Φίλοι μου σας διαβάζω με προσοχή τον τελευταίο καιρό και ζω μαζί σας τους πολύ δικαιολογημένους προβληματισμούς που έχετε για την κατάσταση και την κατρακύλα της χώρας μας και γενικότερα για το ποιος φταίει.
Κατά τη γνώμη μου, έχουμε χάσει το δάσος και βλέπουμε το δέντρο.
Η νοοτροπία μας είναι πολύ πίσω ακόμη και η παιδεία μας ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει περίπτωση να πατάξουμε τη διαφθορά, την εγκληματικότητα και τη φοροδιαφυγή, αν δε γίνουμε πρώτα άνθρωποι οι ίδιοι και αν δεν σεβόμαστε τον τόπο μας.
Σήμερα καθόμουν στην αμμουδιά και έπινα το καφεδάκι μου. Ξαπλώνοντας λίγο για να μαυρίσω το κορμί μου στον ήλιο, μου ήρθε τσιγαρίλα στη μύτη από την άμμο! Δεν είναι δυνατόν λέω, είμαι σε μια ωραία αμμουδιά, ο αέρας φυσάει, ο ήλιος καίει και εμένα μου βρωμάει τσιγάρο!
Θυμήθηκα πρίν λίγα χρόνια που ήμουν σε χώρα του εξωτερικού, σε εθνική οδό, αχανές και άδειο μέρος και η Αμερικάνα συνοδηγός μου χτένιζε τα μαλλιά της. Πιάνει λοιπόν τις λίγες τρίχες που είχε πάνω η βούρτσα, πάει να ανοίξει το παράθυρο για να της αφήσει έξω, αλλά αμέσως σκέφτεται δυνατά, όχι ας μην το κάνω καλύτερα, δεν κάνει να λερώνουμε έξω... Τι σας λέω τώρα...
Όσο λοιπόν πετάμε τις γόπες μας στην άμμο, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να δούμε κάτι καλό να γίνεται σε αυτόν τον τόπο.
Το ποτηράκι που βλέπετε, το γέμισα σε 5' από τις γόπες που έπιανα στην άμμο σε μία ακτίνα 3 μέτρων γύρω μου. Αν οι mods θεωρούν διαφήμιση τη φώτο, ας τη βγάλουν...
