[yns]

Ξύπνησα ξεκούραστος αρκετά νωρίς. Μπορεί να μην είχα δει την ανατολή του ήλιου καθότι στην Σούγια ο ήλιος ξεπροβαίνει πίσω από το βουνό αλλά η θύμηση του χθεσινοβράδυνου φεγγαριού με έκανε να χαμογελάσω. Πήρα την πετσέτα μου και περπατώντας λίγα μέτρα και χωρίς πολύ σκέψη βούτηξα. Αναζωογονητικό! Σκόνη και σκοτούρες, τουλάχιστον όσες είχαν απομείνει ξεπλύθηκαν στην παγωμένη θάλασσα.. Ο ζεστός ήλιος φρόντισε για τα υπόλοιπα... Δεν κάνω συστηματικά γυμνισμό, όμως όταν μου δίνεται η ευκαιρία αισθάνομαι μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας.

Όμως είχα ακόμα πολλά χιλιόμετρα μπροστά μου. Τράβηξα 2 τελευταίες φωτογραφίες από την παραλία, μάζεψα την σκηνή και πήγα για καφέ στο μαγαζί με το πιο πετυχημένο όνομα που συνάντησα σε αυτή τη βόλτα: «Λωτός».

Με τον καφέ να διεγείρει τα εγκεφαλικά κύτταρα και τον χάρτη μπροστά μου άρχισα να σκέφτομαι πάλι. Η ιδέα να πάρω το καράβι από την Κίσσαμο προς Κύθηρα, από εκεί Πελοπόννησο και μετά Σκωτία απορρίφτηκε πανηγυρικά. Αν και θα μπορούσα να ζήσω για μήνες κάνοντας τα πράγματα που έκανα τις τελευταίες μέρες πλέον υπήρχαν κάποια βασικά προβλήματα: Οι υπόλοιπες μέρες της άδειας είχαν αρχίσει να παίρνουν την κατηφόρα και το πορτοφόλι μου, παρόλο που η εκδρομή ήταν άκρως οικονομική μέχρι τώρα, είχε αρχίσει να αλαφραίνει.. Αλλά το κυριότερο πρόβλημα ήταν τα ρουλεμάν του λαιμού. Και παρόλο που τα είχα ήδη προμηθευτεί κάποιες εβδομάδες πριν (καθότι είμαι συνειδητοποιημένος κάτοχος BMW ξέρω πόσο «unstoppable» είναι το unstoppable) η τηλεφωνική απάντηση του μηχανικού μου ήταν απογοητευτική:
- Φιλαράκι, έχω ελεύθερο ραντεβού μετά τις 20 του μήνα...
- Ποιες 20 ρε Γιώργη, εγώ μπορώ αύριο!
- @#$%@%#$ (δεν τα μεταφέρω εδώ αυτά που άκουσα...)

Έτσι πήρα τον φίλο μου τον Βαγγέλη (το χέρι του εμφανίζεται να βάζει μπύρα στις φωτογραφίες της πρώτης μέρας), καλό παιδί και καλός μηχανικός και κανόνισα την επομένη το μεσημέρι να έχω την μηχανή στο μαγαζί για να τα αλλάξουμε. Μετά ερχόταν Μεγάλη Παρασκευή και μετά επέστρεφα στο ωράριο 8:00-17:00.

Το συμπέρασμα ήταν πως θα έπρεπε να σκέφτομαι το δρομολόγιο της επιστροφής. Αφού συμβιβάστηκα με την ιδέα καβάλησα και πήρα τον δρόμο για Χανιά και μετά ακολούθησα ανατολική κατεύθυνση. Όμως στις Βρύσες έστριψα νότια για Σφακιά. Αγαπημένη και υπέροχη διαδρομή.

Σύντομα έφτασα στο Οροπέδιο του Ασκύφου.

Με τον πλέον ερειπωμένο Οθωμανικό κουλέ απ'όπου κάποτε οι κατακτητές παρατηρούσαν τις κινήσεις των Κρητικών επαναστατών να δεσπόζει στην περιοχή.

Και λίγο μετά ο φιδίσιος δρόμος περνάει μέσα στο φαράγγι της Ίμβρου.

Και καταλήγει στο Λιβυκό πέλαγος.

Ζουμ στο Φραγκοκάστελλο. Αν κοιτάξετε προσεκτικά θα δείτε και το κάστρο.

Το τελείωμα του δρόμου λίγο πριν τα Σφακιά. Για πολλές δραμαμίνες! Πριν γίνει η διαπλάτυνση πριν κάποια χρόνια το μπροστινό μέρος των πούλμαν έβγαινε στο κενό στις στροφές...

Αν και θα το γούσταρα ένα καφεδάκι στα Σφακιά δεν πήγα τελικά. Προχώρησα μέχρι το Φραγκοκάστελλο για καμιά φωτογραφία.

Με το ζόρι κρατήθηκα να μην βουτήξω...

Συνέχισα ανατολικά προσπαθώντας να κρατήσω την ογκώδη μηχανή μου για να μην την ρίξει ο βοριάς που με μανία έβγαινε από τα πολλά φαράγγια της περιοχής. Ο κόλπος του Πλακιά.

Μια πιο κοντινή.

Και μία από πάνω από το όμορφο θέρετρο με την υπέροχη παραλία.

Κάπου εκεί άρχισα να ανηφορίζω για να βγω στο Σπήλι, με τις χαρακτηριστικές βρύσες στην κεντρική πλατεία.

Φτάνοντας από το Σπήλι και μιας και δεν ήμουν ιδιαίτερα μακρυά αποφάσισα να επιστρέψω στις Λίγκρες μήπως κι έβρισκα το μαγιώ και την πετσέτα μου. Έτσι, βγαίνοντας από το χωριό έστριψα δεξιά ακολουθώντας το ένστικτό μου που μου επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη: μια απίστευτη διαδρομή την οποία δεν είχα κάνει ποτέ! Στην φωτογραφία στο βάθος φαίνεται το χωριό Φρατί στην είσοδο του Φρατιανού φαραγγιού.

Γεμάτος πανέμορφες εικόνες έφτασα στις Λίγκρες όπου τα πράγματά μου με περίμεναν στον βράχο που τα είχα αφήσει το προηγούμενο πρωί. Έκατσα στο ταβερνάκι για μια παγωμένη μπύρα και ένα μεζέ, άκουσα πως είμαι κουζουλός από τον ιδιοκτήτη και συνέχισα τον δρόμο μου που πέρναγε πάλι από την πανέμορφη Τριόπετρα.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει όταν επιτέλους έφτασα στον προορισμό μου για την τελευταία νύχτα της εκδρομής. Το μέρος αγαπημένο και η κλασική μου καβάντζα ελεύθερη! Welcome back to Komos beach Yanni!

Ίσα ίσα πρόλαβα να στήσω την σκηνή για να απολαύσω ένα ακόμα υπέροχο ηλιοβασίλεμα...

Η φυσική κατάληξή μου ήταν βέβαια τα Μάταλα...

Και το αγαπημένο μου στέκι στο νησί, το Hakuna Matata! Τα φιλαράκια που έχουν περάσει από δω ξέρουν γιατί...

Εκεί, μαζί με πολλές μπύρες και εκλεκτή παρέα γιόρτασα τα γενέθλιά μου!