Συνεχίζουμε στον ίδιο ρυθμό περώντας από αρκετά πετρώδες περιβάλλον με τις μηχανές να πηγαίνουν πάνω κάτω.
Μια μικρή στάση για φωτό και λίγο νεράκι και φτάνουμε στις Κορφές (χωριό) , αποφασίζουμε μιας και είχαμε χρόνο να κατέβουμε προς το χωριό Πλατανιώτισσα για έναν καφε-αναψυκτικό στα γρήγορα, μιας κ αι η κούραση από την εργασία το πρωί είχε κάνει την εμφάνισή της.
Το θέμα ήταν πως θα έπρεπε να ήμασταν πολύ γρήγοροι προκειμένου να μην χάσουμε το φώς στο δρόμο προς Τσιβλού που ήταν και το high-light της 1ης (κουτσουρεμένης) ημέρας. Το τερραίν ήταν ακόμα πολύ χωμάτινο , γλυστερό με πολύυυυυυυ σκόνη ! Ο έλεγχος στις μοτοσυκλέτες ήταν ανεκτός, χωρίς πολλά περιθώρια για λάθη, λόγω της ολισθηρότητας.
Φτάνουμε λοιπον στην Πλατανιώτισσα, γρήγορα στάση στο μοναδικό καφενείο που υπήρχε (πέσαμε σε κοκορομαχία παπούδων για τα πολιτικά !! χαμος, πολλά γέλια) πορτοκαλαδίτσα και βουρ για πάνω.
Στους χάρτες είχαμε δει οτι θα μπορούσαμε εύκολα απο εκεί να βγούμε στον παράλληλο δρόμο με αυτόν της ασφάλτου που οδηγεί στα Καλάβρυτα, αλλά μέχρι να βγούμε εκεί, προφανώς κάτι χάσαμε και χαθήκαμε σε πολλάαααα χωράφια στο πουθενά !! Κάνοντας γύρω γύρω καταφέραμε να χάσουμε εύκολα 30-40 λεπτά, αλλά είχε το γέλιο του. Στη μέση του πουθενά τελικά πήραμε πληροφορίες για το πως θα βγούμε και βγήκαμε στον δρόμο προς Ζαρούχλα, όπου υπήρχε ελαφριά κροκάλα, με πολλές διαθέσεις για παιχνίδι. Όλη η διαδρομή από Λαπαναγούς έως και την Πλατανιώτισσα ήταν καλή, όμορφη για το μάτι καθώς σε περνάει από 1 ποταμάκι, έχει κάποια κλειστά κομμάτια πολύ ωραία, μακάρι να υπήρχε χρόνος για φωτογραφίες σε κάθε τέτοιο θέμα..