Άσχημο καλοκαίρι φέτος ρε παιδιά,
να ετοιμάζω για ένα μήνα το φετινό μας ταξίδι, να αγγαρεύω φίλους για πληροφορίες και κατέβασμα χαρτών, να κανονίζω τα οικονομικά μου και τελικά να έχω ατύχημα με ένα μηχανάκι. Αποτέλεσμα, να σπάω τον αριστερό μου καρπό μια εβδομάδα πριν το ταξίδι, να νοσηλεύομαι για τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο και μετά το χειρουργείο να έχω νάρθηκα για ένα μήνα. Super εεε ;
Τελοσπάντων , περασμένα ξεχασμένα...
Αρχές Αυγούστου λοιπόν με το που βγάζω το νάρθηκα κατόπιν συζητήσεων και συμβιβασμών, προτάσεων και μελετών (μέσα σε ένα απόγευμα χαχαχαχα) αποφασίζουμε να πάμε Ρόδο και αν μας το επιτρέπει το πρόγραμμα και το τραύμα φυσικά να περάσουμε απέναντι στη Τούρκια (marmaris). Ψάχνω λοιπόν βραδιάτικα να βρω δρομολόγια πλοίων για Τουρκία, αλλά που... , κάποια ελληνικά site που βρήκα έλεγαν ότι δεν υπήρχαν θέσεις ενώ κάποια αγγλικά(μη φανταστείτε ότι τα πολύ κατέχω) και τούρκικα ένας θεός ξέρει τι λέγαν. Τότε μου έρχεται η ιδέα να πάμε από Κωνσταντινούπολη ,να κατεβούμε από παράλια και έπειτα να περάσουμε απέναντι στη Ρόδο. Όσο εγώ κάνω τα σχέδια , η Ευη ετοιμάζει βαλίτσες. Νωρίς το πρωί ξεκινάμε...
Ξεκινάμε με την καλύτερη ψυχολογία, γεμάτοι διάθεση να κάνουμε πολλά χλμ και να φτάσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα γίνεται στην Κωνσταντινούπολη, έτσι ώστε να δούμε την πόλη, μιας και ποτέ άλλοτε δε βρεθήκαμε εκεί. Όμως μπορώ να σας εγγυηθώ ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να αλλάξω τη διάθεση μου και της παρέα βεβαίως. Λίγο πριν την Αλεξανδρούπολη μένουμε στη μέση του δρόμου από βενζίνη, τώρα αν με ρωτήσετε πως και γιατί μπορώ να πω για το πρόβλημα στο δείχτη..., λόγω ταξιδιωτικού εκστασιασμού..., κτλ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ "ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ"
