[donnatella]

Αν και το θέμα έχει συζητηθεί επανειλημμένως, κάτι μου λέει ότι δε θα πάψει να μας απασχολεί σύντομα...

Όπως οι περισσότεροι, έχω υπάρξει μάρτυρας παρόμοιων περιστατικών και έχω κουνήσει το κεφάλι μου αποδοκιμαστικά με την επίδειξη τόσης απερισκεψίας γύρω μου.

Θα μου πείτε "γιατί, εσύ δεν 'έτυχε' ποτέ να πας βόλτα άνευ του απαραίτητου εξοπλισμού?" και "τι μας το παίζεις τώρα, ξερόλα?"
Ε, λοιπόν, ομολογώ πως ναι, φίλες και φίλοι, αρκετές φορές -στα πρώιμα νιάτα μου - βρέθηκα να οδηγώ σε νησάκια με εντελώς καλοκαιρινή ενδυμασία..
και δεν ήταν λίγες οι φορές, που από καθαρή τύχη (δική μου? , δική τους?) γλίτωσαν την επαφή με τις ρόδες μου διάφορα συμπαθή τετράποδα, ή δίποδα.
Άρα, δε σας μιλώ ως "αναμάρτητη".

Ωστόσο, ό,τι μου συνέβη ήταν μέσα στην πόλη και μάλιστα το 70% στα δύο βήματα απ' το σπίτι μου, επιβεβαιώνοντας έτσι τις στατιστικές που λένε ότι,
τα σοβαρότερα ατυχήματα συμβαίνουν σε κοντινές και θεωρητικά ακίνδυνες διαδρομές.

Αφενός, το νεαρόν και άπειρον της ηλικίας μου, αφετέρου το παπάκι που είχα στην αρχή της καριέρας μου και δεν προσέφερε ιδιαίτερη ενεργητική ασφάλεια,
μου 'χάρισαν' τρία σχετικά σοβαρά περιστατικά που 'έτυχε' να συμβούν χειμώνα και έτσι φόραγα τον βασικό εξοπλισμό. Χάρη στην τύχη μου αυτή, δεν έπαθα κάτι σοβαρό,
εκτός από ένα ράγισμα και αρκετούς μώλωπες, που με καθήλωναν για σχεδόν ένα ως δύο μήνες την κάθε φορά στο κρεβάτι, ή στο σπίτι.
Είχα, λοιπόν, τον απαραίτητο χρόνο για περισυλλογή και μετάνοια της ανεύθυνης συμπεριφοράς και των παραλήψεών μου...

Αν και τις τρεις φορές που έτυχε να 'φιληθώ' με άλλο όχημα ( τις δύο με αυτοκ/το και μία με μοτοσυκλέττα street ), η υπαιτιότητα ήταν του άλλου οχήματος
( και τα 2 του-τού παραβίασαν STOP, ενώ η μοτο ούσα στα αριστερά μου, έστριψε δεξιά σε φανάρι, μπαίνοντας μπροστά μου και κόβωντάς μου την πορεία,
διότι θεώρησε -όπως ομολόγησε ο οδηγός κατόπιν - ότι ήταν πιο γρήγορη από το ταπεινό παπί που βρισκόταν δίπλα του ) οι επιπτώσεις ήταν μόνο σε 'μένα.

Η ανευθυνότητα και η παράληψή μου, δεν αφορούσε την τήρηση του Κ.Ο.Κ. αλλά την έλλειψη εμπειρίας ή/και καχυποψίας, ακόμη, αναφορικά με τη συμπεριφορά του άλλου οδηγού.
Τώρα, πια, έχοντας γράψει αρκετά χλμ. κι έχοντας συναντήσει αρκετά 'σαϊνια' στο δρόμο, φυλάγομαι κι εκεί που θεωρητικά δεν χρειάζεται.

Κάθε φορά που βγαίνω στο δρόμο, εκτός των απαραίτητων αξεσουάρ που φορώ -κι ας σκάω λίγο- επαναλαμβάνω στον εαυτό μου το ότι είμαι θνητή και εύθραστη και προσπαθώ
να καθαρίζω το μυαλό μου από σκέψεις (που μπορεί να μ' απασχολούν) για να συγκεντρώνομαι στο δρόμο. Μου έχει γίνει πλέον συνείδηση το ότι και το πιο αθώο ατύχημα,
που θα μπορούσα να αποφύγω, αν τελικά μου συμβεί λόγω αφαίρεσής μου, δεν συγχωρείται και είναι σίγουρο ότι θα μου κοστίσει πολύ περισσότερο από ένα φτερό, ή έναν καθρέφτη..

Κλείνοντας κάπου εδώ, θα ήθελα να προσθέσω κάποιο στοιχείο που δεν έχει αναφερθεί από τους προηγούμενους 'συναδέλφους', ίσως γιατί δεν τους έχει απασχολήσει ιδιαίτερα,
ή ίσως γιατί έχει λάβει στην σκέψη τους δευτερεύουσα σημασία.. 'Οταν οδηγούμε πρέπει να σκεφτόμαστε τις πιθανές συνέπειες της πράξης μας, όχι μόνο για τον εαυτό μας,
αλλά και στη ζωή των οικείων μας, που σε περίπτωση ατυχήματός μας θα κληθούν να μας περιθάλψουν..
Αν τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε -τουλάχιστον όσο και τον εαυτό μας- θα πρέπει να προσέχουμε την οδική μας συμπεριφορά, για να μην τους βάλουμε
στη δυσάρεστη θέση να παραιτηθούν για κάποιο διάστημα από τη ζωή τους για να μας φροντίζουν μέχρι να αναρρώσουμε.

Είναι θέμα ευθύνης και σεβασμού προς όλους μας.

Αν μη τι άλλο, ως μέλη αυτού, του σοβαρού forum που είμαστε, όντας ενήμεροι από την καθημερινή ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών, οφείλουμε να δίνουμε πλέον και με το
καλό παράδειγμά μας, ένα σωστό πρότυπο μοτοσυκλετιστικής συμπεριφοράς και ένδυσης και στους άλλους αναβάτες.