Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από yannis
Μπααα, η αναφορά μου ήταν περισσότερο για να θυμηθώ τα νιάτα μου και λιγότερο για την αντικειμενικότητα της δημοσίευσής σου!!!!
Ούτε και υπάρχει κάποιος που να αντιπροσωπεύει, με την μελοποίηση του κάποιον ποιητή, καλύτερα ή χειρότερα... άλλωστε όπως είδες αρκετοί, αν και "βουνίσιοι", γοητεύονται από την αρμύρα του. Αφορμή, είναι η τέχνη και "κολαούζος", για να ξεδιπλώσουμε την ψυχή μας στο παζάρι των συναισθημάτων... Εμένα, ας πούμε ο Καββαδίας ήταν πάντα στην σκέψη μου σαν μεγαλύτερος αδερφός, φίλος, συνάδελφος, κάτι οικείο τέλος πάντων. Αυτός που με συγκινούσε περισσότερο και κάθε φορά που διάβαζα μία στροφή του ανακάλυπτα ένα καινούριο νόημα, ήταν ο Καβάφης. Ίσως γιατί έβγαλα τον θυμό και τα παράπονά μου νωρίς (δεν είχα περιθώρια για καθυστερήσεις!!)... ίσως γιατί πάντα μου κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον η φιλοσοφία... τώρα πια καταλαβαίνω πως δεν είναι η ζωή που τόσο αλλάζει, όσο το βλέμμα μας που ξακρίζει τις σκιές!!
Είναι θαυμάσια η αίσθηση να σιγουράρεις τη ρότα σου!!!!!!!!!!!!! Τότε μόνο αποκτάει νόημα το ταξίδι. Γιατί το ταξίδι χωρίς σκοπό, η άσκοπη περιπλάνηση, δεν ταιριάζει σε συνειδητούς ανθρώπους παρά μόνο σε χασομέρηδες. Η αλήθεια είναι πως αυτούς τους βαριέμαι και γίνομαι ανυπόμονος και απότομος πολλές φορές μαζί τους, όμως όσο μεγάλη κι αν είναι η ζωή, ποτέ δεν περισσεύει ούτε ένα ψίχουλο για πέταμα.
Για άλλη μια φορά θα σχολιάσω, πως εδώ μέσα πολλές φορές ευτύχησα να επικοινωνήσω με μερικούς εξαιρετικούς και αξιόλογους ανθρώπους (οι "μασκαράδες" μόλις περάσει το καρναβάλι ξεχνιούνται!!). Με τους περισσότερους ανταλλάξαμε υποσxέsεις για συνάντηση... φευ, άλλα η ζωή κελεύει... με όλους όμως νοιώθω σαν να βρεθήκαμε και να το 'πιαμε το ποτήρι!!!! Έτσι κι αλλιώς η Γη είναι στρογγυλή και στις διασταυρώσεις δεν έχει φανάρια... ποτέ δεν ξέρεις... 
ΥΓ. Μην ξεχνάς πως και τα πιο μακρινά... δίπλα σε κάποιον είναι. |
Φίλε Γιάννη, καλησπέρα.
Όποιος και να 'ταν ο σκοπός της αναφοράς σου . . . εγώ μια ισοπαλία θα την πάρω.
Tο πρώτο τραγούδι σε ποίηση Kαββαδία που, πως είπαμε, εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του, το 1975, ήταν τ Iδανικός κι ανάξιος εραστής (επάνω στο ποίημαMal du depart), του Γιάννη Σπανού (δίσκο: Tρίτη Aνθολογία, Λύρα), με τον Kώστα Kαράλη. O Καρυωτακικός, αλλά εν τέλει χαρακτηριστικά καββαδιακός, τόνος των στίχων δέθηκε αρμονικά με την υποφώσκουσα δραματικότητα της ωραίας μελωδίας και το τραγούδι έγινε επιτυχία ία.
H συνέχεια ήρθε γρήγορα και ήταν πλουσιότερη:
Tο 1977 η Mαρίζα
Kωχ εκδίδει ένα δίσκο με τίτλο το όνομά της (CBS-Sony) . . .
Κώστας Καράλης - Iδανικος κι αναξιος εραστης (1975)
Και μια που ανέφερες τον Καβάφη.
Κάποτε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος σχολίασε για τον Καββαδία:
"Η ποίηση του Καββαδία έχει την ίδια ποιότητα και πυκνότητα με την ποίηση του Καβάφη –τουλάχιστον ως προς την τέχνη. Πράγματι, ενώ από τους άλλους μας ποιητές μπορεί κανείς να διαλέξει εύκολα τα δυο τρία καλύτερα ποιήματά τους, από τον Καβάφη και τον Καββαδία δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις –και να σκεφτεί κανείς πως ούτε ο ένας ούτε ο άλλος πήραν ποτέ τους κανένα βραβείο! Γι’ αυτό, όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός από τους πολυδιαφημισμένους ποιητές μας κι όταν οι μοντέρνοι μας πάθουν καθίζηση, ο Καββαδίας θα εξακολουθήσει αβίαστα και με το δίκιο του να επιζεί".
Όσο για τη ζωή, φίλε Γιάννη, όσο πιο μεγάλη είναι, τόσες πιο πολλές παγίδες κρύβει και πιο πολλές πληγές αφήνει.
Με αφορμή το σχόλιό σου: "μόνιμοι αναχωρητές" (μ' αρέσει και το Πελαγίσιος δρομέας) σου εύχομαι, για μία ακόμη φορά, καλά ταξίδια (βαπόρια, αεροπλάνα, ελικόπτερα, μοτοσυκλέτες) και να μας "ξυπνάς" συχνότερα με το γραπτό σου λόγο.
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από xurxes
. . . ρΕ ατιμΕ!!!
|
Η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά σ' όποιον την
έχασε.
Για τους φίλους που σχολίασαν και αγάπησαν κάτι από τον Πελαγίσιο δρομέα, υπάρχει ένα χορταστικό
Αφιέρωμα στον Nίκο Kαββαδία, πλούσιο σε σχόλια και φωτογραφίες και εικόνες.
Και εδώ:
η μοναδική συνέντευξη του Καββαδία στο Φρέντυ Γερμανό