Μετα απο ενα τετραωρο που δεν περνουσε με τιποτα, πηρα την αποφαση και σηκωθηκα. Αφου δεν κοιμομασταν ας καναμε τιποτα αλλο καλυτερα. Ο Χαρης ειχε ηδη ξυπνησει και καθοταν στην πορτα του σπιτιου για ενα πρωινο τσιγαρακι. Ο πρωινος καφες κατεβηκε απολαυστικα και ενοιωσα να συνερχομαι λιγο απο τη βραδυνη κραιπαλη και την αυπνια.
Ειναι πραγματικα υπεροχο οταν βρισκεις τον εαυτο σου σε ενα νεο μερος παρεα με φιλους, και ετσι αυτες οι στιγμες της πρωινης κουβεντουλας και συντροφιας με εκαναν να νοιωθω αλλος ανθρωπος.
Κοιταξα εξω απο το παραθυρο. Ενας αρρωστιαρικος γκριζος ουρανος υψωνοταν πανω τις ταρατσες δεκαδων ασχημων πολυκατοικιων που συνοστιζονταν η μια πανω στην αλλη. Ωραιος καιρος για ταξιδι! Ο Ποσειδωνας για σημερα προεβλεπε ενα τεραστιο μετωπο κακοκαιριας που θα ερχοταν απο τα δυτικα και μεχρι το βραδυ θα καλυπτε ολη την Ελλαδα, αλλα εγω ελπιζα οτι μεχρι το βραδυ θα φτανουμε στον προορισμο μας και θα γλυτωσουμε τα πολλα. Καλα. Η αισιοδοξια του Ηλιθιου.
Συντομα ξυπνησε και ο Πανος φρεσκος φρεσκος και χαμογελαστος! Εμ βεβαια! Τι αναγκη ειχε; Αφου ειχε κατεβασει τα μισα ντουβαρια του σπιτιου απο τους υπνους που ειχε ριξει πως να μην ειναι μες την καλη χαρα;
Η ωρα πηγαινε 11 και η ωρα να πηγαινουμε ερχοταν. Ετοιμασαμε πραγματα και κατεβηκαμε στις μηχανες.
Εριξα μια ματια στην καλη μου που ξεκουραζοταν στο γκαραζ και ξεκινησα να ετοιμαζομαι.
Ουτως η αλλως εξω ειχε ηδη αρχισει να ριχνει βουβα μια παγωμενη βροχη οποτε το γκολ το ειχαμε ηδη φαει απο τα αποδυτηρια...