[f1shf1nder33]

Σε κοινωνικό επίπεδο το ψυχιατρείο του "εμείς" και το ψυχιατρείο του "εγώ".

Στο πρώτο μπαίνουμε για θεραπεία απέναντι σε κοινωνικές

αδικίες,διακρίσεις,αποκλεισμούς,ανεργία,πείνα,φτώχεια,καταπάτηση εργασιακών

δικαιωμάτων,εκμετάλλευση αδύναμων και ασθενέστερων,κλπ,κλπ,αυτό που

πρέπει να κουβαλάμε βγαίνοντας-διότι η εξάλειψη όλων αυτών και η

μετάβαση σε μια κοινωνία που όλοι έχουν τα ίδια,τα μοιράζονται και όλα μέλι

γάλα είναι ουτοπικό ειδικά στις μέρες μας όπως είναι διαμορφωμένα τα πράγματα-

είναι Αντοχή για την αντιμετώπιση τους και με όσο επιτρέπει η συνείδηση του

καθενός με κοινωνική ευαισθησία και αλλυλεγγύη ως προς αυτά τα φαινόμενα.

Στο δεύτερο μπαίνουμε για θεραπεία του εαυτού μας και του στενού

οικογενειακού μας περιβάλλοντος,καλή δουλειά,αρκετά λεφτά ως πολλά ή

πάρα πολλά,υλικά αγαθά,καλύτερες συνθήκες διαβίωσης,ατομική

ιδιοκτησία,καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας μέσω της απόκτησης

περιουσιακών στοιχείων για να ζήσουν αυτά καλύτερα,κτλ,κτλ,αυτό που πρέπει

να κουβαλάμε βγαίνοντας είναι Αξιοπρέπεια για να μπορούμε να τα έχουμε και να τα χαιρόμαστε

αυτά αλλά και να τα αξίζουμε εφόσον τα έχουμε αποκτήσει με τις προσπάθειες

μας και όχι με άλλα μέσα.



Σε πολιτικό επίπεδο ειδικά σήμερα αριστερά και δεξιά σημαίνει βάζω στο

μπλέντερ λίγο μπλέ,λίγο ροζ,λίγο πράσινο και μαύρο αν χρειαστεί τα χτυπάω

καλά και τα σερβίρω και αν καταλάβει κανείς τι έχω βάλει μέσα γράψε

μου.Όλοι αυτοί μηδενός εξαιρουμένου χρησιμοποιούν τις ιδεολογίες για να

ανέλθουν στην εξουσία,μετά κάνουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λένε

πριν,ιδεολόγοι του κwλου,οι ακτιβιστές για την προστασία του κελύφους του

γυμνοσάλιαγκα περισσότερο ιδεολόγοι είναι.



Η πολιτική και οι πολιτικοί που στο παρελθόν κατείχαν τον πρωταγωνιστικό

ρόλο αντικαταστάθηκαν από αυτούς που κατείχαν τον επικουρικό,τεχνοκράτες,

τραπεζίτες,επενδυτές,οίκους αξιολόγησης,ΔΝΤ,ΕΚΤ, αφού οι πρώτοι δεν κατάφεραν ή

δεν ήθελαν να καταφέρουν να κάνουν αυτά που έπρεπε,έτσι αυτοί που είχαν επικουρικό

ρόλο βρέθηκαν πρωταγωνιστές να λαμβάνουν τις αποφάσεις και ο διαμεσολαβητικός

ρόλος λόγω θεσμικής θεωρητικά θέσης δόθηκε στους πολιτικούς για να αποκτήσουν

νομική υπόσταση οι αποφάσεις τους και μέσω της ψήφισης των στα κοινοβούλια να

διοχετευτούν στην κοινωνία.

Οι εξελίξεις δεν δρομολογούνται από πολιτικά κόμματα και γραφεία που

πατάνε σε ιδεολογίες για να συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά από οικονομικά

κέντρα πάσης φύσεως τα οποία θέλουν τους πολιτικούς για τους δικούς τους λόγους και

επειδή έτσι είναι καλύτερα για το σύστημα,επίσης

επιστημονικά και τεχνολογικά κέντρα ,βιομηχανικοί κολοσσοί,πολυεθνικά

μεγαθήρια και πάει λέγοντας

σπρώχνουν τα πράγματα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση,το ποτάμι δεν γυρίζει

πίσω,για να γυρίσει θα πρέπει να γίνουν κοσμοιστορικά γεγονότα και να χυθεί

πολύ αίμα,πράγμα που δεν φαίνεται οι κοινωνίες να θέλουν κάτι τέτοιο,οι

εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί,το "εγώ" κέρδισε και αντιπολιτεύεται από ένα

"εμείς" που προσπαθεί όσο μπορεί να περισώζει τις παράπλευρες απώλειες.Ο

συγκερασμός αυτών των δύο, θεωρητικά θα οδηγήσει τις κοινωνίες σε

μεγαλύτερα επιτεύγματα με όσο το δυνατόν λιγότερες αδικίες,



Αν η κοινωνία έδειξε μέσα στη θολούρα της τα τελευταία χρόνια κάτι είναι ότι θέλει να

προχωρήσει μπροστά σε αυτό το κοινωνικό μοντέλο,το Δυτικό μοντέλο ανάπτυξης που

λέμε,της ανάπτυξης,της τεχνολογίας,της επιστήμης,της ιδιωτικής πρωτοβουλίας,της

ατομικής ιδιοκτησίας,σε ένα δίκαιο όμως πλαίσιο,με κοινωνική δικαιοσύνη,χωρίς

κολλητούς και νταβατζήδες,χωρίς μίζες,χωρίς ημέτερους,χωρίς σαπίλα η οποία είχε

διαβρώσει τα πάντα,αυτοί οι οποίοι δρουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου να έχουν

συνέπειες αλλά ταυτόχρονα και αυτοί που δεν τα καταφέρνουν να μπορούν να

ακουμπήσουν σε ένα κοινωνικό κράτος που δεν θα τους πετάξει στα σκουπίδια αλλά θα

τους στηρίξει στο στραβοπάτημα.Εμείς που δεν έχουμε την δυνατότητα να

δρομολογούμε τις εξελίξεις,όχι όσο νομίζουμε τουλάχιστον χρειάζεται να έχουμε

Αντοχή για να αντιμετωπίζουμε όσα συμβαίνουν και Αξιοπρέπεια σε αυτά που κάνουμε και λέμε για

να παραδώσουμε κάτι καλύτερο στις νέες γενιές,ελεύθερη σκέψη και κρίση

και όχι κομματική ομηρία των καταστημάτων με ταμπέλες αριστεράς και

δεξιάς.