[Magelanos]

Περιμένοντας τα λιγοστά οχήματα μπροστά μου, βλέπω από τον καθρέφτη μηχανή να πλησιάζει. Σταματά δίπλα μου και ακούω… για σου φίλε στα Ελληνικά!!! Με μεγάλη μου χαρά απαντώ… για σου πατρίδα. Δεν είμαι Έλληνας αλλά Ούγγρος. Ξέρω λίγα Ελληνικά γιατί έχω πάει πολλές φορές Ελλάδα. Και Κινέζικα να μιλούσες η χαρά θα ήταν η ίδια.. Ήταν δικαβαλος με την κοπέλα του και πήγαιναν στο Chisinau για διανυκτέρευση και μετά θα έμπαιναν Ουκρανία προς Οδησσό.

Πρώτη τους φορά και γι’αυτους η είσοδος προς Μολδαβία. Φτάνουμε στον έλεγχο και δίνουμε διαβατήρια και άδεια. Αυτό που έλεγξαν ήταν ο αριθμός πλαισίου στην μηχανή. Και το άλλο ήταν ότι μας ανάγκαζαν να κάνουμε συνάλλαγμα στα σύνορα και μετά να μπούμε στην χώρα. Εντάξει δεν με χάλασε καθόλου. Ο Ούγγρος δεν του φάνηκε σωστό, νομίζοντας ότι μπορεί να κλέψουν στην ισοτιμία. Το θέμα είναι ότι πρέπει να γίνει και έγινε…
Η ισοτιμία είναι 16 LEI-MD=1 EURO. Ο φίλος μου κάνει πρόταση να πάμε μαζί. Φυσικά λέω κανένα πρόβλημα. Μόνο δεν θα πάνε όλο εθνική, κάπου πριν θα στρίψουν για επαρχιακό. Κανένα πρόβλημα λέω. Εγώ θα συνεχίσω Εθνική, και ίσως βρεθούμε στην πρωτεύουσα. Ξεκινάμε μπροστά αυτός με το TDM-900 διασχίζοντας τον μοναδικό δρόμο Μ1 αλλά προς μεγάλη εντύπωση σε άριστη κατάσταση!!! Αυτοκίνητα σχεδόν καθόλου, και δυο μηχανές να διαταράσσουν την απόλυτη φυσική αρμονία της επαρχίας της χώρας.

Λίγο πριν τη πρωτεύουσα αποχαιρετώ τα παιδιά, που θελαν να πάρουν τον επαρχιακό δρόμο. Και πάλι ξανά στο μοναχικό μου ταξίδι γυρνώ.





Φτάνω στο Chisinau σταματώ 2χιλ πριν το κέντρο. Ανοίγω GPS αλλά μάταια πάλι, δεν υποστήριζε τις οδούς της πόλης. Ξεκινώ και σιγά ψάχνω για ταρίφα. Βρίσκω και σταματώ. Ένας πιτσιρικάς αραχτός στο ταξί με τα πόδια στο τιμόνι, σκοτώνοντας την ώρα του, και περιμένοντας πελάτη. Του δείχνω την οδό και ανοίγει χάρτη. Την βρίσκει και προσπαθεί να μου εξηγήσει πως θα φτάσω.

Του εξηγώ ότι δεν καταλαβαίνω, και να με πάει αυτός ακολουθώντας τον. Δυσκολεύτηκα μέχρι να καταλάβει αλλά πείρε μπρος και ξεκινάμε. Αρχίζει να το πηγαίνει κομμάτια, κ’εγω να προσπαθώ να ακολουθησω. Το θέμα δεν ήταν ότι δεν μπορούσα, αλλά δεν προλάβαινα να αποφεύγω τις λακκούβες και έπεφτα με άσχημο τρόπο μέσα σε αυτές. Άσε που από κάτι στενάκια, έσκαγαν μύτη κάτι αιθέριες υπάρξεις, με το χαμόγελο στα χείλη κ’εγω να έχω αποβλακωθεί και να μη θέλω και πολύ να εμβολίσω τον ταρίφα.

Ευτυχώς έφτασα σώος και αβλαβείς, έξω από το ξενοδοχείο. Που να καταλάβω τώρα πόσο θέλει ο ταρίφας; Την λύση την έδωσε το σκονισμένο παρμπρίζ του. Μου έγραψε 40-lei. Του δίνω 50 και μου είπε δέκα ευχαριστώ. Μπαίνω ξενοδοχείο, και μια νεαρή κοπέλα ήταν στη ρεσεψιόν. Όπα λέω από μέσα μου!!! Ξεκινάμε με τις καλύτερες προϋποθέσεις.. Λέω ότι έχω κάνει από Ελλάδα booking για δυο νύχτες. Και απαντά με χαμόγελο… για σου τι κάνεις;;; με σπαστά Ελληνικά. Τι γίνεται εδώ.. ξανά λέω από μέσα μου.. που πέσαμε, σε φλέβα χρυσού;; Και συνεχίζει στα Ελληνικά… έχω πάει Χαλκιδική για διακοπές, και μου αρέσει πολύ η Ελλάδα..

Τώρα να πω ότι κ’εμενα αρχίζει να μου αρέσει η Μολδαβία, θα είναι ψέματα;; παίρνω το κλειδί και ανεβαίνω στο δωμάτιο. Μια χαρά άψογο θα έλεγα. 40 ευρώ την βραδιά με πρωινό. Έχω χάσει πολύ ώρα, και αρχίζει να νυχτώνει, Βγαίνω κατευθείαν για μια βόλτα στο κέντρο. Το κέντρο απέχει δυο χιλιόμετρα από εδώ, και ξεκινώ με τα πόδια. Φτάνοντας σε κεντρικό δρόμο, συνειδητοποιώ ότι πανέμορφες γυναίκες βρίσκονται παντού. Βρίσκω μια αλυσίδα ιταλικής πίτσας και κάθομαι για φαγητό.

Πασαρέλα παντού από απίστευτα όμορες γυναίκες!!! Δεν ξέρω τι παίζει εδώ αλλά είναι το κάτι άλλο. Τελειώνοντας από το φαγητό και αφού έχει νυχτώσει κάνω μια τελευταία βόλτα πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο.




Και παρατηρώντας ακόμα ποιο καλά, έβλεπα πανάκριβα αυτοκίνητα, μαζί με τελειωμένα οχήματα μιας άλλης εποχής. Πολυτελές αυτοκίνητο και φιμε τζάμι= ΜΑΦΙΑ….. Είχα ακούσει αλλά είναι αλλιώς να το βλέπεις.. Τελευταία στάση σε σουπερ-μάρκετ που δούλευε 24 ώρες. Από τις πελάτισσες και τις ταμίες, όλες ήταν βγαλμένες από καλλιστεία!! Απήλαυσα πραγματικά τα ψώνια μου…