26-7-08 Σάββατο: Νύχτα.. η ώρα 1:30 (είμαι παιδί της νύχτας βλέπετε)…βάζω μπροστά και αναχώρηση από(ΑΘΗΝΑ- Κυψέλη), με προορισμό τον συνοριακό σταθμό των ευζώνων.. σύνορα(ΕΛΛΑΔΑ-ΣΚΟΠΙΑ). Την πρώτη διανυκτέρευση για σήμερα την έχω υπολογίσει μετά από 900χιλ περίπου, πάνω στον αυτοκινητόδρομο έξω από την πόλη NIS-(SERBIA). Πιάνουμε τον γνωστό για εμάς εθνικό δρόμο (Ε75) με κατεύθυνση προς τον βορρά. Από κίνηση αυτοκίνητα και τέτοια πράγματα ούτε λόγος έτσι; εμμμ… ποιος <<τρελός>> κυκλοφορεί τέτοιες ώρες ; Μόνο στάσεις για καφέ, τουαλέτα, βενζίνη, και τσιγάρο η Μόνικα.
6:45 περίπου ξημερώματα στην εθνική, πριν την Θεσσαλονίκη, και η πινακίδα που δείχνει για Εύζωνοι, μας υπενθυμίζει ότι σε λίγο θα αφήσουμε την Ελλάδα μας για κάτι περισσότερο από ένα μήνα!!! Τελευταία στάση εντος Ελληνικού εδάφους , στη γνωστή αλυσίδα OLYMPUS PLAZA για φουλάρισμα, καφέ και κάτι φαγώσιμο, να πάρουμε δυνάμεις για την συνέχεια. Καθόμαστε πάνω από μια ώρα, συζητώντας πως θα κυκλοφορήσουμε στις χώρες(ΣΚΟΠΙΑ και ΣΕΡΒΙΑ) άγνωστες για εμάς.!!!
Έχουμε μάθει κάποια πράγματα για τις χώρες αυτές, από τον αδελφό της Μόνικας, ο οποίος έχει κάνει αρκετές φορές το δρομολόγιο, με αυτοκίνητο (Ελλάδα-Πολωνία) και αντίστροφα. Αυτή την στιγμή μάλιστα είναι (Πολωνία) και θα ξεκινήσει το απόγευμα για (Ελλάδα). Έχουμε δώσει ραντεβού στο ξενοδοχείο πάνω στην εθνική, έξω από την πόλη (NIS) όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Για τα όρια ταχύτητας μας έχει πει να τα τηρήσουμε, υπάρχουν αρκετά μπλόκα και είναι πολλές φορές κρυμμένοι, μόνο όταν εντοπίσουμε κανέναν γρήγορο(…παντού και πάντα, υπάρχουν οι γρήγοροι…) τον παίρνουμε από πίσω… με την καλή έννοια έτσι..; καιρός να ξεκινήσουμε, να περάσουμε τα σύνορα. Σε λίγο φτάνουμε, περνάμε τυπικό έλεγχο από πλευράς σκοπιανών… διαβατήρια, άδεια, πράσινη κάρτα… και πλέον κινούμαστε επί σκοπιανού εδάφους. Τα πρώτα χιλ …είναι σε επαρχιακό δρόμο μια λωρίδα άνοδο και μια κάθοδο, και με αρκετές στροφές. Η ποιότητα ασφάλτου μέχρι μέτρια… πέφτουμε και σε έργα οπότε υπάρχουν ουρές, αλλά με την μηχανή περνάμε μπροστά. Το τοπίο έχει φυσικό ενδιαφέρον, γιατί ο δρόμος πάει παράλληλα με ποτάμι. Οι ταχύτητες είναι μικρές (έτσι και αλλιώς δεν μπορείς για παραπάνω). Σε λίγο η εθνική τους θα γίνει δυο λωρίδες άνοδο και κάθοδο, με φυσικό διάζωμα(δέντρα κ.λ.π.)… οπότε δεν θα έχεις καμιά οπτική επαφή με το απέναντι ρεύμα. Μπαίνοντας τώρα στο κομμάτι με δυο λωρίδες άνοδο, η ποιότητα της ασφάλτου δεν αλλάζει προς το καλύτερο.
Ο δρόμος είναι χωρίς ιδιαίτερη κίνηση και μου έρχεται η επιθυμία ανοίξω το γκάζι, αλλά το φρενάρω μέχρι τα 120χιλ, γιατί δεν έχω καμιά όρεξη για μπλόκα και ραντεβού με αστυνομία. Η λύτρωση ήρθε γρήγορα όμως… με προσπερνά αυτοκίνητο με αυστριακές πινακίδες(τουρίστας) αρκετά γρήγορα οπότε, αμέσως ακολουθω σε ασφαλές απόσταση!!! Πλέον βλέπω για πρώτη φορά στο κοντέρ μου τα 150, και τα χιλιόμετρα να φεύγουν γρήγορα. Αυτό όμως δεν κρατά για πολύ… σε μια στροφή και γέφυρα από πάνω πετάγετε ο μπάτσος που ήταν κρυμμένος, και κάνει νόημα και σταματά τον αυστριακό.. ευτυχώς που άκουσα τον αδελφό της Μόνικας και μου βγήκε σε καλό!!!
Συνεχίζω σε ρυθμούς χαλαρούς, για περίπου μια ώρα, και χωρίς να έχει εμφανιστεί ο αυστριακός..(τον ξέσκισε
!!! 12:30 μόλις πληρώσαμε διόδια 1ευρω και σταμάτησα για ξεμούδιασμα και τσιγάρο.
Λίγο κούραση και νύστα αρχίζει να ξεπροβάλει, αλλά θα περάσουμε τα (ΣΚΟΠΙΑ) και στην( ΣΕΡΒΙΑ) σταματάμε για φαγητό και καφέ. Δεν μας έχει μείνει και πολύ μέχρι τα σύνορα. Όντως μετά από 30 λεπτά οδήγηση φτάνουμε στα σύνορα με (ΣΕΡΒΙΑ). Έχει λίγο κίνηση, γίνετε ο έλεγχος, και αφού περνάμε αμέσως στο πρώτο βενζινάδικο σταματώ, βενζίνη και τουαλέτα σίγουρα…
720χιλ από ΑΘΗΝΑ μέχρι εδώ… μια χαρά και ευτυχώς χωρίς προβλήματα. Μόνο ο καιρός αρχίζει να μας τα χαλάσει, και αποφασίζουμε να βάλουμε αδιάβροχα. Ξεκινάμε μετά από λίγο αρχίζει να δυναμώνει, ο δρόμος όχι στα καλύτερα του, και χαμηλές ταχύτητες. Μετά από 40χιλ περίπου σταματάμε για έναν ζεστό καπουτσίνο… Ρίχνει καρέκλες και παίρνουμε και δεύτερο καφέ. Δεν βιαζόμαστε γιατί δεν μας έχει μείνει και πολύ δρόμος μέχρι το ξενοδοχείο.
Ξαφνικά σταματά λες και κλείσαμε την βρύση, και ξεπροβάλει δυνατός ήλιος.!! Δεν βγάζουμε αδιάβροχα, αφού υπάρχει πολύ νερό στον δρόμο, και ποτέ δεν ξέρεις. Όντως βγαίνοντας στον δρόμο το σπρέι από τα αυτοκίνητα γίνετε πολύ κουραστικό. Πάλι μαυρίλα πλακώνει, και μετά από λίγα χιλιόμετρα σταματάμε αριστερά του δρόμου σε ρεστοράν που είδαμε. Καλύτερα να φάμε τώρα γιατί στο ξενοδοχείο δεν ξέραμε τι παίζεται.. και τα στομάχια μας την ίδια γνώμη είχαν.
Για να δούμε τι τρώμε τώρα..μας φέρνει κατάλογους ένα παλικάρι, και μας ρωτά στα Ελληνικά τι θα πάρουμε!!!! Χαζέψαμε για λίγο, είναι Σέρβος που είχε δουλέψει για λίγο στην Ελλάδα, και ότι σαν λαός γουστάρουν πολύ τους Έλληνες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι φάγαμε τέλεια και καταλάβαμε ο ένας τον άλλον άψογα!!! Ξεκινάμε με ψιλόβροχο και πάλι, ο αυτοκινητόδρομος τώρα γίνετε διπλή λωρίδα άνοδο, με μπάρα να σε χωρίζει από το αντίθετο ρεύμα.
Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αρκετές διαφημιστικές πινακίδες από ξενοδοχεία , αλλά εμείς θα πάμε σε συγκεκριμένο ποιο κοντά στην πόλη (NIS) όχι μέσα, αλλά σε παράδρομο δίπλα στον αυτοκινητόδρομο. Επιλογές πάντως υπάρχουν και αξιόλογες… η πινακίδα που βλέπουμε και γράφει (NIS) μας υπενθυμίζει ότι σε λίγο θα δούμε το ξενοδοχείο. Μετά από λίγο βλέπουμε στα αριστερά μας ένα μεγάλο ξενοδοχείο και είναι αυτό που ψάχνουμε. Μπαίνουμε στον παράδρομο και αντικρίζουμε τεράστιο παρκιν σε τρία επίπεδα, το οποίο είναι ασφυκτικά γεμάτο. Με ζώνουν τα φίδια..λες να μην βρούμε δωμάτιο; 875χιλ κλείσαμε μέχρι εδώ, μην αναγκαστούμε να κάνουμε κ’αλλα τώρα!!
Το περίεργο αρκετοί είναι Τούρκοι οι οποίοι έχουν κατακλίσει τον χώρο με γκαζόν, γύρο από το παρκιν, και αυτό, με σεντόνια κάτω και να τρώνε οικογένειες παιδιά, άλλοι να κοιμούνται, και δεν κρύβω ότι με χάλασε λίγο αυτό το σκηνικό. Το καλό είναι ότι υπάρχει δωμάτιο, και σε καλή τιμή [56ευρω] και αρκετά καλό δωμάτιο για μια νύχτα. Αφήνουμε τα πράγματα και πάμε στο ρεστοράν για ένα καφέ.. το ίδιο σκηνικό κ’ εδώ με τους Τούρκους να έχουν πιάσει τα τραπέζια. Αναγκαζόμαστε να κάτσουμε έξω , ευτυχώς δεν βρέχει και έχει βγει ήλιος, αλλά είναι όλα βρεγμένα. Σκουπίζουμε ένα τραπεζάκι και καθόμαστε. Έρχεται μια κοπέλα να μας ρωτήσει αν θέλουμε κατάλογο στα Τούρκικα η σε Αγγλικά!!!!
Πίνοντας το καφεδάκι παρατηρούμε ότι και το προσωπικό μιλά τα Τούρκικα, λες και κάναμε λάθος και δεν πάμε (ΙΣΛΑΝΔΙΑ) αλλά (ΤΟΥΡΚΙΑ)!!!! Το ποιο πιθανών είναι ότι και γι’αυτους είναι περίοδος διακοπών και πάνε στην χώρα τους . 18:30 η κούραση έχει αρχίσει να βγαίνει πάνω στα κορμιά μας , και η νύστα να κυριεύει τα μάτια μας, όσους και καφέδες να ποιούμε. Πάμε να κοιμηθούμε γιατί αύριο το ξημέρωμα θα έρθει ο αδελφός της Μόνικας. Εγώ δεν ξυπνώ με τίποτα, (η Μόνικα θα έχει στρατιωτικό εγερτήριο) αλλά είναι για καλό σκοπό. Ο αδελφός της μας αγόρασε ένα βιβλίο στην ( ΠΟΛΩΝΙΑ) για την (ΙΣΛΑΝΔΙΑ..) οπότε τώρα θα πάμε οργανωμένοι με αρκετές τουριστικές πληροφορίες, και το βασικότερο μπορεί να τις διαβάσει η Μόνικα!!!