Εχοντας τελειωσει με τα διαφορα πλαστικα, ασχοληθηκα και με καποια αλλα κομματια που χρειαζονταν φροντιδα και ενα καλο βαψιματακι.
Το καπακι του δοχειου των φρενων ηταν σε αθλια κατασταση.
Μεσα...
...και εξω.
Τριψιμο, καθαρισμα και βαψιμο...
Η ιδια διαδικασια συνεχιστηκε και στο πλαινο stand στο οποιο η μπογια ξεφλουδιζε παντου και απο κατω η σκουρια εκανε παρτυ.
Mα να μην υπαρχει τιποτα πανω σε αυτη τη ταλαιπωρη μηχανη που να μην θελει φροντιδα και επιδιορθωση; Αυτα συμβαινουν ομως οταν παρατας στο δρομο μια μηχανη να σαπισει...
Το ετριψα καλα, εβγαλα ολη τη σκουρια και το ετοιμασα για το βαψιμο. Αυτη τη φορα θα βαφοταν πρωτα με ενα χερι αντισκωριακο μινιο και μετα ενα υπεροχο μαυρο μεταλλικο χρωμα!
Και το αποτελεσμα πρεπει να ομολογησω οτι βγηκε πολυ ωραιο.
