300 μέτρα απο το σπίτι μου , προορισμός ένας χαλαρός μεσημεριανός καφές στις αρχές του Οκτώβρη ... Η ζέστη παραδόξως ανηπόφορη και για να μην ιδρώσω ξανά , απλά έβγαλα το μπουφάν και δεν φόρεσα γάντια ... μπότες και παντελόνι μηχανής ούτε για πλάκα με τέτοια ζέστη ...
Ευτυχώς το κράνος έκανε την δουλειά του εκεί που δεν το περίμενα , σε δρόμο που καθημερινά περνούσα 5-6 φορές και με αστεία ταχύτητα ...
Αν φορούσα και όλα τα παραπάνω , απλά θα έβγαινα αγρατζούνιστος ... Γιατί όλοι οι ευτυχώς μικροί τραυματισμοί ήταν σε σημεία που ο ρουχισμός έχει προβλέψει προστασίες (αστραγαλος , αγκώνες , ώμος , γλουτός ) ...
Στον γυρισμό απο το νοσοκομείο , μη έχωντας σηνειδητοποιείσει ακόμα απο τι γλύτωσα σκέφτηκα να ελέγξω το κράνος για να δώ αν θα έχει αρκετά χτυπήματα για να το δικαιολογίσει η ασφαλιστική ... βλέπωντας το σπάσιμο τρόμαξα ... απλά σοκαρίστηκα ...
Σοκ βέβαια πάθαν και όσοι είδαν τον Κορνήλιο που μόλις είχε φτάσει να σηκώνει την transalp λες και ήταν ποδήλατο
απο την άσφαλτο , για να προλάβει να ακολουθήσει το ασθενοφόρο ...
