10-8-08 Κυριακη: Καλημέρα… Ξεκινάμε με ένα σακίδιο στην πλάτη με ότι μπορούμε να χρειαστούμε σήμερα, σάντουιτς, νερό, πετσέτες μαγιό, και διάθεση στα ύψη, από το μπλε χρώμα του ουρανού. Έχει ήλιο με δόντια, αλλά αν κρατήσει σύντομα η θερμοκρασία θα ανέβει. Φτάνουμε στα πούλμαν, και γρήγορα, βλέπουμε ότι μαζεύεται αρκετός κόσμος. Βγάζουμε εισιτήρια και μας δείχνουν σε ποιο πούλμαν θα ανεβούμε. Δυο γεμάτα πούλμαν θα ξεκινήσουν για τον ίδιο προορισμό, αλλά το ένα θα συνεχίσει για αλλού, οπότε στον γυρισμό θα επιστρέψουμε με άλλο.
Το καλό με αυτές τις μετακινήσεις είναι ότι υπάρχουν ατέλειωτοι συνδυασμοί, μέχρι που μπορείτε να γυρίσετε, και να δείτε όλα τα αξιοθέατα τις χώρας. Είναι ένα μέσον, που προτιμούν πολλοί φυσιολάτρες, και πεζοπόροι, αφού μπορείτε ενδιάμεσα να διανυκτερεύετε με σκηνή στην φύση, και την επομένη να συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο. Μάλιστα συναντήσαμε στο πούλμαν μια κυρία από Ελλάδα, και είχε αγοράσει ένα εισιτήριο, για δυο εβδομάδες, και έτσι, είχε βγάλει το δρομολόγιο, και το ότι ακριβώς ήθελε να δει. Εννοείται ότι υπάρχει αρκετή έκπτωση στην τιμή εάν κλήσεις τόσες μέρες, ταξιδιού με τα πούλμαν. Και εννοείται ότι σας πάνε παντού σε ότι μορφολογία εδάφους συναντήσουν και καιρού!!!
Ξεκινάμε με τον δρόμο [1] με κατεύθυνση προς πόλη (Hella), για να πάρουμε μετά από 31χιλ τον [26] άσφαλτο. Διανύοντας 53χιλ όμορφης διαδρομής, με τα τελευταία 13χιλ χώμα φτάνουμε στην διασταύρωση με τον [F225]. Πραγματικά τώρα μετά από τα πρώτα χιλιόμετρα, καταλαβαίνεις γιατί αυτοί οι δρόμοι θέλουν ιδικά οχήματα. Κάπου είναι ανώμαλος με ραβδώσεις σκληρού χώματος , με αποτέλεσμα έντονο συνεχές τράνταγμα, μετά εντελώς μαλακό ηφαιστιογενής χώμα, με έντονη μαύρη σκόνη, αλλά το ποιο τρομακτικό, είναι η στενότητα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, αν έρθει κάποιο άλλο όχημα από την αντίθετη μεριά τι κάνεις;
Μας τυχαίνει κάποιο τέτοιο περιστατικό με ένα τζιπ το οποίο αναγκάστηκε να βγει σε ένα ίσιωμα εντελώς εκτός δρόμου για να περάσουμε. Εντάξει αλλά άμα έρθει ένα άλλο πούλμαν τι κάνουμε; Και η περισσότερη διαδρομή είναι δίπλα σε γκρεμούς και φαράγγια. Σταματάμε σε μια απέραντη επίπεδη έκταση γης ντυμένη από ηφαιστειακή λαβα. Είναι απαραίτητη στάση για 30λεπτα. Να ηρεμίσουμε και λίγο από το τράνταγμα που μεταφέρετε στο πούλμαν από την ανωμαλία του εδάφους. Η περιοχή τριγύρω μας περιβάλλεται από βουνά και μάλιστα οι κορυφές είναι χιονισμένες. Τα πάντα είναι ηφαιστειακά, με αρκετά μεγάλους βράχους από λαβα σε διάφορα σχήματα. Εδώ κοντά είναι και η κορυφή του ποιο γνωστού ηφαιστείου (Hekla) στα 1491μ υψόμετρο.
Ξεκινάμε μετά από την ολιγόλεπτη ξεκούραση, και συνεχίζουμε στον στενό δρόμο, αλλά που και που συναντάμε ποταμάκια, διασχίζοντα στα. Όλα καλά το νερό δεν ήταν ορμητικό, το πούλμαν είναι ψηλό, αλλά και με ένα 4Χ4 περνάτε.
Πιστεύω με τις συγκεκριμένες συνθήκες και με μια μηχανή ON-OFF περνάτε. Αλλά όταν οι καιρικές συνθήκες αλλάξουν και ρίξει καμιά βροχή και κατεβάσει πολλά νερά, αυτά τα αθώα ρυάκια σίγουρα θα μετατραπούν σε επικίνδυνα.
Το κορυφαίο ήταν όταν ξαφνικά, πέρασαν από δίπλα μας, καμιά δεκαριά αγρία Ισλανδικά άλογα, καλπάζοντας σε γρήγορο ρυθμό. Πανέμορφα ζώα και πάνω απ’όλα ελεύθερα.
Ήρθε η στιγμή που φτάσαμε στις εγκαταστάσεις των φυσικών θερμών πηγών (Landmannalaugar). Βρήκαμε στο παρκινγκ αρκετά πούλμαν που είχαν έρθει από άλλες περιοχές. Υπήρχε αρκετός κόσμος. Οι εγκαταστάσεις είναι ένα ξύλινο σπίτι που αχρησιμοποίητε για τουαλέτες ντουζιέρες και ένα άλλο με φαγώσιμα, να κάτσεις να φας και να πιείς κάτι. Και φυσικά μεγάλος εξωτερικός χώρος οπού μπορούσες να στήσεις την σκηνή και να διανυκτερεύσεις όσο θέλεις. Εμείς κατευθείαν πήγαμε να αλλάξουμε και να βρούμε την λίμνη με το ζεστό νερό. Βρίσκεται πολύ κοντά περπατώντας ένα μικρό μονοπάτι, στρωμένο με ξύλο, για να περπατάς και να ξέρεις που πατάς.
Άρχισε να γίνετε έντονη η μυρωδιά από το θειάφι, οπότε και φτάνουμε σε μια λιμνούλα με καμιά πενηνταριά ανθρώπους όλων των ηλικιών να απολαμβάνουν το μπάνιο τους στα ολοκάθαρα θερμά νερά.
Η Μόνικα δεν χάνει την ευκαιρία και μπαίνει γρήγορα μέσα. Εγώ διστακτικός όχι με το πώς θα μπω, αλλά με το πώς θα βγω. Την στιγμή που η εξωτερική θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 10 βαθμούς. Τελικά πήρα την απόφαση και μπήκα. Πραγματικά απίστευτα!!!! Το ζεστό νερό να βγαίνει μέσα από το έδαφος και σε μερικά σημεία ήταν και καυτό. Δεν ήταν βαθιά και μπορούσες να κολυμπήσεις. Αμέσως νιώθαμε μια ξεκούραση στα κορμιά μας, και χαλάρωση, σαν να μην είχαμε κάνει όλο αυτό το δρομολόγιο.
Τώρα ήταν η φάση που δεν θέλαμε να βγούμε. Με θερμοκρασία νερού 37-40 βαθμούς, έτσι έδειχνε το ρολόι που φόραγα, που είχε θερμόμετρο, που να βγεις έξω στους δέκα κατευθείαν; Βλέπαμε και τους άλλους που έβγαιναν φώναζαν και έτρεχαν από το κρύο, εμείς το καθυστερούσαμε. Πλησίαζε η στιγμή που έπρεπε να βγούμε. Την κίνηση την κάνω πρώτα εγώ…εντάξει ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά μια χαρά. Το ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ, και ήταν κάτι το διαφορετικό για εμάς.
Η επιστροφή ήταν μάλλον η ίδια, και λέω μάλλον γιατί με πείρε ο ύπνος στο πούλμαν και ξύπνησα όταν φτάσαμε. Επιστρέψαμε στο σπίτι ξεκούραστοι.. άλλη μια μέρα γεμάτοι από εικόνες και εμπειρίες τελείωσε. Αρχίζω να ερωτεύομαι αυτή τη χώρα, με τις πολλές εναλλαγές που προσφέρει..
