ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ
ΑΝΚΩΝΑ – ΒΕΝΕΤΙΑ
Όπως ήταν πολύ φυσικό, ξυπνήσαμε πολύ πρωί. Σε λίγες ώρες θα πατούσαμε το πόδι μας στην Ιταλία. Το πρόγραμμα έλεγε να πάμε Βενετία, αποφεύγοντας την autostrata, επιλέγοντας την παραλιακή διαδρομή μέσω του SS16 και μετά την Ravenna θα παίρναμε τον Ε55.
Ήπιαμε τον καφέ μας , μαζέψαμε τα πράγματά μας, ξεφουσκώσαμε τα «κρεβάτια» μας, βρήκαμε πρίζες για να φορτίσουμε ενδοεπικοινωνίες, κινητά, φωτογραφικές gps και όλα αυτά τα σύγχρονα καλούδια που θεωρούνται απαραίτητα, θέλουν τον χώρο τους, έχουν τις απαιτήσεις τους και που σίγουρα οι παλιοί ταξιδευτές θα γελούσαν μαζί μας βλέποντας να τα κουβαλάμε.
Όμως κάτι άρχιζε να μας ανησυχεί.
Όσο πλησιάζαμε προς την Ιταλία ο ουρανός φαινόταν πολύ φορτωμένος. Εδώ πρέπει να αναφέρω, ότι λίγες μέρες πριν από εμάς, μόλις πριν μία εβδομάδα, ο Δημήτρης Arkas με την παρέα του στο δικό τους ταξίδι στις κεντρικές και δυτικές Άλπεις έφαγαν πολύ κρύο, πολύ βροχή , κυριολεκτικά με το τουλούμι, χαλάζι, χιόνι και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Η ανησυχία μας μεγάλωσε όταν δύο ώρες πριν δέσουμε στο λιμάνι, άρχισε να βρέχει. Να βρέχει πολύ… μα πάρα πολύ.
Ο Κος Λ άρχισε να αναθαρρεύει.
Κος Λ – « Εγώ σας το είπα. Που πάτε να μπλέξετε. Δέστε τον καιρό. Βροχή και ο ουρανός κατάμαυρος, χωρίς κανένα άνοιγμα από πουθενά. Φανταστείτε τι κατακλυσμός σας περιμένει πιο βόρεια. Εκεί θα μείνετε».
Κοιταζόμασταν μεταξύ μας. Λες να την πατήσουμε;
Ακόμα και με αυτές τις συνθήκες όμως γελούσαμε. Και τι έγινε. Ας ζήσουμε αυτή την περιπέτεια όπως και να έρθουν τα πράγματα. Αν θέλαμε πιο σίγουρα πράγματα ας κάναμε ένα ταξίδι με αεροπλάνο, γκρούπ , με λεωφορείο και ξεναγό. Είχαμε όμως και κάτι σημαντικό με το μέρος μας.
α) Ο Arkas με την παρέα του τράβηξε τόσο πολύ βροχή, που δεν νομίζω να έμενε τίποτα για μας.(Φίλε Δημήτρη συγνώμη για το χιούμορ)
β) Η καλή μάγισσα του forum , μαζί με τον Κο Κ και τον Ευτύχη (βροχοδιώκτη) είχαν κάνει τα δικά τους τις προηγούμενες μέρες. Δεν μπορεί. Βάση των αποδεδειγμένων ικανοτήτων τους από άλλες φορές θα τα κατάφερναν.
Πραγματικά !!!
Δεν ξέρω τι μαγικά έκαναν, αλλά ξαφνικά ο ουρανός άρχισε να ανοίγει και ένας υπέροχος ήλιος άρχισε να προβάλει ανάμεσα από τα σύννεφα.
Μέχρι να δέσουμε στο λιμάνι τα σύννεφα εξαφανίστηκαν!!
Ο Κος Λ δεν ξαναμίλησε για πολλές μέρες.
Φτάσαμε 11:30 το πρωί. Κατεβήκαμε στο γκαράζ, φορτώσαμε, με τον Μανώλη να είναι έτοιμος σε 10 λεπτά και εγώ σε 45 (αχ αυτά τα σαμάρια).Πατήσαμε το πόδι μας…. ε την ρόδα μας ήθελα να πω όταν το ρολόι έδειχνε 12:10.
Περιμέναμε λίγα λεπτά για να βρεί το gps στίγμα και το όνειρο ξεκινάει.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
https://www.google.gr/maps/preview?h...!1e1!2b1&fid=0
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ
ΤΟ
ΠΡΩΤΟ ΟΧΗΜΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ....ΚΑΛΟΣ ΟΙΩΝΟΣ.
Συνεχίζεται....