[Arkas]

Σμύρνη

Πόλη της Μ. Ασίας που υπάγεται στην Τουρκία και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Έχει πληθυσμό 1.600.000 κατοίκους και είναι η τρίτη σε σπουδαιότητα και πληθυσμό πόλη της Τουρκίας μετά την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα.

Οικονομία

Σήμερα είναι μεγάλο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο με αξιόλογο εξωτερικό εμπόριο. Η βιομηχανία είναι αναπτυγμένη κυρίως στους τομείς ειδών διατροφής, κονσερβοποιίας, βυρσοδεψίας, υφαντουργίας, χημικών προϊόντων και καπνών. Η Σμύρνη, όπως και στο παρελθόν, έτσι και σήμερα, εξακολουθεί ν' αποτελεί εξαιτίας της επίκαιρης γεωγραφικής της θέσης, ένα απ τα σπουδαιότερα λιμάνια της Μικράς Ασίας. Απ' εδώ εξάγονται τα προϊόντα του τόπου, όπως σταφίδα, σύκα, κουκιά, σουσάμι, λάδι, δέρματα, διάφορα μεταλλεύματα, τάπητες κλπ. Η εξαγωγή των σύκων και της σταφίδας εξακολουθεί ν' αποτελεί ισχυρό παράγοντα της εμπορικής κίνησης της Σμύρνης.

Πολιτισμός

Στην πόλη υπάρχουν πανεπιστήμιο και άλλα πνευματικά ιδρύματα και η Σμύρνη ανταγωνίζεται την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα στον πνευματικό και κοινωνικό τομέα. Το αρχαιότερο τμήμα της πόλης βρίσκεται προς τα Δ. και Β. του λόφου Πάγου (160 μ.) κι εδώ βρίσκεται η γραφική αγορά και οι συνοικίες με τη μεγαλύτερη κίνηση.

Κλίμα

Παρόλο που η Σμύρνη προσβάλλεται από βόρειους άνεμους, έχει κλίμα ήπιο. Κατά το καλοκαίρι δροσίζει την πόλη ο άνεμος απ' τη θάλασσα, (μπάτης) ενώ το χειμώνα η θερμοκρασία σπάνια κατεβαίνει κάτω απ' το μηδέν.

Ιστορία

Η Σμύρνη αποικίστηκε τον 11ο αιώνα απ' τους Αιολείς. Κατά τα τέλη του 9ου αιώνα αναπτύχθηκε σαν εμπορικό λιμάνι και γνώρισε περίοδο ευημερίας. Στα τέλη όμως του 7ου αιώνα καταστράφηκε από το Λυδό βασιλέα Αλυάττη κι οι κάτοικοί της σκόρπισαν στα περίχωρα. Η Σμύρνη επανιδρύθηκε από το Μ. Αλέξανδρο, που επανέφερε όλους τους κατοίκους της και τους εγκατέστησε στους πρόποδες του λόφου Πάγου. Η πόλη οχυρώθηκε και στολίστηκε με ωραία κτίσματα απ' το διάδοχο του Αλέξανδρου, Αντίγονο το Μονόφθαλμο, που ξανάδωσε στη Σμύρνη την παλιά της ακμή. Από το 27 π.Χ. βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία της Ρώμης και γνωρίζει νέα περίοδο λαμπρότητας και ευημερίας, που λήγει όμως με την κατάκτηση των Αράβων. Από το 1076 μέχρι το 1402 περιήλθε διαδοχικά στους Σελτζούκους Τούρκους και τους Βυζαντινούς. Το 1402 κατακτήθηκε απ' τους Μογγόλους κι απ' το 1424 μέχρι σήμερα βρίσκεται κάτω από τουρκική κυριαρχία. (Εκτός απ' το 1919-1922 που βρέθηκε κάτω από ελληνική κατοχή). Το 1770, μετά την ήττα του τουρκικού στόλου από τους Ρώσους, ο τουρκικός στρατός άρχισε πολυήμερη λεηλασία του ελληνικού πληθυσμού της Σμύρνης. Το 1776 έχουμε το λεγόμενο "Ρεμπελιό των Γενιτσάρων", που οι γενίτσαροι, με αφορμή το θάνατο συναδέλφου τους, έκαιγαν και έσφαζαν τους Έλληνες για πολλές ημέρες. Η επανάσταση του 1821 έδωσε νέα αφορμή για βιαιοπραγίες των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων, που πολλοί σφάχτηκαν κατά την έξοδό τους απ' την εκκλησία της Αγίας Φωτεινής κι άλλοι πολλοί μέσα στα σπίτια τους. Στη διάρκεια του α' παγκόσμιου πολέμου οι Έλληνες της Σμύρνης ετοιμάζονταν για την ημέρα της απελευθέρωσης. Στις 2 Μαΐου 1919 ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη κι εξουδετερώθηκε η μικρή αντίσταση των Τούρκων. Όταν αποκαταστάθηκε η τάξη, εγκαταστάθηκαν οι ελληνικές αρχές με ύπατο αρμοστή τον Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά όμως ήρθε η διάσπαση του μετώπου στο Αφιόν-Καραχισάρ και η διάλυση του Α' και Β' Σώματος Στρατού και έτσι αποφασίστηκε η αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων απ' τη Σμύρνη, που έγινε στις 26 Αυγούστου 1922. Την άλλη μέρα, 27 Αυγούστου, όρμησαν στην πόλη τα πρώτα τμήματα Τούρκων έφιππων κι ακολούθησε εξέγερση του τουρκικού όχλου κατά των χριστιανών. Οι Έλληνες δολοφονούνταν στους δρόμους, ενώ απ' την Αρμενική συνοικία άρχισε φωτιά που μεταδόθηκε γρήγορα στις ελληνικές. Έτσι κάηκαν όλες σχεδόν οι συνοικίες, ελληνικές και ξένες και μόνο 2-3 σώθηκαν. Πολλοί νέοι άντρες αιχμαλωτίστηκαν. Ο πληθυσμός, ελληνικός και αρμενικός, που επέζησε, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα.

Η Ελληνική Μειονότητα

Ο ελληνικός πληθυσμός της Σμύρνης, πριν από την καταστροφή της ήταν 165.000, ενώ οι Τούρκοι μόνο 65.000. Ολόκληρη η πνευματική και κοινωνική ζωή της Σμύρνης βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, που είχαν ιδρύσει περίφημες σχολές, μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, πλήθος από ναούς κλπ. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι κατά το 19ο αιώνα, η Σμύρνη αποτέλεσε ένα απ' τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνισμού. Μετά όμως από τη Μικρασιατική Καταστροφή και την έξοδο των Ελλήνων, άρχισε η πνευματική και οικονομική παρακμή της πόλης, που επιδεινώθηκε από τους σεισμούς του 1928 και 1939.
Από την Live-Pedia.gr

.