2-8-08 Σαββατο: τρώμε πρωινό χαλαρά, γιατί το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε μέχρι τις 22:00 οπού και αναχωρεί το καράβι. Πάμε να ποιούμε καφέ και να χαζέψουμε. Όσο η ώρα περνούσε η κίνηση αυξάνονταν σημαντικά. Τροχόσπιτα, τετρακίνητα οχήματα, αλλά και μηχανές. Η ξενερα ειρθε όταν φτάνουν μια παρέα Ιταλών με μηχανές on-off τιγκαρισμενες με πράγματα, αλλά και από ένα ζευγάρι εκστρα καινούρια λάστιχα για χώμα. Εκεί σκέφτηκα που πας ρε καραμητρο!!!!!!!! Όλοι όσοι έφτασαν, επί το πλείστον Ιταλοί και ένας Ισπανός είχαν μηχανές on-off.
18:00 το καράβι μπαίνει στο λιμάνι και δένει. Το NORRONA πραγματικά μεγάλο καράβι, αλλά και το μοναδικό που κάνει αυτό το δρομολόγιο, σε τέτοιες δύσκολες θάλασσες.
Όλοι είμαστε με το χαμόγελο στα χείλη που σε λίγες ώρες θα είμαστε πάνω στο καράβι… επί δυο ώρες αδειάζει οχήματα, και εμείς να έχουμε πάρει θέση μέχρι να πάρουμε το πράσινο φως για να μπούμε. Έχουμε περάσει τον έλεγχο από τα εκδοτηρια δώσαμε το χαρτί και μας δίνει τα εισιτήρια με τον πρώτο προορισμό που είναι τα νησιά Φεροε. Τα εισιτήρια είναι σαν χάρτινες πιστωτικές κάρτες, τα οποία χρησιμεύουν και σαν κλειδιά για να εισέλθουμε στις κουκέτες.
Ξεκινάμε ένας ένας, χωρίς φωνές , και μπαίνουμε στον αρκετά μεγάλο χώρο που είχαν για μηχανές. Μας δίνουν ιμάντες και ο καθένας, ο ένας μετά τον άλλον, ασφάλιζε την μηχανή του.
Και το προσωπικό που επί το πλείστον ήταν Πολωνοί, ήταν διαθέσιμοι σε όποιον τους χρειαζόταν. Μετά πήραμε το ασανσέρ για το κατάστρωμα στον όγδοο όροφο. Εδώ θα την αράξουμε για τις επόμενες τρεις ώρες περίπου, χαζεύοντας, κάνοντας βόλτες, στα μαγαζιά του πλοίου και βγάζοντας φωτογραφίες.
Η ώρα έχει περάσει ευχάριστα, και αποφασίζουμε να πάμε στις κουκέτες όπου βρίσκονταν στο δεύτερο DECK. Εμείς είχαμε την κουκέτα 2024-2025. πριν μπούμε βρίσκουμε μια κεντρική πόρτα που απ’ έξω είχε αρίθμηση με το πόσες κουκέτες υπήρχαν σε αυτόν τον θάλαμο. Πχ. Από 2000 μέχρι 2250, και ανάλογα με το τι έχεις στο εισιτήριο μπαίνεις και στον σωστό θάλαμο χωρίς να ψάχνεσαι από εδώ κ’ εκεί, φωνές και ταλαιπωρία. Αυτή η πόρτα ανοίγει με το εισιτήριο που έχει ο καθένας.
Μπαίνοντας μέσα οι καμπίνες των έξι κρεβατιών, δεν έχουν πόρτες που κλειδώνουν, αλλά δυο ανεξάρτητα πορτάκια που ανοιγοκλείνουν σε στυλ <<σαλούν>> ένα πράγμα..!! υπάρχει λίγο χώρος που αντιστοιχεί στον καθένα, για τα προσωπικά του αντικείμενα, με δική του ευθύνη για το ότι μπορεί να συμβεί. Εμείς φυσικά δεν είχαμε τίποτα μαζί μας, στην κυριολεξία όμως, την στιγμή που στα κρεβάτια υπάρχουν μόνο τα στρώματα χωρίς σκεπάσματα φυσικά. Και ενώ όλοι ήταν κάτω από τα σλιπινγκ-μπανγκ τους, εμείς ψάχναμε τρόπο, με κάτι να σκεπαστούμε, με το κρύο να είναι έντονο…
Βγάζοντας τις επενδύσεις από τα μπουφάν, τις ρίχνουμε στα πόδια, χωρίς να βγάλουμε παπούτσια, και κάνοντας δυο πετσέτες προσώπου μαξιλάρι… με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να κοιμηθούμε λιγο, πράγμα αδύνατον. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές επισκέψεις, στην τουαλέτα, παίρνοντας μαζί και το εισιτήριο, γιατί είναι έξω από την κεντρική πόρτα του θαλάμου, και κλείνει αμέσως με το που την αφήσετε. Αν ξεχάσετε το εισιτήριο-κλειδί τότε την βγάζετε χαλαρά έξω, η περιμένετε κάποιον να του έρθουν… για να πάει τουαλέτα και να μπείτε κ’ εσείς.!!!
