Για να πω την αλήθεια ο "πιασσάρικος" τίτλος μου έλεγε να μην ανοίξω το νήμα διότι θα πατήσω το "Back" αμέσως
μόλις θα έβλεπα τις φωτό από ένα πανάκριβο, εξωπραγματικό κατασκεύασμα που απευθύνεται σε έναν κόσμο έτη φωτός μακριά από το δικό μου.
Κόντρα στο ένστικτό μου, ευτυχώς, το άνοιξα.
Το περασμένο της ώρας δεν μου επιτρέπει τίποτα άλλο, εκτός από το να είμαι λακωνικός.
Φίλε μου, σε ζηλεύω.
Όχι μόνο για τη "σκαφάρα" σου, αλλά και για τη θέληση και την αφοσίωσή σου να γυρίσεις τούμπα τη ζωή σου και να της δώσεις νόημα, κυνηγώντας τα όνειρά σου.
Να είσαι καλά να χαίρεσαι το "παιδί" σου (δεν είναι ένα απλό αντικείμενο) και να είναι καλά οι γύρω σου να σε χαίρονται.
