[Carduelis]

Eίναι αρκετά συνηθισμένο πρόβλημα και με λίγες βασικές γνώσεις μπορεί κανείς να φανεί χρήσιμος.
Το πρόβλημα είναι η μερική ή πλήρης απόφραξη του αεραγωγού από κάποιο ξένο σώμα. Συνήθως πρόκειται για παιδάκια που δοκιμάζουν με το στόμα διάφορα αντικείμενα και συχνά τα καταπίνουν κιόλας.
Το συνηθέστερο είναι τα αντικείμενα αυτά να έχουν ανώμαλο σχήμα και να μην προκαλούν πλήρη απόφραξη, αλλά έντονο βήχα και φυσικά αγωνία λόγω δύσπνοιας.
Επομένως το πρώτο που χρειάζεται κανείς (ειδικά αν πρόκειται για παιδιά) είναι ψυχραιμία!
Οι πιο σύγχρονες οδηγίες που αφορούν το θέμα του πνιγμού από ξένο σώμα προτείνουν δυο χειρισμούς, ανάλογα με την ηλικία και το αν έχει το θύμα συνείδηση ή όχι. Σκοπός είναι να αυξηθεί η ενδοκοιλιακή πίεση, αυτή με τη σειρά της την ενδοθωρακική ώστε να σπρώξει έξω το ξένο σωμα. Συνήθως σε ενήλικες είναι μια μπουκιά φαγητό, ενώ στα παιδιά κάποιο παιχνίδι.

• Χτυπήματα στην πλάτη (με την παλάμη, οχι τα δάκτυλα)
• Μαλάξεις στο θώρακα (για παιδάκια, πιέζουμε με τα δάκτυλα λίγο πιο κάτω από το ύψος των θηλών)
• Μαλάξεις/συμπιέσεις στο πάνω μέρος της κοιλιάς σε ενήλικες (ή χειρισμός του Heimlich)

Το ποια μέθοδος θα εφαρμοσθεί εξαρτάται από την ηλικία του θύματος και το αν έχει τις αισθήσεις του ή όχι.

Σε παιδάκια < 1 έτους που διατηρούν τις αισθήσεις τους: Ελέγχουμε το στόμα του παιδιού αν φαίνεται το ξένο σώμα. Γενικά δεν βάζουμε το δάκτυλο μέσα αν δεν το βλέπουμε. Αν δεν υπάρχει πλήρης απόφραξη και το παιδί διατηρεί αναπνοή απλώς το γυρίζουμε με το πρόσωπο προς τα κάτω και το κεφάλι χαμηλότερα από το υπόλοιπο σώμα. Αν έχει έντονη δυσκολία στην ανπνοή τότε εφαρμόζουμε εναλλάξ τους χειρισμούς και κάθε φορά ελέγχουμε αν απέκτησε αναπνοή.
α/ 5 χτυπήματα στην πλάτη (ανάμεσα στις ωμοπλάτες)
β/ 5 μaλaξεις στο θώρακα
γ/ 5 χτυπήματα στην πλάτη κ.ο.κ


Σε άτομα > 1 έτους και ενήλικες που έχουν τις αισθήσεις τους:
Αν η απόφραξη δεν είναι πλήρης και υπάρχει αναπνοή δεν κάνουμε κάτι και κυρίως δεν εμποδίζουμε το θύμα να βήξει γιατί οι δικές του κινήσεις και χειρισμοί συνήθως είναι αποτελεσματικότεροι από κάθε χειρισμό. Ο ευκολότερος τρόπος να καταλάβουμε αν έχει πλήρη απόφραξη είναι... να τον ρωτήσουμε: "πνίγηκες;;" Αν δεν μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε να αναπνεύσει λέμε σε κάποιον να ειδοποιήσει το 166 και αρχίζουμε τους χειρισμούς, με την ίδια σειρά μόνο που τα χτυπήματα στην πλάτη είναι δυνατότερα και το θύμα σκυφτό προς τα εμπρός.

Φυσικά αν έχουμε ένα θύμα, είτε παιδί είτε ενήλικα, που δεν έχει τις αισθήσεις του πρέπει να κάνουμε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.

Βιβλιογραφία:
IFRC international first aid and resuscitation guidelines


Μικρές παρακλλαγές των τεχνικών αυτών εφαρμόζονται:

1. Σε έγκυο (φυσικά πιέζουμε το θώρακα και όχι την κοιλιά)



2. αν είναι κανείς μόνος του δίχως άλλο άτομο για βοήθεια:



3. Ακόμα και σε σκύλο:







.