Εκει στη διασταυρωση ειχε ενα μικρο εκκλησακι και εγω χωθηκα στο πλαι του μπας να κοψω λιγο τον παγωμενο ανεμο που με εσπρωχνε να με ριξει κατω... (αργοτερα θα μαθαινα για τα 10 Μποφορ που ειχε στην περιοχη!)
...Αλλα για μια φορα ακομα το μεγαλειο της Φυσης με εκανε να τα ξεχναω ολα και να σκεφτομαι οτι δεν θα ηθελα να ειμαι ΠΟΥΘΕΝΑ αλλου στον κοσμο τωρα παρα ΕΔΩ... Μεγαλε... Αυτα ειναι!
Ξερετε πως ειναι οταν ξεκινας να πας καπου και ολο σκεφτεσαι οτι εχεις ξεχασει κατι ε;
Ε λοιπον, καπου εδω ηταν που εγω ανακαλυψα τι ηταν αυτο που ειχα οντως ξεχασει: το τηλεφωνο του φιλου Χαρη που θα βλεπαμε στα Τρικαλα!
Διευθυνση του σπιτιου του δεν ειχα, οποτε αν δεν εβρισκα το τηλεφωνο του μας εβλεπα να τη βγαζουμε σε κανενα παγκακι στα Τρικαλα και ο κοσμος να περναει και να δειχνει 2 τυπους που εχουν κοκκαλωσει απο το κρυο με ενα κινητο στο ενα χερι και ενα χαρτη στο αλλο...
Τελικα τη λυση την εδωσε το ...κεντρο επιχειρησεων των φιλων μας στο VFR forum (κατσε καλα λεμε)!
Ενα τηλεφωνημα σε φιλο μελος και λιγο ψαξιμο αργοτερα στο φορουμ ειχαμε το τηλεφωνο του Χαρη και λιγο αργοτερα το ειχα στα χερια μου! Να που καμια φορα η τεχνολογια αποδεικνυεται χρησιμη!