πάντα όλους να μην πιέσουν τον εαυτόν τους αλλά να πάνε όσο γρήγορα αισθάνονται άνετα.
3) Οι πιό έμπειροι λαμβάνουν υπ' όψιν τους όλες τις παραμέτρους (οδόστρωμα, υγρασίες, ανήλιαγα, χαλίκια και χώματα στις άκρες του δρόμου αλλά και συνολικά διανυθέντα χλμ) και πράττουν αναλόγως ` στάση, αύξηση ή μείωση του ρυθμού.
4) Κανείς δεν μένει πίσω από τη σκούπα ή δεν περνάει τον λίντερ, όλοι κοιτάζουμε τους καθρέφτες μας για να δούμε τον πίσω, όταν δεν τον βλέπουμε σταματάμε και περιμένουμε και δεν στρίβουμε ποτέ σε στροφή αν δεν βεβαιωθούμε ότι μας έχει δει ο πίσω μας.
5) Οποιοσδήποτε κριθεί "επικίνδυνος" ή συνετίζεται ή συνεχίζει τη βόλτα μόνος του και ανταμώνουμε ξανά στα σημεία ξεκούρασης.
Οι κανόνες αυτοί αν ακολουθηθούν δίνουν εκπληκτικό αποτέλεσμα, υπέροχες μοτο-βόλτες και κουβεντούλα με άλλους τρελούς που νοσούν από την ίδια με τη δικιά μας αρρώστια.
Σε κάποια βόλτα θυμάμαι (20-25 μηχανάκια στο δρόμο) την είπα σε κάποιον φίλο που κάναμε και παρέα εκτός μοτοβόλτας. Ερχόταν στο μαγαζί μου, πίναμε καφεδάκι και χαχανίζαμε σχολιάζοντας τα πάντα. Ήμουν απόλυτος και δεν σήκωνα κουβέντα, η βόλτα θα συνεχιζόταν κανονικά με το φιλαράκι εκτός γκρούπ και θ' ανταμώναμε σε συγκεκριμένο σημείο. Επικρίθηκα από πολλούς γι' αυτή μου την απόφαση ακόμα και από την ίδια μου τη γυναίκα που σχεδόν σε όλες τις βόλτες είναι μαζί μας. Η απάντηση μία και κάθετη: " δεν ρισκάρω την σωματική ακεραιότητα κανενός μας ούτε τη χαρά της βόλτας για κανέναν λόγο. Τα ξένα σώματα απομακρύνονται asap πριν προκαλέσουν κάτι μη αναστρέψιμο".
Στο καφεδάκι μετά (ήταν και ο "αποδιωγμένος" μαζί) κουβεντιάσαμε το θέμα. Ο ίδιος επικαλέστηκε ένα σωρό λόγους που έκανε λαλακίες (καινούριο μηχανάκι μεγάλη η χαρά του κλπ κλπ κλπ) αλλά τελικά όλοι παραδέχτηκαν ότι έτσι έπρεπε να γίνει.
