Το θέμα της αλληλοβοήθειας θα έλεγα είναι το πιο σημαντικό γιατί χωρίς αυτή η βόλτα δεν θα έβγαινε.
Θυμάμαι τον έρμο το Μιχάλη που κάποια στιγμή είχα πέσει στο χιόνι και έρχεται και με βοηθάει να σηκώσω τη χοντρή και στην προσπάθεια να τη σηκώσουμε μου λέει << καλά είναι τόσο βαριά?>>
Μετά από μια-δυο στροφές με ξαναβλέπει πάλι κολλημένο στα χιόνια και του λέω τράβα λίγο ακόμη να ξεκολλήσω
.
Δυο απανωτά χτυπήματα και τον ξεπάτωσα!!
Σκηνές άπειρου κάλλους που θα τις θυμόμαστε πάντα!!
Για βάλτε υλικό!