Μετά από τις απίστευτες φωτογραφίες όμως, τα σύννεφα ξαναπύκνωσαν και η φωτογραφική άργησε να ξαναβγεί από το tankbag...
Ξεκίνησα να πάω προς το πάσο Bernina και μετά να μπω λίγο Ιταλία στο Livigno και πάλι πίσω στο σπιτάκι μας από γύρω, όπως φαίνεται στον χάρτη...
Μέχρι και λίγο πριν την κορυφή του Bernina όμως έφαγα βροχή που θα θυμάμαι για χρόνια την ένταση της...
Και πάλι όμως παράπονο δεν έχω... καλά πέρναγα...
"πέρασα από παγετώνες"
"από όμορφα ποτάμια"
"μετά την κορυφή του πάσου που περνάς στην άλλη μεριά του βουνού, η βροχή σταμάτησε εντελώς"
"Μακράν το καλύτερο Ελβετικό πάσο για στρίψιμο -δεν σε ενδιαφέρει καν αν είναι βρεγμένος ο δρόμος, αλλά κατώτερο από τα Grimsel, Susten και λοιπά γνωστά σαν φυσική ομορφιά"
"H τεχνητή λίμνη πριν από το τούνελ του Livigno"
Αφού πέρασα το τρομακτικά στενό, υγρό, σκαμένο μέσα στο βράχο με μία λωρίδα όλη κι όλη και ολόισιο για χιλιόμετρα τούνελ του Livigno (όσοι το έχουν περάσει μπορεί να με καταλάβουν) και έκανα καμιά 80αριά ακόμα στριφτερά χιλιόμετρα χωρίς το περιττό βάρος όπως όλες τις άλλες μέρες και ξελύσσαξα, έφτασα στο δωμάτιο όταν ξεκίνησε να πέφτει ο ήλιος και βλέπω τον Σκίουρο σε τέτοια πόζα
Φάγαμε την καρμπονάρα που μαγείρεψαν τα παιδιά και μετά αράξαμε και συζητάγαμε με τις ώρες... ωραία πράγματα
"Η Τόνια διαβάζοντας το ημερολόγιο μου"
"Η καμινάδα από την σόμπα λειτουργεί και σαν καλοριφέρ"
Αφού λοιπόν πέρασε κάμποση ώρα, γυρνάει η οικογένοια του σπιτιού από την πόλη που είχε πάει για να παρακολουθήσει μία παράσταση στο θέατρο και φωνάζουμε το αφεντικό να έρθει να αράξουμε παρέα!
Κάτσαμε κανα 3ωρο με τον τύπο και συζητάγαμε, μέχρι που καταλάβαμε ότι είχαμε πέσει σε "δικό μας", γι αυτό ήταν και τόσο ανοιχτός άνθρωπος.
Κάποτε στα νιάτα του (πριν 30 χρόνια) είχε ξεκινήσει κι αυτός να πάει για λίγο καιρό μέχρι την Ινδία με ένα κλασσικό βανάκι VW (τα βανάκια των χίπιδων όπως τα λένε συνήθως) με διάφορους συνταξιδιώτες ακόμα...
Τελικά λέει του άρεσε πολύ και έκατσε 4 χρόνια εκεί μέχρι να γυρίσει πίσω, έτσι ασπάστηκε και τον Βουδισμό.
Τώρα πια είχε φτιάξει την ζωή του όπως ακριβώς ήθελε.
Αρκετά χίπικα αλλά με ένα σεβαστό οικονομικό υπόβαθρο ώστε να το πετύχει.
Στη μέση του πουθενά, με δική του πηγή πόσιμου νερού που έχει μεγάλη ορμή όλο το χρόνο ώστε με ηλεκτρογεννήτρια να παίρνει και το δικό του ρεύμα από κει.
Τα εισοδήματα του ήταν από τους λίγους πελάτες του σπιτιού (μιας και ήθελε λίγο, καλό, ψαγμένο και σταθερό κόσμο) και από το τυρί, το γάλα, το κρέας και το μαλλί από τα πρόβατα.
Για του λόγου του αληθές κατά τα μεσάνυχτα πήγαμε παρέα να στραγγίξουμε τα τυριά και να τα βάλει να στεγνώσουν (να ωριμάσουν δηλαδή), μια διαδικασία που κρατάει από 1 έως 3 χρόνια, για αυτό και είναι τόσο ακριβό το τυρί του μας έλεγε, γιατί ωριμάζει όσο πρέπει, ή όσο αρέσει στον κάθε πελάτη...
Στο τέλος μου είπε να του στείλω με mail (καμία σχέση οι Έλληνες βουνίσιοι αγρότες με τους Ελβετούς σε εξέλιξη) την συνταγή της φέτας που φτιάχνει η γιαγιά μου γιατί με αυτές που κατεβάζει από το ίντερνετ δεν του βγήκε καλή όσες φορές προσπάθησε να φτιάξει...
Στο τυροκομείο μεταμεσονύκτια λοιπόν, και με τσιγάρο στο στόμα γιατί ο τυροκόμος είναι και μερακλής:
"Μία από τις γυναίκες που μέναν και βοηθούσαν στο σπίτι"
"αλάτι, φυσικό συντηρητικό"
"σ' αυτό το ειδικό δωμάτιο ωριμάζουν για χρόνια τα τυριά"
"στο τέλος σημειώνει πότε ξεκίνησε η ωρίμανση του κάθε κεφαλιού"
Έπεσα αργά για ύπνο, αρκετά ζαλισμένος από τα ξύδια και προσπαθώντας να χωνέψω ότι είναι 21 Ιουλίου και εμείς βάζαμε τα ξύλα στη σόμπα το ένα πίσω απ' το άλλο... Ξεκίνησα να σκέφτομαι πόσο θα με χάλαγαν τα 40άρια που θα συναντάγαμε όταν θα κατεβαίναμε από τα βουνά σε λίγες μέρες, αλλά ακόμα είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι τότε...
bonus tracks της ημέρας
"Ο μεγαλύτερος σκύλος που έχω δει στη ζωή μου, 83 κιλά αθώου γίγαντα,15 κιλά περισσότερα από μένα δηλαδή, να ναι καλά η Τόνια που έβγαζε φωτογραφίες όποιο ζώο συναντάγαμε. Το ημίαιμο husky δίπλα του μοιάζει με κουτάβι αλλά δεν είναι..."
"Ο Σκίουρος δοκιμάζει διάφορα σχέδια με την μονοτική στην Τόνια, δε μπορούσα να αντισταθώ στο κλικ"