μάριε, όσο κι αν νομίζουμε οτι είναι δύσκολο, οτι είναι επικίνδυνο, κοστο-χρονοβόρο, οτι θα πρέπει πρώτα να έχουν ικανοποιηθεί κάποιες απιατήσεις από τη ζωή μας, κάποια στάνταρ, πάντα θα βρίσκονται λόγοι που θα μας κρατούν στη φωλιά μας δίπλα
διαβάζω και ξαναδιαβάζω το καταπληκτικό οδοιπορικό μετά μηχανής, που έκανε ο έλληνας
ηλίας βροχίδης, ηλικίας μόλις 23 ετών, από ελλάδα στις μακρυνές ινδίες και πάλι πίσω, με ένα xrάκι250, φορτωμένο σαν γαιδούρι, που του ήπιε του ζουμί μέχρι το μεδούλι, χωρίς κανενός σπόνσορα την βοήθεια, παρά μόνο την τηλεφωνική καθοδήγηση του μάστορά του, στο να εντοπίζει, να διαγνώσκει τις βλάβες και να του προτείνει λύσεις, μόνος του, σε ένα υπέροχο φιλόξενο εξωτικό περιβάλλον που η μόνη γλώσσα επικοινωνίας ήταν του προσώπου και του σώματος, ούτε αγγλικά, ούτε διερμηνείς, ούτε φόβος για τον ταξιδευτή, ούτε ρατσισμός για τον αλλόγλωσσο, αλλόθρησκο, ούτε φόβος περί κινδύνου(ανέβηκε μόνος του μέχρι κάποιυ σημείου στα ι####ια 20 μέρες περπάτημα), έφαγε και ήπιε μαζί με τους ντόπιους, δεν τον βίασαν, δεν τον έφαγαν φίδια, δεν πνίγηκε από νεροποντές και απελπισία, έτρωγε και κοιμόταν σε μέρος που είχε αξία το λεπτό του ευρώ, δεν ξέρω κάν αν κουβαλούσε ρολόι και έκανε βόλτες και λοξοδρομούσε της προτεινόμενης διαδρομής κατα 1000χιλιόμετρα για την πλάκα του
όλα γίνονται μάριε, το μόνο που χρειάζεται είναι η ιερή φλόγα της ανησυχίας και σ αυτό είναι πιο προικισμένοι οι νέοι στην καρδιά
ο σάιμον δεν ήταν ο πρώτος μοτοσυκλετιστής που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, απλα ήταν ο πρωτος που το διαχειρίστηκε έξυπνα, με την ιδιαίτερη ικανότητα της γραφής και έσπειρε στις καρδίες των ανθρώπων την ελπίδα πως για όλους όλα είναι δυνατά, αρκεί να υπάρχει η απαιτούμενη υπομονή, επιμονή, πείσμα και θέληση
άντε και στα δικά μας! ακούς jefe;