Το σχεδιο χωριζοταν σε 3 σταδια: ρευματα, αερας, καυσιμο. Τα 3 βασικα στοιχεια που χρειαζεται ενα μοτερ για να λειτουργησει.
Ξεκινησα με τα ηλεκτρικα. Η πλεξουδα αρχισε να λυνεται και ολες οι παλιες φισες αντικατασταθηκαν απο ηλεκτρολογικες κλεμες υψηλης ποιοτητας. Το σκεπτικο μου χρησιμοποιοντας βιδωτες κλεμες ηταν να αποφυγω τη χαλαρωση των πλαστικων φισων που αναποφευκτα συμβαινει με τον καιρο και την επακολουθη αυξηση αντιστασης που θα οδηγουσε σε λιωμενα καλωδια ξανα.
Τα καλωδια ελεγχονταν ολα ενα προς ενα για ωμικη συνεχεια με ψηφιακο πολυμετρο: αν καποιο ηταν κομμενο το οργανο θα το εδειχνε. Τα καλωδια απο τη γενητρια προς τον ανορθωτη αλλαχτηκαν εξ ολοκληρου με χοντρα ποιοτικα καλωδια και τη θεση των φτηνων πλαστικων φισων πηραν οι κλεμες.
Ο ανορθωτης απο το εργοστασιο σε αυτο το μοντελο ειναι στο πιο ηλιθιο μερος που θα μπορουσε να σκεφτει κανεις: κατω απο τη σελα.
Ευτυχως σε ενα απο τα καλα που ειχαν γινει στη μηχανη, ο ανορθωτης ηταν ηδη τοποθετημενος στο πλαι του υποπλαισιου διπλα στη κλειδαρια της σελας, οπου μπορουσε να δροσιζεται ελευθερα, οποτε το μονο που χρειαστηκε να κανω εδω ηταν να ασχοληθω με τα καλωδια.
Τα καλωδια της πλεξουδας ομως ηξερα οτι θα ηταν η κορυφη του παγοβουνου αν ηθελα να φτιαξω τη μηχανη.
Προσπαθουσα να ειμαι αισιοδοξος οτι αλλαζοντας πεντε φισες και τρεια καλωδια η μηχανη θα εφτιαχνε και ολα ως δια μαγειας θα δουλευαν ρολοι. Φευ...
Μετα απο δουλεια μιας βδομαδας (ειπαμε αργοκινητο καραβι!) ειχα σιγυρισει τα ηλεκτρικα. Εβαλα το ντεποζιτο στη θεση του και πατησα τη μιζα. Η μηχανη πηρε μπρος σχετικα ευκολα και με το τσοκ τερμα ανοιχτο αρχικα κρατουσε ρελαντι αν και ψηλα στις 2000+. Η χαρα μου ομως δεν κρατησε για πολυ. Δεν περασε ενα λεπτο με το ρολοι και αρχισε να κανει τα γνωστα κοψιματα σαν να ειχε λοξυγγα, ενω ανεβαζοντας στροφες ναι μεν δεν εσβηνε πλεον οπως πριν αλλα ηταν προφανες οτι δεν δουλευε και καθολου σωστα.
Οσο και αν ηθελα να το αποφυγω επρεπε να ανασηκωσω τα μανικια και να μπω για τα καλα στο χορο.
Επρεπε να επιθεωρησω/διορθωσω τα παντα.
Ξεκινησα απο τα προφανη (και πιο απλα): αγορασα ενα σετ αναβαθμισμενων ηλεκτρονικων της NGK κομπλε με μπουζοκαλωδια και πιπες απο το ebay για να αντικαταστησω τις υπαρχουσες. Το service manual δηλωνε οτι με το πολυμετρο θα επρεπε να μετραω συγκεκριμενες τιμες για την ηλεκτρονικη και ενω η μια απο τις 2 ηταν μεσα στο ευρος η αλλη απειχε ελαφρως, σημαδι οτι επαιρνε πλεον την αγουσα.
Θα τις αλλαζα και τις 2 εστω και προληπτικα -ενα λιγοτερο για να εχω στο νου μου εξαλλου.
Μαζι με αυτα σκεφτηκα να αγορασω 2 καινουργια μπουζι. Η λογικη μου ελεγε οτι ηταν χαζη κινηση. Η μηχανη ειχε μολις βγει απο συνεργειο οπου ειχε περασει τοσο καιρο κανοντας σερβις οποτε και λογικα ειχε αλλαξει μπουζι, λαδια κλπ.
Γιατι να εδινα ξανα λεφτα τσαμπα και βερεσε;
Και ομως. Αυτο που αντικρυσα οταν εβγαλα τα μπουζι ηταν αδιανοητο. Δεν ηξερα ΤΙ θα επρεπε να πω.
Μπουζι #1: Μαυρη ειν' η νυχτα στα βουνα...
(και το καλυτερο)
Μπουζι #2: Ακιδα και σπινθιριστης 2-σε-ενα, η αλλιως
ενα σωμα. Δεν ειχα ξαναδει ποτε τετοιο μπουζι.
Τα σχολια περισσευουν...