Καθως σηκωθηκα και αρχισα να ντυνομαι, η παρεα απο το διπλα τραπεζι μας κοιτουσε καλα καλα σαν να ειμαστε εξωγηινοι...
Μια κοπελα μου επιασε την κουβεντα:
- Συγνωμη παιδια, με μηχανες ειστε απο οτι βλεπω;
- Ναι.
- Ναι ε; Μπραβο! Χαρας το κουραγιο σας! Εχετε ερθει απο εδω κοντα;
- Οχι. Αθηνα.
- ΑΘΗΝΑ;;!!; Και φτασατε μεχρι εδω με τις μηχανες;;;
- Ναι! Και τωρα παμε Καβαλα.
- ΚΑΒΑΛΑ;;;!;!;
ΣΟΒΑΡΑ;
Και δεν κρυωνετε;;;
- Ε ενταξει, κανει λιγο κρυο αλλα ειναι και αυτο μερος της εμπειριας του να καβαλας μηχανη! Και αμαξι να ειχαμε παλι με μηχανη θα ημασταν εδω!
Καπου εκει η καημενη κοπελα παιζει να επαθε και 2-3 εγκεφαλικα οποτε απλα ψελλισε "καλο δρομο" και εμεινε να μας κοιταζει καθως χαιρετησαμε και φυγαμε...
Εξω το χιονι επεφτε πλεον πυκνο και ηδη σκεπαζε τον δρομο με ενα ασπρο πεπλο... Ωραιο να το βλεπεις αλλα οχι και τοσο οταν πρεπει να περασεις απο πανω του με 2 ροδες...
Στο μεταξυ οι μηχανες ειχαν αρχισει να γινονται σαν κουραμπιες απο το χιονι. Η χιονοθυελλα ειχε θεριεψει για τα καλα και οσο παραμεναμε εκει τοσο μικραιναν οι πιθανοτητες να φυγουμε σωοι απο εκει...
