[PLOIGOS]

Δεν είναι ότι πάνω από 1,5 εκατομμύριο Ελλήνων είναι άνεργοι. Δεν είναι μόνο ότι χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν από μέρα σε μέρα. Δεν πρέπει να βλέπει κανείς μόνο την πείνα που εξαπλώνεται σαν ύπουλη ασθένεια πάνω από τη χώρα οδηγώντας σε καταστάσεις πρωτοφανείς, εξευτελιστικές και αξιοθρήνητες. Ούτε η αγωνία και το δέος εκατομμυρίων Ελλήνων, να βρουν (από πού?) χρήματα και να πληρώσουν τους απανωτούς φόρους, τα χαράτσια, τα τέλη, τις εισφορές. Ούτε η αδυναμία να ξοδέψει κανείς στοιχειώδη μικροποσά για να καλύψει καθημερινές ανάγκες, μπορεί μόνο να προστεθεί στη μακρά λίστα των όσων υποφέρει καθημερινά ο Έλληνας. Που παγώνει από το κρύο, αφού ο Στουρνάρας και η τρόικα κρατούν ψηλά την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης.
Φαϊ δεν έχουν, η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα, τα έξοδα για νοσηλεία ή για φάρμακα μεγαλώνουν, ενώ τα Νοσοκομεία συρρικνώνονται, ανάπτυξη δεν φαίνεται από πουθενά, Έλληνες πλουτοκράτες και ξένοι θέλουν να αποκτήσουν πάμφθηνα φιλέτα γης και ακινήτων, οι Τράπεζες προχωρούν σε πλειστηριασμούς, το ίδιο το κράτος καθημερινά απολύει χιλιάδες άτομα, χωρίς ντροπή, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς εναλλακτική λύση και προοπτική. Τα Πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά, ο Αρβανιτόπουλος, ο Άδωνις και ο Μπέζας κάνουν ό,τι γουστάρουν, ο Στουρνάρας δηλώνει ό,τι θέλει, οι απολύσεις οι νέες ετοιμάζονται στις Μεταφορές, στους Δήμους, στα Νοσοκομεία (εκτός από τους 1.000 γιατρούς του ΕΟΠΥΥ από σήμερα), η κυβέρνηση στηρίζεται σε «καλαμάκια» κι εμείς υπομένουμε τα πάντα. Το γόητρο του ελληνικού λαού σώζουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, οι απολυμένοι δημοτικοί αστυνομικοί, οι εργαζόμενοι στο χώρο της Υγείας και ελάχιστοι άλλοι.
Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου είναι άλλο. Η απόγνωση που έχει καταλάβει τους πάντες, ο τρόμος για όσα χειρότερα έρχονται και ο ευνουχισμός κάθε διάθεσης αντίδρασης, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά, μιας κοινωνίας που υποφέρει. Η απελπισία, που είναι διάχυτη στο μυαλό, στην ομιλία και στη διάθεση καθενός. Δεν ελπίζουν τίποτα, φοβούνται τα πάντα και αισθάνονται αιχμάλωτοι και φυλακισμένοι μέσα στο ίδιο τους το κράτος. Το σχέδιο των πιο σκοτεινών κύκλων της συγκυβέρνησης έχει επιτύχει ως προς αυτό. Απέλπισε το λαό, τον έπεισε ότι δεν μπορεί να αντιδράσει και αν επιμένει έχει το κράτος τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να αντιμετωπίσει την όποια «αυθάδεια». Από τα ΜΑΤ μέχρι τα δικαστήρια και τις φυλακίσεις. Σε απολύει, δεν έχεις να πληρώσεις, σε κλείνει φυλακή. Μερικοί το έχουν ζήσει, όλοι οι άλλοι το φοβούνται. Κι όταν φτάνει το πράγμα στα άκρα, το ανθρώπινο μυαλό του απελπισμένου στρέφεται προς το απονενοημένο διάβημα…
Ε, λοιπόν όχι. Έχουμε πολλά να κάνουμε για να ανατρέψουμε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό. Η ζωή μας αξίζει πολύ περισσότερο, από όσο την υπολογίζουν μερικά ανθρωπάρια που κυβερνούν, υπάλληλοι ξένων συμφερόντων, που μας κάθισαν στο σβέρκο. Το χαμόγελο πρέπει να επιστρέψει και οφείλουμε να κάνουμε οτιδήποτε χρειάζεται για να επιστρέψει στα πρόσωπα των συμπατριωτών μας. Το οφείλουμε στον εαυτό μας και στις γενιές που ακολουθούν…


Πηγη:του Γιώργου Σπαθαράκη :: patranews.gr