[Uriah Heep]

Από την αρχή του ταξιδιού, τα πράγματα ήτανε ζόρικα!
Το μαύρο σύννεφο με την Πασχαλινή βροχή είχε πεισμώσει για τα καλά!

Που να ξέραμε ότι θα μας πήγαινε γ@μιώντας επί 3000 χλμ χεράκι-χεράκι σαν να συνόδευε καινούργια γκόμενα!
Όταν μετά από 2500 χιλιόμετρα φτάναμε τα σύνορα με το Ιράν, η εικόνα του χιονισμένου όρους Αραράτ με τα 5.400 μέτρα, τυλιγμένου στα μαύρα σύννεφα, αναβόσβηνε σαν χριστουγενιάτικο δέντρο από τις αστραπές...
Ο "φωτεινούλης αγκαλίτσας", αν θυμάστε το σχετικό παιχνίδι!

Η ομάδα, όμως , ομολογώ ότι ήταν κάτι παραπάνω από αποφασισμένη και σιδηρόκωλη.
Είχε και τα (πολύ) καλά της! Δεν καταλάβαινε τίποτα.

Η ζωή έχει και τις γλυκές αντιφάσεις της!

Στη φωτό βρισκόμαστε καμιά 100αριά χιλιόμετρα από τα σύνορα του Ιράν...
.
.
...το σύννεφο που λέγαμε.