Φτανοντας στο μπροστινο της μηχανης, πεταξα τη παραταιρη χουφτα, τις στραβες μανετες και τα γκριπς στα σκουπιδια και ξηλωσα αυτο το μπαχαλο που ηθελε να λεγεται τιμονι.
Η τιμονοπλακα ειχε τα χαλια της. Αρχικα ειχα σκεφτει να την καθαρισω απλα αλλα τι να καθαρισεις εδω;
Το θεμα ηθελε δραστικα μετρα.
Την εβγαλα και ξεκινησα την γνωστη διαδικασια: τριψιμο, γυαλοχαρταρισμα, πλυσιμο και προετοιμασια για πληρες βαψιμο.
(Μαζι με αυτην ηταν ευκαιρια να βαψω και τη πισω σχαρα που ειχα ηδη ετοιμασει πριν λιγο καιρο.)
Μερικα χερια χρωμα και 3-4 προσεκτικες στρωσεις βερνικιου αργοτερα και η τιμονοπλακα ηταν ετοιμη...
Κουκλα εγινε!
Και η σχαρα ομως βγηκε αρκετα καλη νομιζω.
