[frits]

Ψάχνω έδω και ώρα για ένα τίτλο για αυτό το ποστ και πραγματικά δεν μπορώ να βρω έναν αντάξιο της κίνησης ενός παλικαριού από την Μάνη που μας άφησε άφωνους με την βοήθεια που μου πρόσφερε.

Το Σάββατο λοιπόν και ενώ είμαστε στην κορυφή του Ταϋγέτου το GS μετά από αρμονική συμβίωση 3 ετών αποφάσισε να μου δείξει ότι είναι μία ιδιότροπη κυρία και σαν τέτοια μου παρέδωσε ένα σπασμένο ταχυσύνδεσμο από την αντλία βενζίνης, αποτέλεσμα να είμαστε 40 χιλιόμετρα από το Γύθειο χωρίς τροφοδοσία.

Το πως το κατεβάσαμε εώς το Γύθειο είναι μία άλλη ιστορία και θα πρέπει εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλη την παρέα που υπομονετικά κάναμε μαζί 40 χιλ, σε 3 ώρες, σπρώχνοντας & ρυμουλκώντας μία μηχανή 250 κιλών πάνω σε χωματόδρομους. Ήταν η δική τους επιμονή και υπομονή που είχε σαν αποτέλεσμα να καταφέρουμε να την φτάσουμε στο Γύθειο.

Εκεί λοιπόν και ενώ ψάχναμε να βρούμε άκρη με ADAC, ΕΛΠΑ, κ.λ.π, έρχετε ο ΠΙΕΡΟΣ, ένα ντόπιο παλικάρι με ένα GS Adventure Που δεν ήξερε ούτε το όνομά μου και μας λέει "Γιατί ρε παιδιά δεν βγάζετε από το δικό μου το εξάρτημα που σας έχει χαλάσει να κάνετε την δουλειά σας και όταν ανέβετε Αθήνα μου το στέλνετε"

Με άλλα λόγια προσφέρθηκε να ακινητοποιήσει την μηχανή του για 2-3 μέρες για να με εξυπηρετήσει.....

Τώρα βρείτε εσύ λέξεις για τον τίτλο του πόστ...

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ φίλε Πιέρο, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ και θα έχω να λέω πάντα την ιστορία για ένα παλικάρι από την Μάνη που μας βοήθησε με αυτό το τρόπο...