[Magelanos]

Η ώρα 17:00 τους ευχαριστώ και βάζω μπρος την μηχανή. Ο Ντορουτ αποφασισμένος να με ξεπροβοδίσει παίρνει το αυτοκίνητο και για 30χιλ μέχρι την επόμενη πόλη θα είναι μαζί. Εντάξει όπως είπα είναι απίστευτοι άνθρωποι, και πραγματικά είναι μέσα στην καρδιά μου. Ένιωθα σαν μέλος της οικογενείας τους, που έφευγε στα ξένα.. έτσι με έκαναν να νιώσω από την πρώτη στιγμή. Ευχαριστώ και πάλι να είστε καλά.. φτάνοντας στην πρώτη πόλη την Tomesti σταματά ο Ντορουτ το αμάξι στην άκρη.

Απαραίτητες χαιρετούρες και οπωσδήποτε να τους στέλνω ένα μήνυμα να ξέρουν που βρίσκομαι και αν είμαι καλά. Εντάξει εκεί με τσάκισε πραγματικά!!! Συνεχίζω μόνος πλέον με τον 28 κατεύθυνση προς σύνορα με Μολδαβία. Ο δρόμος τα μαύρα του τα χάλια. Από λακκούβες, σχισμές, από άσφαλτο σε <<μπλοκ μπετόν>> και προσπαθώντας να αποφεύγω οτιδήποτε περνούσε, και πεταγόταν στον δρόμο, με δυο αλλά και τέσσερα πόδια!!! Φτάνω σύνορα. Τα πράγματα χαλαρά χωρίς πολύ κίνηση.