[sagini.sail]

Άψογο το φωτογραφικό ρεπορτάζ του Αργύρη
αλλά και τα παραλειπόμενα έχουν τη χάρη τους...
μετά λοιπόν τη (σ)φαγή του αμνού και του χοίρου κι ενώ το αλκοόλ είχε αραιώσει διακριτικά το αίμα, άρχισαν να αναδύονται βασανιστικά, τα προαιώνια ερωτήματα:
Τι είναι η ζωή?
Τι είναι ο άνθρωπος?
Που βρισκόμαστε στο Σύμπαν?
Από πού ερχόμαστε και quo vadis, φίλε μου?

Έτσι πάνε αυτά..

Οι υπόλοιποι βέβαια (είχαν πιεί λιγότερο μάλλον) μας άφησαν να αναρωτιόμαστε και πήγαν για καφέ αλλά εγώ με τον συνονόματο Θανάση (Coyote), Καλό μου Φίλο, αξιόπιστο και συμμαθητή στο level I, εξορμήσαμε στα Χάνια, στην κορφή του Πηλίου να ψαχουλέψουμε τον ουράνιο θόλο προς λύση των αποριών μας!

Ήταν η μέρα βλέπετε που ο κομήτης Panstar έφτανε στο περιήλιό του κι ελπίζαμε πως θα 'χουμε την τύχη να τον δούμε..

Μάταια..
μόνο εμείς, κάποια μέλη της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος, μερικοί πιτσιρικάδες και άλλα αόρατα UFO, της Γης και τ' Ουρανού, κοιτούσαμε προς τον κομήτη αλλά αυτός ο μπαγάσας, είχε κρυφτεί για τα καλά πίσω από τα σύννεφα που σκίαζαν το δείλη..

Έτσι απομείναμε (εμείς και τα ερωτήματά μας) στα χιόνια του Πηλίου!

Κομήτη δεν είδαμε.. είδαμε όμως ένα σωρό άστρα και αστερισμούς!

Να'μασε..





Φίλε Coyote την επόμενη φορά θα είμαστε περισσότεροι και πιο τυχεροί..