[intruder]

προσθετω κ καποια αλλα στοιχεια που εχπουν σχεση με το θεμα
Όνομα

Κύριο άρθρο: Ετυμολογία του ονόματος Μακεδονία

Το όνομά της Μακεδονίας προέρχεται από την Ελληνική μυθολογία, που πέρασε στη κυρίως αρχαία ιστορία και που πρώτος την κατέγραψε ο Ηρόδοτος (Ε 17).


Ο Όμηρος φαίνεται να αγνοεί το όνομα «Μακεδονία» και «Μακεδόνες». Γι΄ αυτόν οι πολεμιστές από τη χώρα που αρδεύει ο Αξιός είναι οι Παίονες και χώρα τους η Παιονία (Ιλιάδα Β’ 848, Π’ 287 και Φ’ 152). Πιθανά αυτό να μαρτυρά ότι η τότε Μακεδονία ήταν ηπειρωτική χώρα μακράν του Αξιού και δεν είχε λόγους συμμετοχής σε ναυτικές εκστρατείες.


Ο "πατέρας" της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος, ονομάζει Μακεδονία την πέρα της Πρασιάδας λίμνης και του Δυσώδους όρους χώρα (Ε 18) που ορίζεται προς Ν. από τον Πηνειό και τον Όλυμπο (Ζ’ 173), άλλως «Μακεδονίς» (Ζ 127). Οι κάτοικοι αυτής, Μακεδόνες (Ε 18) ή Μακεδνόν έθνος (Α 56, Η 43) ήταν Ελληνικό φύλο και μάλιστα, ήταν κατ΄ εκείνον Δωρικό γένος που κατοικούσε πρώτα στη Φθιώτιδα επί Δευκαλίωνα, παρά την Όσσα και τον Όλυμπο επί Δώρου και που τελικά εκδιώχθηκε από τους Καδμείους και κατέφυγε στη Πίνδο (Α 56).


Στην Ελληνική μυθολογία υπάρχουν τρεις παραδόσεις για το όνομα της Μακεδονίας:


Aπό τον γενάρχη Μακεδόνα το γιο του Αιόλου (Ελιαν . απόσπ. 46).

Από τον Μακεδόνα τον γιο του Λυκάονα (Βασιλέα της Ημαθίας), πατέρα της Πίνδου και

Το όνομα οφείλεται στον Μακεδόνα τον γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα που απέκτησε τα τέκνα Άμαθον και Πίερον από το όνομα του οποίου ονομάστηκαν τα Πιέρια όρη.(Ησιόδου απόσπ. XXVI).

Ετυμολογικά το όνομα των Μακεδόνων όπως και εκείνο της χώρας των καθώς και τα Μακεδνός, Μάγνης, Μακέτης, λογίζεται από τη δωρική ρίζα μακ- από την οποία παράγονται οι λέξεις μακεδνός (Οδύσσεια η’ 106 = ευμήκης), μάκεδνα, μακεδανός, μηκεδανός, μάκαρ, μακρός, μήκος, magnus κλπ. και σημαίνει επομένως τους ψηλούς σε ανάστημα, τους ορεσίβιους. (Σημ. στη δωρική μάκος = μήκος)


Έχοντας λοιπόν υπ΄ όψη όλα τα παραπάνω, κείμενα του Ομήρου, Ηροδότου, τις τρεις παραδόσεις της Ελληνικής μυθολογίας (Ησιόδου) και την ετυμολογία της λέξεως οδηγούμαστε αναμφίβολα στα ακόλουθα ασφαλή συμπεράσματα:


α) Ο Μακεδών εκ της ετυμολογίας ανήκε στην Ελληνική φυλή των Δωριέων. Κοινό στοιχείο και στις τρεις παραδόσεις είναι ότι ήταν γενάρχης Ηγεμών, και τούτο είναι πολύ φυσικό, αφού η ιστορία του ανάγεται στην εποχή της «Θεϊκής Ηρωικής Βασιλείας» δηλαδή της εποχής που οι ηγεμόνες επιζητούσαν θεϊκή καταγωγή και ηρωικές πράξεις.


β) Εκ της τρίτης παράδοσης ο Μακεδών φέρεται μόλις εγγονός του Δευκαλίωνα δηλαδή πολύ κοντά στην εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα. Τούτο και μόνο το στοιχείο δικαιολογεί την αναγκαστική φυγή, εκ της ανύψωσης της στάθμης της θάλασσας, από πεδινή περιοχή σε ορεινή. Είναι ακριβώς η περίοδος που ο Όλυμπος θεοποιείται ως το τελευταίο πιθανό σημείο καταφυγής, λόγω του ύψους του. Κατά την ορεινή διαμονή των φυλών και τη γνωριμία τους με τους ορεινούς όγκους κατέστη τότε η ανάγκη ονοματοδοσίας τους. Γεγονός που συνέβη εκ των ονομάτων των διαδόχων (παιδιών) του Μακεδόνα Ηγεμόνα, που εγκαταστάθηκαν σε άλλα όρη. Μετά την υποχώρηση των υδάτων οι επονομαζόμενοι τότε Δωριείς κατέβηκαν στις παρυφές των ορέων (Επιστροφή των Ηρακλειδών) και δημιούργησαν τους πρώτους οικισμούς της νέας Χώρας της Μακεδονίας που επιβεβαίωσε εν προκειμένω στην Ημαθία η αρχαιολογική σκαπάνη.