11-8-08 Δευτερα: Σήμερα, το πρόγραμμα λέει…. να επισκεφτούμε δυο σημαντικά γνωστά και όμορφα σημεία. Τον καταρράκτη (Gullfoss - Γκουλφος) και την περιοχή με τους θερμοπίδακες, με τον γνωστό (Stori Geysir). Φάγαμε το πρωινό φορτώνουμε τα πράγματα στην μηχανή, και ξεκινάμε. Ο καιρός και πάλι είναι μια χαρά. Έξι χιλιόμετρα έξω από την πόλη (Selfos) με κατεύθυνση την πρωτεύουσα, στρίβουμε δεξιά και μπαίνουμε στον [35] για 67χιλ δεν αλλάζουμε μέχρι τον καταρράκτη. Ο δρόμος άσφαλτος και μοναχικός όπως και όλοι οι δρόμοι μέχρι στιγμής. Γρήγορα φτάσαμε στον προορισμό μας, βλέποντας τον χώρο του παρκινγκ, και τις τουριστικές εγκαταστάσεις.
Ο δρόμος δεν σταματά εδώ αλλά συνεχίζει, διασχίζοντας όλη την ενδοχώρα, χωμάτινος πλέον. Παίρνω φωτογραφική και κάμερα, και τρέχω στο φράκτη του παρκιν που έχει κόσμο μαζεμένο. Είναι η πρώτη απίστευτη οπτική επαφή, με τον καταρράκτη.
Παιδιά είναι μοναδικό!!!! Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που βλέπω!!! Ο καταρράκτης κυλά με απίστευτη δύναμη, μέσα σε φαράγγι 35μ σε δυο διαδοχικές βαθμίδες 11μ και 21μ αντίστοιχα.
Πριν από αυτό το μεγαλείο, είχα δει καταρράκτες στην Ελλάδα. Και υπήρχαν κάποιοι εντυπωσιακοί . Τώρα μετά από αυτό που βλέπω μπορώ να συγκρίνω τους καταρράκτες μας μπροστά στον (Gullfoss), με την υδατόπτωση όταν <<τραβάτε το καζανάκι της τουαλέτας σας>> πραγματικά μόνο σε ταινίες στην τηλεόραση είχα δει κάτι τέτοιο!!!!
Ξεκινάμε με ένα περιφραγμένο μονοπάτι να πλησιάσουμε ποιο κοντά. Είναι πολύ οργανωμένα και με καλή πρόσβαση από όλους. Ο καθένας μπορεί να γευτεί την δύναμη του υγρού στοιχείου σε αυτήν τη χώρα. Μετά από ένα δίωρο, και αφού χορτάσαμε εικόνες, βραχήκαμε από το σπρέι που δημιουργείτε από το νερό πέφτοντας από τόσο ύψος, πάμε προς τις εγκαταστάσεις, να πάρουμε κάτι να ποιούμε, και κανένα σουβενίρ. Παίρνουμε την μηχανή και πολύ κοντά από εδώ πάνω στον δρόμο [35] φτάνουμε στο τουριστικό και πολύ γνωστό θερμοπίδακα τον Geysir…
Και εδώ λόγο τουρισμού, υπάρχουν εγκαταστάσεις με παρκινγκ, εστιατόριο καφέ και σουβενίρ.
Εδώ βρισκόμαστε, και περπατάμε πάνω σε μια μεγάλη έκταση γης που στην κυριολεξία <<βράζει>>…..
παντού υπάρχουν τρύπες στο έδαφος διαφόρων μεγεθών με νερό. Αλλού έβλεπες και το νερό έβραζε, αλλού ήταν ήρεμα, με καυτό νερό, και αλλού έβλεπες, λιμνούλες με απίστευτο χρώμα νερού.
Σαν να έχεις μπροστά σου πισίνα. Η μόνη διαφορά εδώ το μπάνιο απαγορεύεται…. Σε μερικές λιμνούλες οπού το νερό δεν ήταν θολό, κοιτούσες και δεν έβλεπες <<πάτο>> σαν ένα σύμπλεγμα σπηλαίων ήταν κάτω από τα πόδια σου γεμάτα με καυτό νερό!!!!
Και καταλήγουμε εκεί που ο περισσότερος κόσμος ήταν μαζεμένος. Στον ενεργό θερμοπίδακα, ο οποίος κάθε 5 με 10 λεπτά εκτόξευε καυτό νερό σε ύψος από 25μ έως 30μ.
καμιά ώρα κάτσαμε και τον χαζεύαμε, πραγματικά το έδαφος εδώ περά, κρύβει απίστευτα πράγματα μέσα του…!!!!! Αφού χορτάσαμε εικόνες και ήταν σχεδόν απόγευμα, συνεχίζουμε, για 30χιλ στον δρόμο [37] μέχρι την λίμνη (Laugarvatn).
H επιλογή εδώ είναι για ύπνο. Είχαμε κοιτάξει ότι εδώ υπάρχουν δυο ξενοδοχεία της αλυσίδας (edda). Είχα το βιβλίο των ξενοδοχείων edda σε όλη την χώρα, και προσπαθούμε λόγο καλής τιμής που έχουν, όσο είναι δυνατόν να διανυκτερεύουμε εκεί όπου υπάρχουν. Είχα πάρει και ένα τηλέφωνο πριν φτάσουμε εδώ και έκλεισα δωμάτιο.
Φτάνοντας εκεί τώρα ανακαλύπτουμε ένα πολύ ήσυχο μέρος σχεδόν <<νεκρό>> και χύμα να ερχόμασταν θα βρίσκαμε. Τώρα αφήνουμε τα πράγματα και βγαίνουμε έξω για να βρούμε κάτι να φάμε. Κατευθείαν πάμε σε βενζινάδικο που όπως ξέραμε είναι και το μοναδικό σημείο με φτηνό φαγητό. Είναι όμως κλειστό, και παίρνουμε τον δρόμο προς την λίμνη. Βρίσκουμε το μοναδικό εστιατόριο ανοικτό και αναγκαστικά καθόμαστε. αράζουμε έξω με θέα την λίμνη ο καιρός είναι πολύ καλός και ο ήλιος βγάζει μάτια… το προσωπικό στο σέρβις είναι μια κοπέλα από Πολωνία, ευτυχώς θα ξέρουμε και τι θα φάμε. Παρήγγειλα κάποιο φιλέτο ψαριού, η Μόνικα φιλέτο κρέας, μια σαλάτα, αναψυκτικό, και ένα παγωτό και γλυκό για το τέλος.
Να επισημάνω ότι οι μερίδες δεν ήταν σε μεγάλη ποσότητα. Ο λογαριασμός ήταν 90 ευρώ, είναι όντως απαγορευτικό το φαγητό σε εστιατόριο. Μετά από κουβέντα η Μόνικα με την σερβιτόρα, μαθαίνουμε ότι εδώ υπάρχουν θερμές πυγές, και το νερό το περνάγανε από εργοστάσιο για να το κρυώσουν. Καταλήγει σε κλειστό χώρο με πισίνες και εξωτερικές, οπού έρχεται ο τουρίστας ακόμα και αργά να κάνει το μπάνιο του. Πήγαμε προς εκεί σε μια ώρα κλείνανε. Η Μόνικα ήθελε να κάνουμε μπάνιο, η ώρα ήταν 20:30. εγώ δεν είχα και πολύ όρεξη, και πήγαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.