[teo40]

Μπορεί το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής να εξακολουθεί να παραμένει έξω από τα σχολεία, αλλά εμείς δεν μείναμε θεατές του προβλήματος. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα τολμούμε να δημοσιεύσουμε έναν πραγματικό πρακτικό οδηγό κυκλοφοριακής αγωγής των παιδιών που αφορά τους γονείς. Δίνει εκείνα τα στοιχεία που μας είναι απαραίτητα, προκειμένου να βοηθήσουμε ουσιαστικά τα παιδιά μας στους δρόμους. Διότι κάθε γονιός γνωρίζει πόσο αναντικατάστατο και μοναδικό είναι το παιδί του.

Η κατάσταση του κυκλοφοριακού, έτσι όπως διαμορφώνεται στη Χώρα μας από την δεκαετία του 60 και μετά, ευθύνεται για τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα την κυριότερη αιτία θανάτου των νέων ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Δεκάδες χιλιάδες πεζοί και οδηγοί κάθε χρόνο χάνουν την ζωή τους ή τραυματίζονται. Ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Παιδιά που θα είχαν σωθεί, αν γνώριζαν από νωρίς πώς κυκλοφορούν στο δρόμο. Αν γνώριζαν οι γονείς τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν τα παιδιά όταν κυκλοφορούν στο δρόμο και το σωστό τρόπο να τα συμβουλέψουν

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι από το 1979 ως και το 1988 παιδιά ηλικίας από 1 έως 19 ετών έχασαν την ζωή τους σε τροχαία δυστυχήματα. Υπερδιπλάσια τραυματίστηκαν, πολλά από τα οποία έμειναν ανάπηρα για όλη τους την ζωή.

Και όμως το μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής εξακολουθεί να μένει έξω από τα σχολεία. Κι αν σε ορισμένα ιδιωτικά αυτό γίνεται, βασίζεται σε προσωπικές πρωτοβουλίες κάποιων δασκάλων και διευθυντών και δεν αποτελεί κάτι το σταθερό που μπορεί να έχει διάρκεια και εξέλιξη.

Το μάθημα αυτό σήμερα θα έπρεπε να είναι βασικό στα σχολεία. Βασικό διότι εκεί προετοιμάζονται οι αυριανοί πολίτες και επιστήμονες. Τους τα μαθαίνουμε όλα ή σχεδόν όλα. Όμως δεν τους μαθαίνουμε το κυριότερο δηλαδή πώς να είναι ασφαλείς στο δρόμο. Και τα αποτελέσματα αυτής της λογικής είναι γνωστά. Τα βλέπουμε κάθε Σαββατοκύριακο, αλλά και κάθε μέρα, αρκεί να επισκεφτούμε ένα εφημερεύον νοσοκομείο.

Την προσπάθειά μας αυτή την αφιερώνουμε στα παιδιά και στην ασφάλειά τους, που ουσιαστικά εξαρτάται από εμάς τους μεγάλους.

Κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, έστω και μεμονωμένη, αξίζει τον κόπο. Και μία σταγόνα αίμα να σωθεί, εμείς θεωρούμε ότι η προσπάθεια αυτή έπιασε τόπο αφού η ασφάλεια των παιδιών προηγείται της μόρφωσης.




Για παιδιά ηλικίας έως 6 ετών

Στην ηλικία αυτή τα παιδιά κυκλοφορούν συνήθως με κάποιο συνοδό. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που μόνα τους τρέχουν και παίζουν. Από τα πρώτα πράγματα που θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά της ηλικίας αυτής είναι οι διάφοροι κρυφοί κίνδυνοι.

Μεγάλη προσοχή χρειάζεται από εμάς τους οδηγούς. Το παιχνίδι γίνεται τις περισσότερες φορές γίνεται στο πεζοδρόμιο ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Συνεπώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεπεταχτεί ανάμεσά τους ένα παιδί. Τέτοιες καταστάσεις ξαφνιάζουν τους οδηγούς και το κακό έρχεται πολύ γρήγορα

Πάντα όταν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο σε περιοχές με πάρκα ή σχολεία, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το εντελώς ξαφνικό. Μια μπάλα αν πεταχτεί στο δρόμο θα πρέπει να φρενάρουμε αμέσως. Στατιστικά 9/10 φορές πίσω από μία μπάλα τρέχει και ένα παιδί.

Τα παιδιά έχουν πολύ μικρότερο οπτικό πεδίο από τους μεγάλους. Βλέπουν λιγότερο από τις οπτικές τους γωνίες και το πιο σημαντικό είναι ότι κοιτάζουν κατ' ευθείαν μπροστά τους όταν διασχίζουν το δρόμο.

Σ' αυτή την ηλικία τα παιδιά αγνοούν την απαιτούμενη απόσταση φρεναρίσματος των αυτοκινήτων. Νομίζουν ότι αυτά μπορούν να σταματήσουν επί τόπου, απλώς με το πάτημα του φρένου. Φυσικά δεν μπορούν να υπολογίσουν σωστά την ταχύτητα των οχημάτων και αγνοούν κάθε κυκλοφοριακό κανόνα.

Σε περίπτωση που γνωρίζουν και κάποιες πινακίδες του Κ.Ο.Κ. σπάνια τις διαβάζουν. Αυτό συμβαίνει διότι λόγω του ύψους των πινακίδων θα πρέπει να σηκώσουν πολύ ψηλά το κεφαλάκι τους, γεγονός που στην πράξη δεν το κάνουν. Άλλωστε τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας αυτής θεωρούν ότι οι πινακίδες είναι για τους μεγάλους, και συνεπώς τις αγνοούν συστηματικά.

Ακόμη δεν έχουν καθόλου ανεπτυγμένη την αίσθηση του κινδύνου. Είναι χαρακτηριστικό τους. Πάνω απ' όλα βέβαια μιμούνται τους μεγάλους και τους αντιγράφουν : Τούς γονείς, τον παππού, την γιαγιά, όλα τα άτομα του οικείου περιβάλλοντος αλλά και τους δασκάλους του παιδικού σταθμού και όχι μόνο.


ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

1. Όταν συνοδεύουμε παιδιά όσο βιαστικοί και να είμαστε θα πρέπει να διασχίζουμε το δρόμο από τις διαβάσεις. Με τον Γρηγόρη βέβαια και πάντα από τις λευκές διαγραμμίσεις. Το κάθε παιδί στην ηλικία αυτή θα πρέπει να ξεχωρίζει τις διαβάσεις των πεζών. Θα πρέπει να ξέρει ότι πατάμε αυτές τις γραμμές, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλής.

2. Μεγάλη προσοχή πρέπει να δώσουμε σαν γονείς και στα άλλα άτομα που συνοδεύουν κατά καιρούς τα παιδιά μας. Πρέπει να κινούνται τυπικά στον δρόμο, όσο βιαστικά και αν είναι, και να χρησιμοποιούν τις διαβάσεις. Αυτός είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος.

3. Σαν μεγάλοι πρέπει να μάθουμε να απαντάμε και να επιλύουμε κάθε ερώτημα και κάθε απορία των παιδιών πάνω σε θέματα κυκλοφορίας. Είναι επιτακτικό να σκύβουμε το κεφάλι στο έστω και πολύ απλό για μας ερώτημα και να το αναλύουμε με όσο το δυνατόν πιο απλά λόγια. Σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να το αποφεύγουμε με το γνωστό τρόπο " έλα τώρα είσαι μικρός ακόμη, θα τα μάθεις αργότερα"

4. Σ' αυτή την ηλικία το κάθε παιδί μαθαίνει να εμπιστεύεται τους τροχονόμους και να μην τους θεωρεί μπαμπούλες. Πρέπει να γνωρίζει τον ρόλο τους και να τους βλέπει σαν φίλους και συμμάχους.

5. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η δική μας συμπεριφορά φέρνει σε μεγάλο κίνδυνο τα παιδιά όταν κυκλοφορούν στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο. Ποτέ δεν φωνάζουμε ένα παιδί που κινείται στο απέναντι πεζοδρόμιο. Η πρώτη του αντίδραση και μάλιστα ταχύτατα θα είναι να κινηθεί και να περάσει απέναντι χωρίς καν να κοιτάξει το δρόμο. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η αντίδραση μίας τέτοιας ενέργειας είναι τις περισσότερες φορές οδυνηρές. Το παιδί λειτουργεί με τον έμφυτο αυθορμητισμό που έχει.

6. Καλό είναι στην ηλικία αυτή να μάθουμε το παιδί μας να μας οδηγεί αυτό στη διάβαση και να περνάμε απέναντι. Μαζί με τους γονείς θα πρέπει να συναποφασίζουν τα παιδιά για το πώς θα κινηθούν. Τώρα μαθαίνουν τα παιδιά πως να συμπεριφέρονται στις διαβάσεις.

7. Εξηγούμε με υπομονή πως λειτουργούν οι σηματοδότες και για πιο σκοπό τοποθετούνται. Πάντα με υπομονή και με απλές λέξεις. Δεν είναι κάτι το δεδομένο γι' αυτά. Να αποφεύγουμε τις απαγορευτικές λέξεις γιατί δεν τα βοηθάμε.

8. Όταν κινούμαστε στο πεζοδρόμιο με το παιδί στο χέρι πρέπει πάντα να το κρατάμε από την μέσα πλευρά του πεζοδρομίου. Έτσι στην περίπτωση που θα ξεφύγει από, τα χέρια μας, θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε γρήγορα. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα φύγει κατ' ευθείαν στον δρόμο.

9. Καλό είναι πάλι όταν βαδίζουμε στο πεζοδρόμιο το παιδί να μην κρατάει στα χέρια του μπάλα και τα σχετικά. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς την αντίδρασή του όταν του ξεφύγει προς το κατάστρωμα του δρόμου.

10. Η προετοιμασία για το σχολείο είναι ένας άλλος τομέας που πρέπει να προσέξουμε. Για το ντύσιμό του χρησιμοποιούμε πάντα ρούχα με έντονα χρώματα. Το ίδιο και στην τσάντα. Αν μάλιστα χρησιμοποιούμε και φωσφορίζουσες ταινίες, τόσο το καλύτερο. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά γίνονται εύκολα αντιληπτά από τους οδηγούς, ιδιαίτερα κατά το σούρουπο και στο σκοτάδι.

11. Το ειδικό παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου είναι απαραίτητο και σ' αυτή την ηλικία. Όσο για τα μεγαλύτερα πάντα στα πίσω καθίσματα και σωστά δεμένα με τις ζώνες ασφαλείας. Ποτέ όμως, όσο μικρή και αν είναι η απόσταση δεν πρέπει να τοποθετούμε τα παιδιά στα μπροστινά καθίσματα. Ούτε και στην αγκαλιά κάποιου μεγάλου. Μπορεί να κλάψουν μία φορά, αλλά την δεύτερη θα γνωρίζουν ότι ο καθένας μέσα στο αυτοκίνητο έχει την θέση του.

12. Τα πίσω καθίσματα είναι πιο ασφαλή με την προϋπόθεση ότι αυτά είναι δεμένα. Πρέπει να βρούμε τρόπους να τα κρατήσουμε ξεκούραστα και μακριά από εκνευρισμούς. Ένα παιχνίδι κοντά τους αποσπά την προσοχή για την ώρα και κάνει καλό. Σε μεγαλύτερα ταξίδια μία κασέτα με τα αγαπημένα τους τραγούδια ή παραμύθια θα λύσει για ώρα το πρόβλημα του εκνευρισμού.

13. Άλλωστε είναι φυσικό να κουράζονται πιο γρήγορα από τους μεγάλους. Στο χέρι μας είναι να τα ηρεμήσουμε, να τα χαλαρώσουμε και να διώξουμε τον φυσιολογικό εκνευρισμό που προκαλεί ο κλειστός χώρος του αυτοκινήτου. Δεν θα πρέπει ακόμη να ξεχνάμε και το γεγονός ότι λόγω του ύψους τους τα παιδιά δεν βλέπουν το ίδιο καλά με μας από το εσωτερικό του. Στην ηλικία αυτή σαν γονείς επιβάλλεται να έχουμε υπομονή και φαντασία. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσουμε ουσιαστικά την συμπεριφορά του κάθε παιδιού και θα το προετοιμάσουμε σωστά για να ενταχθεί αργότερα στην απαιτητική κυκλοφοριακή κοινωνία.


...